ျပီးျပည့္စဳ႕ေသာသီလဟူသည္ (၂)

Happy New Year
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ က်ေနာ္ေလးစားရတဲ့ ေရးေဖၚေရးဖက္ နဲ႔စာ ဖတ္သူမ်ား အားလံုး မဂၤလာရွိေသာႏွစ္သစ္မွာ ဓမၼထြန္းကားေအာင္ ေဆာင္နုိင္သည္ျဖစ္ေစ ေသာ၀္။

သုေတသနအတြက္ပါနာတိပါတကံက်ဴးလြန္ေနရတဲ့အတြက္သီလပင္မလုံႏုိင္။

ဒီအထက္ကစာသားေလးကေတာ့ က်ေနာ္ေလးစားတဲ့အစ္ကိုၾကီးတစ္ေယာက္က ေရးခဲ့တာပါ အားလံုး လဲသိၾကမွာပါ ျမင့္မိုရ္ဦးဘေလာ့ ပိုင္ရွင္ ေဒါက္တာညဏ္ပါ။

ေလာကဆိုကတည္းက အဓမၼနဲ႕ဓမၼတို႕ အားျပိဳင္စစ္ခင္းရာဟု ပညာရွင္တို႔ဆိုၾက၏ ဆိုခဲ့သည္အတိုင္း လည္းေလာကသည္ ဓမၼနဲ႕အဓမၼတို႔အားျပိဳင္မႈရွိေနသည္မွာဓမၼတာ
ဓမၼက အနုိင္ရသည့္အခါ ေလာကသည္တည္ျငိမ္၏ ေအးခ်မ္း၏ ထို႕အတူေလာကသားတို႔ ခ်မ္းသာ၏ ေလာကသားဟူရာ၌ လူလည္းပါ၏ နတ္လည္းပါ၏ တရိစာၦန္လည္းပါ၏ ျခဳံငုံေျပာဆို ရပါလွ်င္ (31) ဘံုမွမလြတ္ေျမာက္ေသသူအားလံုးကို ေလာကသားမ်ားဟု ဆိုနုိင္ပါ၏။သို႕အတြက္ေလာကၾကီးတကယ္တန္းျငိမ္းခ်မ္းရန္အတြက္အားလံုးတြင္တာ၀န္ကိုယ္စီရွိၾကပါ၏ ေလာက၌ အဓမၼတရားတို႔ မထြန္းကားေအာင္ မပ်ံ႕ပြားေအာင္ၾကိဳးစားအားထုတ္ ရာ၏ ထိုသို႔အားထုတ္ရာ၌ မိမိကိုယ္ကိုလည္းေကာင္း မိမိ၏ဘ၀ကို လည္းေကာင္း ေလာကအတြက္ စေတးရမည္သာျဖစ္ပါ၏ ဘုရားအစရွိေသာသူေတာ္ေကာင္း တို႔သည္ အေလာ္ေတာ္ ဘ၀ မ်ား၌ ငါးပါးသီလကို ခ်ဳိးေဖါက္ခဲ့သည္သာ သို႔ေသာ္ အဆိုပါ ပုဂိဳလ္တို႕ ခ်ဳိးေဖါက္ျခင္းကား ေလာက၌ဓမၼ ထြန္းကားေရးအတြက္ အနစ္နာ ခံျခင္းသာလွ်င္ျဖစ္သည္ ကို ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားတြင္ ဖတ္ရႈခဲ့ၾကျပီးသာျဖစ္ပါလိမ့္မည္။

က်ေတာ္တို႕ လည္း ကိုယ့္ေျမ ကိုယ့္ေရ ကို တိုင္းတပါးတို႕ ထိခိုက္ေစာ္ကားလာ သည္ရွိေသာ္ ပါဏာတိပါတ သိကၡာပုဒ္ ကို ခ်ဳိးဖ်က္မည္သာ။ “သူ႕ႏုိင္ငံသားသံမႈန္႕စားမွ ဒို႕ဓါးတုံးလိမ့္” ဟူေသာ အယူကိုကိုင္ျပီး တိုက္မည္သာျဖစ္ပါ၏

စင္စစ္ေထရ္ရ၀ါဒ အရ ဘ၀ကို တည္ ေဆာက္မည္ဆိုပါလွ်င္ မိမိ၏ဘ၀ကိုေလာက အတြက္ အနစ္နာခံေပးဆပ္ ပါမွ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။

က်ေနာ္တို႔ တိုင္းျပည္သည္ ေထရ၀ါဒတိုင္းျပည္ဟုဆိုၾက၏ အမွန္တကယ္ေထရ၀ါဒ အုပ္ျမစ္ ခိုင္ေနျပီေလာ အမွန္တကယ္ကိုယ္က်င့္သိကၡာကို တန္ဖိုးထားတတ္ျပီေလာ ေမစရာေတြရိွေနမည္သာ။ အမွန္တကယ္ ဓမၼတရားတို႔ ထြန္းကားေနသည္လား မဆဳံေသးေသာေမး ခြန္းမ်ား ေတြးစရာမ်ားရွိေနပါ၏ က်ေနာ္တို႔ကိုယ္တိုင္က ေရာ ေထရ္ရ၀ါဒ၏ စစ္မွန္ေသာ အနက္အဓိပါယ္ ဆုတ္ကိုင္မိျပီေလာ ဟု စစ္တမ္းထုတ္ အေျဖရွာေနဆဲျဖစ္ပါ သည္။

သီလေတာ္သည္ ဘုရားပြင့္လည္းရွိ၏ ဘုရားမပြင့္ေသာ္ လည္းရွိေနသည္သာျဖစ္ပါသည္ သို႔အတြက္ ငါးပါးသီလေတာ္ကို နိစၥသီလေတာ္ဟုဆို ၾက၏ ေလာကျငိမ္ခ်မ္းေရးအုတ္ျမစ္ ဟု လည္းဆိုပါ၏ ထိုအတြက္ ဘုရားသသာနာေတာ္အတြင္း ရွိေသာငါးပါးသီလေတာ္သည္ သစၥာ ဆိုက္နုိင္ေသာ အသိတိုင္ ေအာင္ အက်ဳိးျပဳပါ လိမ့္မည္ဟု က်ေနာ္ယံုပါသည္။ က်ေနာ္တို႕အေနျဖင့္ လည္း သစၥာဆိုက္ ေအာင္ အနက္ကိုရွာေဖြဆန္ံထုတ္ပါမွ သာသနာေတာ္အတြင္းသီလကို ျမင္ပါလိမ့္မည္။သို႔မွပို၍ေလာက ျငိ္မ္းခ်မ္းမည္ျဖစ္ပါ၏။

တတိယသိကၡာပုဒ္ေတာ္အရ ကာေမသုမိစၦာရ ကို ၾကည့္မည္ဆိုပါက

တိုက္ရုိက္အနက္= ကာမအရာ၌ မွားယြင္းစြာက်င့္ျခင္း

သြယ္၀ိုက္အနက္= မိမိရသင့္ရထိုက္ေသာ အခြင့္ေရး ထက္ပို လိုျခင္း/ ယူျခင္း

ဆန္႔က်င္အနက္= မိမိရပိုင္ခြင့္မ်ားကို ေလာကအတြက္စြန္႔ လြတ္ျခင္း

ဟုဆို၏

သမုတိသစၥာအရ ကာမအရာ၌ မွာယြင္းယုတ္ညံ့စြာက်င့္ျခင္း ဟူဆိုရာတြင္ သူတစ္ပါးသားမယား သားသမီး ကိုဆို၏

ပရမတၳသစၥာအရ ကာမဂုဏ္ဆိုရာ၌ ရူပါရုံလည္းပါ၏ သဒၵါရုံလည္းပါ၏ ဂႏၶာရံု့လည္း ပါ၏
ေသာတာ၊ေဖာ႒ဖၺ အစရွိသျဖင့္ ကာမ၈ုဏ္အာရုံ အားလံုးပါမည္သာျဖစ္ပါသည္ ထိုထိုေသာ ကာမဂုဏ္တရားတို႕၌ မွွားယြင္စြာက်င့္ခဲ့ပါလွ်င္။ အရပ္စကားအရေျပာရလွ်င္ မိမိနဲ႔ မထိုက္ေသာ ေနရာ၊ေငြေၾကး ဘြဲ႔ ထူးဂုဏ္ထူး ကိုမရ ရေအာင္ၾကံေဆာင္ လွ်င္ ထိုသိကၡာပုဒ္ကိုက်ဴး လြန္ ရာေရာက္ပါ၏

ကာေမသုသိကၡာပုဒ္၏ တရားကိုယ္ကား ေဘဘ ျဖစ္၏ ႆသတဒိ႒ိနဲ႕ယွဥ္၏ ထိုသိကာၡပုဒ္ကို တယ္တန္း လံုျခံဳေအာင္ထိန္းမည္ဆို လွ်င္ မိမိ၏ေလာဘေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚ လာေသာဆႏၵ မ်ားကို မပြားစးိေအင္ သတိပညာနဲ႔ပယ္သတ္ရပါ လိမ့္မည္။

မုသာ၀ါဒ သူတစ္ပါးအား လိမ္လည္ေျပာဆို ျခင္း ဟုဆို၏

တိုက္ရုိက္အနက္= သူတစ္ပါးအားလိမ္ညာျခင္း

သြယ္၀ိုက္အနက္= ဟန္ေဆာင္ဖုံကြယ္ျခင္း နဲ႔ က်န္၀စီဒုစရုိက္ သုံးပါး

ဆန္႔က်င္အနက္= သစၥာဓမၼထြန္ကားေအာင္ ထုတ္ေဖၚေျပာဆို လုပ္ကိုင္ျခင္း

ဟူရပါ၏

တကယ္တန္းမုသာ၀ါဒကံကို လံုးေအာင္ ထိနးမည္ဆိုပါလွ်င္ က်ေနာ္တို႔၏ႏွလုံသားကို သစၥာေျမေပၚ၌ အုတ္ျမစ္ခိုင္ေအာင္ခ်ရန္လို အပ္ပါသည္ အတုကိုဖယ္၍ အစစ္ကို တန္ဖိုးထားတတ္ရပါမည္ သစၥာတရား ထြန္းကားေရးအတြက္ မိမိဘ၀ကို ေလာအတြက္ အသုံခ်ရဲေသာ သတၱိကို ေမြးျမဴရပါလိမ့္မည္။
ဆိုင္ရာညဏ္ေရာက္မွ ဆိုင္ရာေသာ ကိေလသာမီးကိုျငိမ္းႏုိင္ပါမည္ဟု သိပါလွ်က္ က်ေနာ္သည္ ညဏ္မွီသေလာက္ ငါးပါးသီလေတာ္ကို ပူေဇာ္ျခင္းမွ်သာ ျဖစ္ေၾကာင္း ၀န္ခံပါသည္။

2009 မွာေဆြသာဟာ ၾကည္သာဧျမရွိပါေစ
မသူေတာ္ေဘး အဓမၼေဘး ကင္းေ၀းၾကပါေစ
က်မ္းကိုး။ ။ ဘ၀အျမင္သစ္ (ဆရာၾကီးဦးေရႊေအာင္)

ျပီးျပည့္စုံေသာသီလဟူသည္

ငါးပါးသီလျမဲသလား? တဲ့ဒီေမးခြန္းကိုက်ေနာ္အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာအေမးခံခဲ့ရဖူးတယ္ဗ်

အဲလိုေမးလာခဲ့တိုင္းလည္း က်ေနာ့္အေျဖက“ဟင့္အင္း”ပဲထြက္တယ္ဗ်၊ ဘယ္သူေမးေမး

က်ေနာ့္အေျဖကေတာ့ဒီအတိုင္းပဲဗ်။

ေမးဆိုလို႔ေျပာရဦၤးမယ္ဗ်..က်ေနာ္သြားေနၾကဆရာေတာ္ၾကီး ဦနႏၵမာလာရဲ႕သက္ေတာ္ (၉၅) ႏွစ္ ေျမာက္ေမြးေနံတးုံကလည္း ဆရာေတာ္ၾကီးကုိယ္တိုင္ ပရိတ္သတ္အလယ္မွာေမးဖူးပါတယ္ က်ေနာ္ကလည္း ေျဖပါတယ္ဗ်ာ ရဲရဲေျဖတာေပါ့ “လံုး၀ငါးပါးသီလမလုံဘူးေပါ့” အဲလိုေျဖ ေတာ့ ဆရာေတာ္ၾကီးက ျပဳံးတယ္ဗ် ပရိပ္သတ္လည္းျပဳံးတယ္ေပါ့ဗ်ာ။

အမွန္ေတာ့သီလေတာ္ျမတ္က သိမ္ေမြ႔ လြန္းတယ္ဗ်၊ဒီေလာက္သိမ္ေမြ႔လြန္းတဲ့တရားေတာ္ ျမတ္ သီလေတာ္ကို က်ေနာ့္လိုငမိုက္ကနား လည္ေအာင္ကို မနည္းၾကိဳးစားေနရသူမို႕ မဂ္တရား ဖိုလ္ တရား နိဗၺာန္တရားအေၾကာင္းေတြကို ညဏ္စဥ္အဆက္ဆက္ ဒိ႒ိိသတ္နည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႕ေဆြး ေႏြးေနတဲ့အထဲ၀င္ပါခ်င္ပါလည္း မ၀င္ရဲတဲ့အျဖစ္ပါဗ်ာ၊တစ္ခါတစ္ေလမ်ားဗ်ာ စိတ္ရွိလက္ရွိေျပာေန လိုက္ၾကတာ..အာလုံနီးနီးေသာတပန္၊သကဒါဂန္ ၊အနာဂမ္ေလာက္နီးနီးပါ..အားက်တယ္ေပါ့ဗ်ာ

တစ္ေန႔ကလည္းသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕အလႈဴကိုသြားေတာ့ ဘုရား ခန္းထဲမွာသီးသန္႔စားပြဲ နဲ႔ တရားေဆြးေႏြးတာေတြ႔ေတာ့လည္း ခပ္ေ၀းေ၀းကျပန္လာခဲ့ရျပန္တယ္။

တခါတုံးမ်ားတရားေဆြးေႏြးေနၾကတဲ့ လူၾကီးေတြ၀ိုင္းနာသြားျပီးနာေထာင္ ၾကားရတာနဲ႔တင္ က်ေနာ္လွည့္ျပန္ျပီး လာ ခဲ့ရတာေလ စဥ္းစားၾကည့္ေလ ေျပာေနၾကတာက က်မ္းအ္ကိုး ကားအျပည့္နဲ႕ဆိုေတာ့လည္း က်ေနာ္မ၀င္ရဲေပါင္ဗ်ာ။

ဒီအေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ပဲထင္တယ္ က်ေနာ့္ညဏ္ကသီလ အဆင့္ကမတက္ေသး ၊တစ္ခါတုံက လည္း ေတာထဲမွာတရားက်င့္ေနတဲ့ဆရာေတာ္ဆီသြားဖူးေတာ့ “သားငယ္ေလး ဘာေၾကာင့္ပ်င္းတယ္ ဆိုတာကို ကိုယ္တိုင္ေတြ႔ေအာင္ ရွာခဲ့ ” လို႔မိန္႔ေတာ့ ဘာေၾကာင့္ပ်င္းတယ္ဆိုတာကို ရွာ လိုက္တာဗ်ာ သံုးႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ ၾကာတယ္ အပ်င္းတရား ကုိေတာင္ဒီေလာက္ၾကာခဲ့တဲ့ က်ေနာ့္ အဖို႕က်န္တာ္ေတြ မေတြးရဲေသးဘူးဗ် အခုလည္းအားေနရင္ သီလေၾကာင္းေလး ေပါ့ ဗ်ာစဥ္းစား ေနတတ္တယ္ေပါ့။ ဒီလိုစဥ္းစား၇င္းနဲ႕ သာသနာပကာလမွာလည္း(၅)ပါးသီလရွိေနတယ္၊အခု သာသနာတြင္းကာလမွာ လည္း (၅)ပါးသီလက ရွိေနတယ္ အနက္အဓိပါယ္ကြာမယ္ေပါ့ ေတြးၾကည့္တယ္ ညဏ္မွီသေလာက္ေပါ့ဗ်ာ။

စဥ္းစားရမဲ့လမ္းေၾကာင္းက ဆရာေတြသင္ခဲ့တဲ့အတိုင္းေပါ့ဗ်ာ ဘာ လဲဆိုေတာ့

“ သားငယ္ေရ ေလာကေၾကာင္းကိုခ်ဥ္းကပ္မယ္ဆိုရင္ ပညတ္ကို ညဏ္ကုန္လြတ္ေဟ့ ဒီလိုပဲ ဓမၼေၾကာင္းကို ခ်ဥ္းကပ္ျပီဆိုရင္ေတာ့ ပရမတ္ကို ညဏ္ကုန္စိုက္ေတာ့”

ဒီလိုသြန္သင္ခဲ့ဘူးေတာ့ လည္း က်ေနာ္သီလ႕ို ဆင္ ျခင္ၾကည့္တယ္ဗ် ကိုယ့္ကိုကိုယ္သီလ ဘယ္ေလာက္လုံ လဲေပါ့ဗ်ာ။

ပါဏာတိပါတ

သူတစ္ပါးအသက္သတ္ျခင္းမွ ေရွင္က်ဥ္တာ ဒီအနက္က ဘုရားမပြင့္လည္းရွိေနတဲ့ အနက္ ဒါမွမဟုတ္ အျမင္ေပါ့ဗ်ာ၊ သာသနာေတာ္တြင္းသီလအရ ပုဓ္ခြဲၾကည့္တယ္ နား လည္းသေလာက္ ေပါ့ ေလ ေနတၳိက်မ္းလာစာဖတ္နည္းအရ

ပုဒ္တစ္ပုဒ္ကိုခ်ဲ႕ယူျခင္း အာ၀တၱာဟာရ ဟူလည္းေကာင္း ပရိ၀တၱနဟာရ ဟူလည္ေကာင္း ဆုိ၏ ပိဋကတ္ေတာ္၌ ေနယ်တၳဟုဆို၏

ပညာုရွင္ေတြေျပာတာဗ်။အဲ လို ဆိုေတာ့ ဆန္႔ထုတ္ၾကည့္တယ္ေပါ့ေလ သီလတစ္ခုျခင္းကို ဇစ္ျမစ္လိုက္တယ္ေျပာေျပာအဆးုံထိလိုက္တယ္ဆိုဆိုေတြးရေအာင္ျပီးေတာ့က်ေနာ္တို႕က်င့္ရေအာင္ ေနာ အဲခုနက ပထမသီလျဖစ္တဲ့ ပါဏာတိပတသိကၡာပုဒ္ရဲ႕

တိုက္ရုိက္အနက္= သူတစ္ပါး၏အသက္ကိုသတ္ျခင္း

သြယ္၀ိုက္အနက္= သူတစ္ပါးကိုနစ္နာေအာင္လုပ္ျခင္း

ဆန္႔က်င္အနက္= သူတစ္ပါး၏အသက္ကိုရွည္ေအာင္အားထုတ္ျခင္း

သီလတစ္ခုကိုျပီးျပည့္စုံေအာင္ျဖည့္က်င့္ဖို႕ဆိုရင္ေတာ့ ဒီက်ေနာ္ေတြးမိတဲ့အခ်က္သုံးခ်က္ ျပည့္စုံမွ ျပီးျပည့္စုံတဲ့ သီလ ျဖစ္မွာပါ၊ေလာကမွ အဓမၼတရားေတြမထြန္းကားဖို႕ အရပ္ေျပာသီလ၊အရပ္ေျပာ သမာဓိ၊အရပ္ေျပာသတိ၊အရပ္ေျပာပညာ ကို ျဖည့္ေနယုံေလးနဲ႔မျဖစ္ေရးျခာမျဖစ္ပါ္။

အခုဟာက၀ိနည္းေရွာွင္ “ငါမသတ္ရင္ျပီး ဆိုျပီး သီလလုံေနတဲ့က်ေနာ့္ကို က်ေနာ္ ရွက္ေနမိတယ္ ဗ် ဒီေတာ့ တစ္ဖက္သားကို နစ္နာေအာင္ လုပ္တာ လည္း သြယ္၀ိုက္အနက္အရ ပါဏာတိပါတသိကၡာ ပုဒ္ကို ခ်ဳိးဖ်က္တာပါပဲ။

ဆန္က်င္အနက္အရ သူ႕အသက္ရွည္ေအာင္အားထုတ္ျခင္း တဲ့ဗ်ာ က်ေနာ္တို႔ ဘယ္ ေလာက္ၾကိဳးစားျပီျပီလဲ..?စဥ္စားေပးပါ ။

ပရမတ္ရႈေထာင့္က ေနျပီး ၾကည့္ရင္ေတာ့ ပါဏာတိပါတ ကံပုဒ္ရဲ႕တရာကိုယ္က ေဒါသ

ဒီေဒါသတရားကို မိမိသႏၱန္မွာ မလာေအာင္ေစာင့္ထိန္းႏုိင္ပါမွ သတိနဲ႔ေစာင့္ၾကည့္ႏုိင္ပါမွ ေဒါသရဲ႕ ဆန္႔က်က္ဖက္ အေဒါသ ေခၚ ေမတၱာတရားကို အခ်ိန္ျပည့္ပြားစီးႏုိင္ပါမွ ပါဏတိပါတကံကို ဘုရား အလိုေတာ္က် ျပီးျပည့္စုံေအာင္ျဖည့္က်င့္ နိင္ပါလိမ့္မယ္ ဗ်ာ။

ကဲပါဏာတိပါတ ျပည့္စုံေအာင္လံုသလား ..က်ေနာ္ ဘာသာျပန္ ေမးေတာ့ “မလုံ” ဆိုတဲ့ အသံေလး ထြက္လာသဗ်။

ေနာက္တစ္ခုက အဒိႏၷဒါန

ပထမကတည္းကအမွတ္မရတဲ့အထဲအခုဒုတိယသီလေတာ္ျမတ္ကိုေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႕ဆင္ျခင္ေန ပါျပီ ။

တိုက္ရုိက္အနက္= ပိုင္ရွင္မေပးေသာပစၥည္းကိုခိုးျခင္း

သြယ္၀ိုက္အနက္= မေပးေပးေအာင္ဥပါယ္အမ်ဥ္ျဖင့္ေတာင္းယူျခင္း၊ျခိမ္းေျခာက္ျခင္း

ဆန္႕က်င္အနက္= မုတၱစာဂ(ေႏွင္ၾကိဳးမဲ့စြန္႔က်ဲေပးကမ္ိးျခင္း)

ခုနကေျပာသလိုေပါ့ေလ ျပန္စဥ္းစားတယ္ ငါမခိုးဘူးဆိုတဲ့ ဟာေလးနဲ႕လံုေလာက္သလား

လယ္ေလာက္ထိအနစ္နာခံေပးဆပ္ခဲ့ ဘူးလဲ ၊ရယူတာနဲ႕ ေပးဆပ္တာ ဘယ္ဟာမ်ားလဲ

မခိုးေပမဲ့ ျခိမ္းေျခာက္ေတာ၊မေပးေပးေအာင္ ဥပါယ္တမ်ဥ္သုံးတာေလးေတြ စဥ္စားေပးပါဗ်ာ။

ပရမတၳရႈေထာင့္ကၾကည့္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ အဒိႏၷဒါနသိကၡာပုဒ္ရဲ႕တရာကိုယ္က ေလာဘ

ကိုယ့္ဘာသာကိုျပန္စဥ္းစားတယ္၊ျပန္ၾကည့္တယ္ဗ်၊ ဗိုက္ထဲေလာဘေတြခ်း္ူျပည့္ေနတာ ေတြ႔ေတာ့ သြားျပန္ျပီေပါ့ဗ်ာ ေနာ္တစ္မွတ္။

ေနာ္ထပ္ဆက္ျပးီစစ္ရဦးမွာ လားဗ်ာ ေနာက္ထပ္ဆက္ျပီစစ္ရရင္ေတာ့ ..

2009 မွာေဆြသဟာ ဧျငိမ္းၾကည္သာရွိပါေစ

မသူေတာ္ေဘး၊အဓမၼေဘး ကင္းေ၀ၾကပါေစ

က်မ္းကိုး။ ။ဘ၀အျမင္သစ္(ဆရာၾကီးဦးေရႊေအာင္)

ျပန္ျပီးက်င့္ဖို႔လိုေနျပီ

စာေရးမယ္လို႔စဥ္းစားမိေပမဲ့တကယ္ခ်မေရးျဖစ္ဘူးစိတ္ထဲမွာပဲေတးထားလိုက္တယ္ ဒီလိုနဲ႔စာေလာကအနဲ႔အဆက္သြယ္ျပတ္ျပီးေနလာခဲ့တာၾကာျပီေလ…အခုလည္းေတြးမိတာေလးကို ျပန္ျပီးေဖါက္သည္ခ်မယ္ေပါ့…က်ေနာ္ေတြးမိတာက လက္ေတြ႔က်င့္ ၾကံအားထုပ္မႈေတြမရွိသေလာက္
ျဖစ္ေနတဲ ဘုရားေဟာတဲ့ လူ႕၀ိနည္းလို႔ေျပာရမဲ့လူတစ္ေယာက္ဆိုရင္၊လူမွန္ရင္က်င့္ကို က်င့္ရမဲ့၊လူ႔က်င့္
၀တ္ေတြ့၊က်ေနာ္တို႔ဆီမွာ ေပ်က္ဆံုးေနတယ္၊စာေတြ႔အရရွိျပီး၊ႏုတ္ိတိုက္အာဂုံေဆာင္ေနတာၾကားရေပမဲ့
လက္ေတြ႔ေန႔ံစဥ္ဘ၀မွာ၊က်င့္သးုံမႈမရွိေတာ့ဘူး..တကယ္က်ေနာ္တို႕လိုက္ေနၾကတာ လိုခ်င္ေနၾကတာက
ေနရာ၊အာဏာနဲ႔ေငြပဲေလ၊ကိုယ္လိုခ်င္တာကိုရဘို႔ ဘာမဆိုလုပ္ရဲတဲ့ သတၱိက အျပည့္..အနစ္နာခံလိုက္မယ္
ဆိုတဲ့စိတ္က မရွိေတာ့ဘူး၊ဒါဟာ က်ေနာ္တို႔ဆင္းရဲရတဲ့ အေၾကာင္းအရင္း၊ျပီးေတာ့ ပံုစံေျပာင္းလာတဲ့ မိဘနဲ႔
သားသမိးဆက္ဆံေရး၊ဆရာတပည့္ဆက္ဆံေရး၊လင္နဲ႔မယားဆက္ဆံေရး၊ဒီၾကားေတြမွာစီးပြြးေရဆန္လာတယ္
မိဘကလည္း၊ အရြယ္ေရာက္လာတဲ့ သားသမီးဆီက၊တံု႔ျပန္မႈကိုေမွ်ာ္ လာတယ္ ၊သားသမီကလည္းျပန္မၾကည့္
ႏုိင္တဲ့ အခါ…ျငီးတြားၾကေတာ့ တာေတြေတြ႔ရတယ္၊သားသမီေတြကလည္းမိဘထက္ပိုျပီး သူတို႔ရင္ေသြးေတြကို
ဂရုစိုက္မိေနတတ္တယ၊သတိထားမိတာေလးေတြေျပာတာပါ၊ကိုယ္ကိုတိုင္လည္းဒီလမ္းကို တစ္ေန႔ေလွ်ာက္ရမွာ ေမ့ေနၾကတယ္တူပါတယ္…အလားတူပဆရာတပည့္ေတြၾကားမွာပိုက္ဆံပိုေပးႏုိင္သူေတြေနရာပိုရတယ္၊လိုတရတပည့္ေတြကိုပိုခ်စ္ေနတယ္၊တကယ္ေတာ့ဆရာဆိုတာသီလသိကၡာကို ပိုျပီးေစာင့္ရတာ၊ကိုယ္တိုင္ကစံျပျဖစ္ရမွာ
အတတ္လည္းသင္၊ပဲ့ျပင္ဆံုးမ၊သိပမခ်န္ေဘးရန္ကာဆီးတဲ့ေလ၊အခုျဖစ္ေနတာကပိုက္ဆံေပးမွစာသင္ရမယ့္အေနထားေတြ၊ပညာတတ္ခ်င္ရင္ေငြရွာလာပါေပါ့ေငြမရွိရင္မသင္ရေတာ့တဲ့အေျခေနမ်ဳိးျဖစ္ေနခဲ့တာဘာေၾကာင့္လည္း၊စံနစ္ေၾကာင့္လားဓကိုယ္တိုင္ကအနစ္နာမခံခ်င္တာလားေတြးေနမိတယ္၊
အၾကီးကဲ၀တ္တဲ့..ထၾကြႏုိးၾကား၊သနားသီးခံေ၀ဖန္ေထာက္ရႈတဲ့၊အခုဟာကမဟုတ္ေသးဘူးေလ၊အၾကီးကမ်ားမ်ားစား၊အငယ္ကသူ႔အံဖတ္စား၊ခိုင္းတာမလုပ္ရင္အျပစ္ေပး၊ဘုရားစကားေ၀းေ၀းေရွာွွင္၊အေမွာင္ကိုဖက္ျပီးဖိမ္ယက္
ေနတဲ့အခ်ိန္လားေနာ္၊တိုင္းျပည္ကိုေကာင္းေစခ်င္တယ္၊ေလာကကိုတကယ္ေကာင္းေစခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့၊က်ေနာ္တို႕တေတြ၊ဘုရားစကားကိုလက္ေတြ႔က်င့္ၾကံရလိမ့္မယ…မဟုတ္ဘူးဆိုရင္၊က်ေနာ္တို႔ဟာဘုရားကိုလိမ္ေနသလိုပဲျဖစ္ေနမွာေသခ်ာတယ္္၊
က်ေနာ္တို႔ဘယ္လုိေရွ႔ဆက္သြားမလဲ?တရားေတာ္ေတြကိုေမ့ပစ္ျပီးေနၾကမွာလား?ေန႔စဥ္ဘ၀မွာတရားေတာ္ေတြကိုလက္ေတြ႔အသုံမခ်ျခင္တာလား?မခ်တတ္တာလား?ေခတ္မမွီေတာ့ဘူးထင္လို႕လား? က်ေနာ္တို႔ေရွ႔တန္းကို ျပန္ေရာက္ဖို႔ကတရားေတာ္ကို ေလးစားစြာျပန္လည္လိုက္နာက်င့္သံုးဖို႕ဆိုတာကို ယံုၾကည္ေနမိရင္း......။

ေရႊလက္တြဲၾကမည္ဆိုပါလွ်င္

ကပၸိယ “အရွင္ဘုရား….၀ါဆိုလဆန္း(၁၄)ရက္ကို မဂၤလာဆြမ္းယူမလို႔တဲ့ဘုရား”
စာေရးသူ “ဒီရက္မွာ ဆြမ္းဒကာရွိေနတယ္ေလ ကပၸိယႀကီး”
ကပၸိယ “ဒါဆိုရင္ ၁၃)ရက္ေန႕ကုိ ေပးလိုက္ရရင္ေကာင္းမလားဘုရား”
စာေရးသူ “ေကာင္းသားပဲ” ဟုေျပာလိုက္ပါသည္၊ ခဏၾကာေသာအခါ ကပၸိယႀကီးသည္ စာေရးသူရွိရာသုိ႔ ျပန္ေရာက္လာကာ “အရွင္ဘုရား….(၁၃)ရက္ေန႔က ျပႆဒါးရက္ ျဖစ္ေနလို႔တဲ့ အဲဒီရက္ေတာ့မယူခ်င္ဘူးလို႔ ေျပာေနပါတယ္ဘုရား” ေျပာလာပါသည္။
ရက္ရာဇာျပႆဒါးစသည့္ ျပကၡဒိန္ပါရက္မ်ားသည္ လူသားမ်ားအား အလြန္ဖမ္းစားေနသည္ဟု ထင္မိပါသည္၊ ထုိရက္မ်ားသည္ ေလာကီကိစၥတြင္ ေနရာယူထားသည္သာမက ကုသုိလ္ေရးဆိုင္ရာတြြင္လည္း ေနရာအသင့္အတင့္ယူေနသည္ကုိ ေတြ႕ရေပသည္။
သူတို႔၏ ေရႊလက္တြဲမည့္အေရးကို ရက္ရာဇာ ျပႆဒါး ေရြးေနၾကေပသည္၊ အကယ္၍ ျပႆဒါးရက္တြင္ မဂၤလာေဆာင္သည့္ မဂၤလာေမာင္မယ္မ်ားသည္ ရာသက္ပန္ အိမ္ေထာင္ေရးအဆင္မေျပ ျဖစ္သြားေတာ့မည္ေလာ၊ ထိုအိမ္ေထာင္ေရး အတြက္ ျပႆဒါးကအဓိက်ပါ၏ေလာ ေတြးစရာျဖစ္ေနေပသည္။ ထို႔အတူ ရက္ရာဇာေရြး၍ လက္ထပ္မဂၤလာျပဳၾကေသာ မဂၤလာေမာင္မယ္ မ်ားအတြက္ ရာသက္ပန္ မကြဲမၿပဲပဲ ခ်မ္းသာေသာ အိမ္ေထာင္ေရးတစ္ခု ျဖစ္ေတာ့မည္ေလာ၊ ထိုအိမ္ေထာင္ေရးအတြက္ ရက္ရာဇာက အဓိကက်ပါ၏ေလာ ……..ေလာေပါင္းမ်ားစြာ အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ မိပါေတာ့သည္။
ေလာကတြင္ အိမ္ေထာင္စုအေတာ္မ်ားမ်ားသည္ ရက္ရာဇာ ၊ ေန႔ေကာင္းရက္ျမတ္ ေရြးၿပီးမွ လက္ထပ္ယူၾကသည္က မ်ားပါသည္၊ သုိ႔ပါလွ်က္ မၾကာမီ အိမ္ေထာင္ေရး ၿပိဳကြဲၾကသည္မွာ အဘယ့္ေၾကာင့္ပါနည္း၊ ရက္ေကာင္းေန႔ျမတ္မ်ားသည္ အိမ္ေထာင္ေရး မၿပိဳကြဲေစရန္ မတတ္နိုင္သကဲ့သုိ႔ ျပႆဒါးရက္မ်ားသည္လည္း ခိုင္ၿမဲေနသည့္ အိမ္ေထာင္ေရးကုိ မၿဖိဳခြင္းနိုင္ခဲ့သည္မွာ လူ႔ပတ္၀န္းက်င္တြင္ အထင္အရွားပင္ ျမင္ေနရပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ လက္ထပ္မည့္သူမ်ားသည္ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုး အိမ္ေထာင္ေရး၊အဆင္ေျပေစရန္ ရက္ရာဇာ၊ျပႆဒါး ေရြးစရာမလို လြတ္လပ္စြာျဖင့္ မဂၤလာပြဲကို ဆင္ႏြဲၾကပါရန္တိုက္တြန္းလိုသည့္အျပင္ သာယာေသာအိမ္ေထာင္ေရးတစ္ခုကို ဖန္တီးခ်င္ၾကေသာ ဇနီးေမာင္နွံမ်ားအတြက္ ျမတ္ဗုဒၶ ေဟာေတာ္မူခဲ့ေသာ လမ္းညြန္ခ်က္မ်ားရွိခဲ့ေပသည္၊ ထိုလမ္းညြန္ခ်က္အတိုင္း လိုက္နာက်င့္သံုးနိုင္လွ်င္ ယခုပစၥဳပၸန္ဘ၀တြင္ သာယာေပ်ာ္ရႊင္ေသာအိမ္ေထာင္ေရးတစ္ခုကုိ ဖန္တီးနိုင္သကဲ့သုိ႔ေနာင္တမလြန္ဘ၀အတြက္လည္း အတူတကြ ငွက္ျဖစ္ရင္လည္း တစ္ကိုင္းတည္း ဟူသကဲ့သုိ႔ ဘ၀အစဥ္အဆက္ျပန္လည္ေတြ႔ဆံုရတတ္ေပမည္။
ေရႊလက္တြဲမည့္သူမ်ားအတြက္ ျမတ္ဗုဒၶ ညြန္ျပေတာ္မူခဲ့သည့္ လမ္းညြန္ခ်က္ကား………..
(၁)သမသဒၶါ (တူမွ်ေသာယံုၾကည္မႈ)
(၂)သမသီလ(တူမွ်ေသာကိုယ္က်င့္တရား)
(၃)သမစာဂါ (တူမွ်ေသာ စြန္႔ႀကဲမႈ)
(၄)သမပညာ ျဖစ္ပါသည္၊ (တူမွ်ေသာ ပညာရွိမႈ)
သမသဒၶါ ဟူသည္
တူမွ်ေသာ ယံုၾကည္လက္ခံမႈျဖစ္သည္၊ ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ဦးသည္ တူညီသည့္ ယံုၾကည္မႈရွိရမည္၊ ဤတြင္ ယံုၾကည္မႈဟူသည္ ေလာကေရး၊ ဓမၼေရးရာအားျဖင့္ နွစ္ပိုင္းခြဲ၍ ေျပာရေပမည္၊ ေလာကေရးရာအားျဖင့္ ယံုၾကည္သည္ဆိုရာ၀ယ္၊ ဇနီးျဖစ္သူက ခင္ပြန္းျဖစ္သူကို ယံုၾကည္ရမည္ျဖစ္သကဲ့သုိ႔ ခင္ပြန္းျဖစ္သူက ဇနီးျဖစ္သူကို အျပန္အလွန္ ယံုၾကည္ရေပမည္။
ထိုသုိ႔ ဇနီးျဖစ္သူက ခင္ပြန္းျဖစ္သူကုိ ယံုၾကည္သည္ဟု ဆိုရာ၀ယ္ ခင္ပြန္းျဖစ္သူသည္ မိမိဇနီး ယံုၾကည္လက္ခံနိုင္ေလာက္သည့္ အေျပာဆို အျပဳအမူ အေနအထိုင္ ေကာင္းမြန္ရန္ အထူးလိုအပ္ေပသည္၊ ခင္ပြန္းျဖစ္သူသည္ ဇနီး၏အေရွ႕တြင္တစ္မ်ဳိး၊ ေနာက္ကြယ္တစ္မ်ုိဳး အေျခအေနေျပာင္းေနမည္ဆိုပါက ဇနီးသည္၏ ယံုၾကည္လက္ခံနိင္မႈကို ရရွိမည္မဟုတ္ေပ၊ သုိ႔ျဖစ္လွ်င္ ထိုအိမ္ေထာင္ေရးသည္ မည္သုိ႔ သာယာ နုိင္ပါမည္နည္း။ ထို႔ေၾကာင့္ ခင္ပြန္းသည္ ဇနီး၏ ယံုၾကည္လက္ခံမႈကုိ အျပည့္အ၀ရရွိေစရမည္၊ ယံုၾကည္လက္ခံနိုင္ေအာင္လည္း ေနတတ္ရမည္၊သုိ႔မွသာ သာယာသည့္ အိမ္ေထာင္စု တစ္ခုကို ဖန္တီးနိုင္လိမ့္မည္။
တဖန္ ခင္ပြန္းျဖစ္သူက ဇနီးျဖစ္သူကုိ ယံုၾကည္လက္ခံသည္ဟု ဆိုရာ၀ယ္ ဇနီးသည္သည္ မိမိခင္ပြန္း ယံုၾကည္လက္ခံနိုင္ ေလာက္သည့္ အေျပာအဆို အျပဳအမူ အေနအထိုင္ ေကာင္းမြန္ရန္ အထူးလိုအပ္လွေပသည္၊ အေရွ႕တြင္တစ္မ်ုဳိး ေနာက္ကြယ္တစ္မ်ဳိးဆို လွ်င္ ခင္ပြန္းျဖစ္သူ မယံုၾကည္နိုင္သည္မွာ မဆန္းေပ၊သုိ႔ဆိုလွ်င္ ထုိအိမ္ေထာင္ေရးသည္ သာယာေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္မရွိနိုင္ေပ၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဇနီးသည္သည္ မိမိခင္ပြန္း၏ ယံုၾကည္လက္ခံမႈကို အျပည့္အ၀ ရရွိေစရမည္၊ ယံုၾကည္လက္ခံေအာင္လည္း ေနတတ္ရေပမည္၊သုိ႔မွသာ တစ္ဦးကိုတစ္ဦးယံုၾကည္မႈအျပည့္ရွိကာ သာယာသည့္အိမ္ေထာင္စု တစ္ခုကို ဖန္တီးနိုင္လိမ့္မည္။ ဤကား ေလာကေရးရာ ယံုၾကည္မႈျဖစ္ေပသည္။
ဓမၼေရးရာအားျဖင့္ လက္ခံယံုၾကည္မႈဟူသည္ ရာသက္ပန္လက္ထပ္ၾကေတာ့မည္ဆိုလွ်င္ ဘာသာအယူ၀ါဒျခင္းတူညီရေပမည္၊ ဘာသာအယူ၀ါဒမတူညီလွ်င္ အမိုက္ကစ ျပသဒ္မီးေလာင္ဆိုသည့္သကဲ့သုိ႔ သူ႔ဘာသာ ကုိယ့္ဘာသာ အျပစ္ျမင္ၿပီး အိမ္ေထာင္ေရး အဆင္မေျပျဖစ္တတ္ၾကေပသည္၊ ဘာသာမတူ အိမ္ေထာင္ျပဳ၍ အဆင္ေျပေနသည္ကား အနည္းစုသာျဖစ္ေခ်သည္၊ထု႔ိေၾကာင့္ ဘာသာ အယူ၀ါဒျခင္းတူညီကာ အိမ္ေထာင္ျပဳၾကလွ်င္ ပို၍အဆင္ေျပကာ ေကာင္းမြန္ပါလိမ့္မည္၊ ဘာသာအယူ၀ါဒတူလွ်င္(ယံုၾကည္မႈျခင္းတူလွ်င္) အသြင္တူ အိမ္သူျဖစ္ ဆိုသည့္ျမန္မာစကားပံုကဲ့သုိ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ေသာ အိမ္ေထာင္ေရးတစ္ခုကုိ ဖန္တီးနိုင္ၾကေပလိမ့္မည္။




သမသီလ ဟူသည္
တူမွ်ေသာ ကုိယ္က်င့္တရားကို ေခၚပါသည္၊ ကုိယ္က်င့္တရားသည္ ဇနီးေမာင္ႏွံမ်ားအတြက္ အေရးႀကီးေသာ အခန္းက႑မွ ပါ၀င္ေနေပသည္။ ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ဦးသာမဟုတ္ ေလာကလူသားအားလံုးအတြက္ အေရးႀကီးေသာ တရားတစ္ခုျဖစ္သည့္အျပင္ ဘ၀၏ အေရွ႕ဆံုးတန္းတြင္ ေနရာရရန္အတြက္ အေထာက္ပံ့မ်ားစြာေပးနိုင္ေပသည္။
တူညီေသာ ကိုယ္က်င့္တရားရွိရမည္ဆိုရာ၀ယ္ ခင္ပြန္းျဖစ္သူသည္ ငါးပါးသီလကို ေစာင့္ထိန္းရမည္ျဖစ္သကဲ့သုိ႔ ဇနီးျဖစ္သူကလည္း ငါးပါးသီလ ေစာင့္ထိန္းရပါမည္။ သာယာေပ်ာ္ရႊင္ေသာ အိမ္ေထာင္စုတစ္ခုအတြက္ ငါးပါးသီလသည္ အေျခခံက်ေသာ တရားတစ္ခုျဖစ္ေနပါသည္၊ ထိုသီလတည္းဟူေသာကိုယ္က်င့္တရားေၾကာင့္ တစ္ဦးနွင့္တစ္ဦး ယံုၾကည္မႈအျပည့္၀ရရွိနိုင္ ပါသည္၊ ဥပမာ-ခင္ပြန္းျဖစ္သူ အရက္မူးလာလွ်င္ ဇနီးျဖစ္သူစိတ္ညစ္ရသည္၊ထိုမွတဆင့္ ေလးစားမႈနည္းကာ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး အဆင္မေျပျဖစ္ၾကကာ ေနာက္ဆံုးတြင္ အိမ္ေထာင္ေရးၿပိဳကြဲသည္အထိ ျဖစ္နိုင္ေပသည္၊ ထို႔အတူ စာရိတၱသီလဟုေခၚဆိုရသည့္ က်င့္ရမည့္က်င့္၀တ္တရားတို႔တြင္ လင္က်င့္၀တ္ကို ခင္ပြန္းျဖစ္သူက က်င့္သံုးရန္နွင့္ ဇနီးျဖစ္သူက မယားက်င့္၀တ္ကို က်င့္သံုးလိုက္နာသင့္ေပသည္။
ဇနီးေမာင္ႏွံနွစ္ဦးစလံုး၌ ကိုယ္က်င့္တရားေကာင္းမြန္ပါက သာယာေသာအိမ္ေထာင္စုတစ္ခုျဖစ္ကာ ေနာင္တမလြန္ ဘ၀အတြက္ အေျခအေနေကာင္းေသာ သုဂတိဘံုသို႔ ေရာက္ရွိနိုင္ေပသည္၊ တစ္ေနရာတြင္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဇနီးေမာင္ႏွံတို႔၏ ကိုယ္က်င့္တရားဆိုင္ရာကုိ ေဖၚညြန္းထားပါသည္၊ ေလာကတြင္ ဇနီးေမာင္ႏွံေလးမ်ဳိးရွိပါသည္၊ သူေသေယာကၤ်ားႏွင့္မယားနတ္သမီး၊ သူေသမယားႏွင့္ေယာကၤ်ားနတ္သား၊ သူေသမယားႏွင့္ေယာကၤ်ားသူေသ၊ မယားနတ္သမီးႏွင့္ေယာကၤ်ားနတ္သား ဟူ၍ ဇနီးေမာင္ႏွံေလး မ်ဳိးရွိရာတြင္ သူေသဟူသည္ သီလမရွိေသာ သူကိုေခၚၿပီး၊ နတ္သား/နတ္သမီး ဟူသည္ သီလရွိသည္ကို ေခၚေၾကာင္း သီလကို အေျခခံ၍ ျပဆိုထားေပသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ပစၥဳပၸန္၌ ေပ်ာ္ရႊင္ေသာ အိမ္ေထာင္စုျဖစ္သည့္အျပင္ တမလြန္ဘ၀တြင္ ခ်မ္းသာေသာဘံု၌ အတူတကြျဖစ္လိုလွ်င္ ယခုဘ၀တြင္ ကိုယ္က်င့္တရားဟူသည့္ ငါးပါးသီလကုိ အတတ္နိုင္ဆံုး ေစာင့္ထိန္းၾကရန္ အထူးလုိအပ္ပါသည္။
သမစာဂါ ဟူသည္
စာဂဟူသည္ ေပးကမ္းစြန္႔ႀကဲလွဴဒါန္းျခင္းကို ေခၚသည္၊ ဤ၌ ဇနီးေမာင္ႏွံနွစ္ေယာက္စလံုး စြန္႔ႀကဲေပးကမ္းလွဴဒါန္းမႈႏွင့္ ျပည့္စံုရပါမည္၊ ဤေနရာ၌ ေလာကႏွင့္ဓမၼရႈေထာင့္ ႏွစ္မ်ဳိးျဖင့္ ၾကည့္ရပါဦးမည္။
ေလာကေရးရာအားျဖင့္ ဇနီးေမာင္ႏွံမ်ား ဘ၀တြင္လုပ္ကိုင္၍ အဆင္ေျပေသာအခါ (ေျပလည္ေသာအခါ)တြင္ ႏွစ္ဖက္မိဘမ်ားအား လိုအပ္ပါက ေထာက္ပံ့ေပးကမ္းၾကရပါမည္၊ ဇနီးျဖစ္သူက မိမိ၏ မိဘမ်ားအားေထာက္ပံ့ေပးခ်င္သည္ဆိုပါက ခင္ပြန္းျဖစ္သူအား တိုင္ပင္ေျပာဆိုရပါသည္၊ ခင္ပြန္းျဖစ္သူထံမွ သေဘာတူညီမႈရရွိခဲ့ၿပီဆိုပါက ေပးကမ္းစြန္႔ႀကဲနိုင္သကဲ့သုိ႔ ခင္ပြန္းျဖစ္သူ၏ မိဘမ်ားအား ေထာက္ပံ့ခ်င္သည္ဆိုပါက ဇနီးသည္အားတိုင္ပင္ရပါသည္၊ သေဘာတူညီမႈ ရရွိၿပီဆိုလွ်င္ ခင္ပြန္း၏ မိဘေဆြမ်ဳိးမ်ားအား ေထာက္ပံ့အကူအညီေပးသင့္ေပသည္၊သို႔မွသာ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး အဆင္ေျပၾကေပမည္။
တဖန္ ဓမၼရႈေထာင့္မွ ၾကည့္ၾကမည္ဆိုလွ်င္လည္း အလွဴဒါနပြဲကုိ ခ်ိန္ခါမဆြဲ ျပဳလဲျပဳခ်င္သပဆိုလွ်င္ ထိုအလွဴဒါနပြဲအတြက္ ဇနီး ေမာင္ႏွံႏွစ္ေယာက္ စိတ္တူကုိယ္တူျဖစ္ေစရန္ တိုင္ပင္ၾကရပါသည္။ ႏွစ္ဦး္သားတို႔၏ သေဘာတူညီမႈကို ရရွိၿပီဆိုေတာ့မွ ကုသိုလ္ျပဳသင့္ေပသည္။ ဤသည္ပင္လွ်င္ တူမွ်ေသာ စာဂ ရွိသည္ဟု ေျပာဆိုၾကပါသည္။
တစ္ခါက စာေရးသူထံ ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ဦးေယာက္ရွိလာပါသည္၊ ကိစၥကားအျခားမဟုတ္ အလွဴျပဳလုပ္ရန္ လာေရာက္ေလွ်ာက္ထားျခင္းျဖစ္သည္၊ ႏွစ္ေယာက္သားတိုင္ပင္ထားျခင္း မရွိသည့္အတြက္ စာေရးသူ၏ အေရွ႕တြင္ ထိုအလွဴႏွင့္ပတ္သက္၍ ဇနီးျဖစ္သူက ခင္ပြန္းျဖစ္သူကို မတိုင္ပင္ရေကာင္းလား ဟုဆုိကာ စကားမ်ားၾကပါေတာ့သည္၊ စာေရးသူသည္ မေနနိင္ရကား ထုိအလွဴအတြက္ အဆင္ေျပေစရန္ အစကတည္းကတိုင္ပင္ရပါေၾကာင္း၊ ဒါေပသည့္ ျဖစ္ၿပီးသည့္ကိစၥတစ္ခုအတြက္ ျပန္ျပင္၍မရနိုင္ေတာ့ပါေၾကာင္း ခင္ပြန္းျဖစ္သူကလည္း ဇနီးျဖစ္သူ၏ အျပစ္ကိုမျမင္ဘဲ အျပစ္မွခြင့္လြတ္လိုက္လွ်င္ ထိုကိစၥမွာ ၿပီးသြားမွာျဖစ္ေၾကာင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတရား ေဟာလိုက္ရပါေတာ့သည္။
ဆိုလို္သည္မွာ အလွဴဒါနျပဳလုပ္သည့္အခါ ဇနီးေမာင္ႏွံမ်ားသည္ မတိုင္ပင္ဘဲ ျပဳလုပ္ၾကေသာေၾကာင့္ စကားမ်ားရန္ျဖစ္ျခင္း စသည့္ မျဖစ္သင့္သည့္အရာမ်ားျဖစ္လာကာ အမႈိက္ကစ ျပသဒ္မီးေလာင္ ဆုိသကဲ့သုိ႔ ေနာက္ဆံုး တစ္ေယာက္အေပၚတစ္ေယာက္ အျပစ္ျမင္ကာ အိမ္ေထာင္ေရး ကြဲၿပဲသြားတတ္ပါသည္၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ အိမ္ေထာင္ေရးသာယာေပ်ာ္ရႊင္ေစရန္ အလွဴျပဳလုပ္သည့္အခါတုိင္း တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္တိုင္ပင္ျခင္းျဖင့္ တူညီေသာစာဂ တရားမ်ားရွိပါက သာယာေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ အိမ္ေထာင္စုတစ္ခုကို ဖန္တီးနိုင္ သည့္အျပင္ တမလြန္ဘ၀တြင္လည္း အတူတကြ ျဖစ္နိင္ပါသည္။
သမပညာ ဟူသည္
တူညီေသာ အသိဥာဏ္ ရွိရမည္ ျဖစ္ပါသည္၊ ဘ၀ကို ရုန္းကန္လႈပ္ရွားၾကရသည့္အခါတြင္ လြယ္ကူစြာေျဖရွင္းရေသာ အရာမ်ား ရွိိသကဲ့သုိ႔ တစ္ခါတစ္ရံ ခက္ခဲသည့္ျပႆနာကိုလည္း ေျဖရွင္းၾကရေပသည္၊ထိုသုိ႔ခက္ခဲသည့္ ျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္းၾကရာတြင္ ခင္ပြန္းျဖစ္သူက ငါလုပ္လွ်င္ျဖစ္သည္ဟုဆိုကာ မတိုင္ပင္ဘဲ မေနရေပ၊ ဇနီးျဖစ္သူအား အခက္အခဲကို မည္သို႔ျပဳလုပ္သင့္ေၾကာင္း တိုင္ပင္ေျပာဆိုရပါသည္၊ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း တစ္ေယာက္တည္း ဦးေႏွာက္ႏွင့္ ေျဖရွင္းသည္ထက္ ႏွစ္ေယာက္ဦးေႏွာက္ျဖင့္ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းပါက ပို၍မွန္ကန္ေပလိမ့္မည္၊ ထိုကဲ့သုိ႔ဘ၀တြင္ အခက္အခဲေပါင္းစံုတို႔ျဖင့္ ရင္ဆိုင္လာရပါက ဆိုးတိုင္ပင္ ေကာင္းတိုင္ပင္ ရွိရမည္ျဖစ္ေပသည္၊မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ တစ္ဦးကိုတစ္ဦးနားလည္မႈေပးကာ တိုင္ပင္ၾကမည္ဆိုပါက တူညီေသာ ပညာရွိသည္ဟု ဆိုရေခ်မည္။
အခ်ဳပ္ဆိုရေသာ္ ဇနီးေမာင္ႏွံမ်ားသည္ တရားေလးမ်ဳိးျဖင့္ ျပည့္စံုေအာင္က်င့္သံုးနိုင္ၾကမည္ဆိုလွ်င္ ျပႆဒါး ရက္မေကာင္းေသာ္လည္း သာယာေပ်ာ္ရႊင္ေသာ အိ္မ္ေထာင္မႈဘ၀ခရီးကုိ ဖန္တီးနိုင္သည့္အျပင္ ေနာင္ဘ၀တြင္လည္း အတူတကြျဖစ္ၾကရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေရးသားလိုက္ရပါေတာ့သတည္း။

ဦးေကာ၀ိဒ(ၿမိတ္)
19, July, 2008, 9:14 pm

မဟာသတိပဌာန သုတၲန္

Mahasatipatthana - Upload a doc

Read this doc on Scribd: Mahasatipatthana

သတိရဲ႕ အေျခခံ

Satipatthana%20e-Book - Upload a doc

Read this doc on Scribd: Satipatthana%20e-Book

ပရ၀ါဒီတစ္ဦးႏွင့္ ေဆြးေႏြးျခင္း

ဘယ္သို႕ျမင္၍ ဘယ္လိုဆိုေလသည္ကို မသိပါ။ လြယ္လြယ္ေပါ့ေပါ့ေတာ့ မဟုတ္တန္ရာ။ ႏွစ္မ်ားစြာ ကြဲကြာေနသူ မိတ္ေဆြရင္းတစ္ဦး အလည္ေရာက္လာပါသည္။ သူက ထာ၀ရ ဘုရားသခင္ ဘာသာ၀င္ အမ်ိဳးသမီး ျဖစ္ပါသည္။ ရင္းရင္းႏွီးႏွီးမို႕ အိမ္အတြင္း စာၾကည့္ခန္းကို ၀င္ၾကည့္ၿပီး ေမးခြန္းထုတ္လိုက္သည္မွာ -
“ဘာသာေရးစာေပေတြကို ေရးေနတယ္လို႕ ၾကားရတယ္။ ဒါေတြ အကုန္ဖတ္ႏိုင္ရဲ႕လား” ဟု စာအုပ္စင္ကို လက္ညိႈးညႊန္၍ စကားဆိုလိုက္ပါ၏။
“ဟုတ္ကဲ့ ...ေလ့လာဖတ္႐ႈ႕ဖို႕ စုေဆာင္းရတာမို႕ ႀကိဳးစားဖတ္ရပါတယ္”
“ဘာသာေရး စာအုပ္ေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး မ်ားလြန္းလွပါကလား၊ အယူအျမင္ေတြ ကြဲျပား မကုန္ဘူးလား”

သူ႕အျမင္ျဖင့္ ေမးျခင္းျဖစ္ပါ၏။ သူတို႕ ကိုးကြယ္ေသာ ဘာသာမ်ားက မ်ားေသာအားျဖင့္ က်မ္းစာ တစ္အုပ္တည္းကိုသာ စြဲကိုင္အားျပဳၾကျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္တန္ရာပါသည္။
“ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶစာေပက်မ္းစာေတြမို႕ ဗုဒၶရဲ႕တရားအစစ္ အမွန္မ်ား ျဖစ္ပါတယ္”
“ဗုဒၶဘာသာမွာ မစစ္မွန္တဲ့ ဘာသာေရးစာေပေတြေကာ ႐ိွလို႕လား” ဟု သူမက ထပ္ဆင့္ ေမးလာပါသည္။
“အစစ္႐ိွရင္ အတုဆိုတာ ႐ိွလာတတ္တာမို႕ မ႐ိွဘူးလို႕ မေျပာခ်င္ပါဘူး၊ ဗုဒၶဘာသာဟာ ႏွစ္ေပါင္း ၂၅၀၀ ေက်ာ္ ခရီးအမ်ိဳးမ်ိဳး ျဖစ္သန္းခဲ့ရေတာ့ အေရာအေႏွာေတြ၊ အျပဳအျပင္ေတြ မကင္းပါဘူး၊ ၾကည့္တတ္သူေတြ ျမင္ၾကပါတယ္”

မိတ္ေဆြအမ်ိဳးသမီးသည္ တစ္စံုတစ္ရာ စဥ္းစားေနရာမွ တည္ၿငိမ္စြာျဖင့္ပင္ ဆိုလိုက္သည္မွာ-
“ကမၻာမွာ ဘာသာေတြအားလံုးဟာ ေကာင္းၾကတာခ်ည္းပါပဲ။ အားလံုး အတူတူ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ မွန္ကန္တဲ့ မဂၢင္လမ္းနဲ႕ က်င့္ႀကံေနၾကတာပဲ။ မဟုတ္လား ”

မေမွ်ာ္လင့္ေသာ ဒီစကားေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ အံ့အားသင့္ရပါၿပီ။ ဘယ္လိုလဲ။ ဘာေၾကာင့္ ဒီစကားကို ဆိုေလသလဲ။ ေျမာင္းသြယ္လိုက္ျခင္းေပေလာ။ ခပ္လြယ္လြယ္ႏႈတ္ခမ္းလႈပ္႐ံုေတာ့ မဟုတ္ႏိုင္ပါေပ။ “အားလံုးေကာင္းပါသည္” အဆိုကိုမူ လူသားဆိုင္ရာ အဆံုးအမမ်ား၊ လမ္းညႊန္မႈေကာင္းမ်ား ႐ိွၾက၍ လက္သင့္ခံရမည္သာ။ လူမ်ိဳးအသီးသီး၌ ဒါနျပဳသူမ်ားလည္း ႐ိွၾကပါ၏။ ဤသည္တို႕၌ လုပ္ငန္းအသြင္အားျဖင့္ အခ်င္းခ်င္း တူညီၾကေစကာမူ သေဘာအားျဖင့္ ျခားနားမႈ ႐ိွၾကပါသည္။ “အားလံုး အတူတူခ်ည္း” ဆိုပါလွ်င္ အဘယ္ေၾကာင့္ ကမၻာတြင္ ဘာသာေတြ ေထြျပားေနၾကပါသနည္း။

ယေန႕ ႏိုင္ငံတကာ ဆက္ဆံေရးနယ္ပယ္မွာ “တစ္ကမၻာလံုး ေပါင္းစည္းလာမႈျဖစ္စဥ္” (GLOBALISATION) ျဖင့္ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊ ယဥ္ေက်းမႈတို႕ကို တစ္ပံုစံတည္း၊ တစ္ထပ္တည္း ေပါင္းစည္းမႈ ျဖစ္လာေအာင္ စိတ္ႀကိဳက္ လိုသူမ်ားက ဖန္တီးႀကိဳးပမ္းေနခ်ိန္၀ယ္ မြန္ျမတ္သည့္ ယံုၾကည္မႈ၊ ဘာသာေရးကိုပင္ တစ္ပံုစံ၊ တစ္ထပ္တည္း (GLOBALISATION) အားက် ေနျပန္သည္လား။ ဘယ္သို႕ ဘယ္ပံု ယူခ်င္၍ ဘယ္ဆီသို႕ ဆြဲေခၚေနၿပီၤနည္း။ မိတ္ေဆြ အမ်ိဳးသမီးသည္ ဗုဒၶ၀ါဒကို မည္မွ်နားလည္သည္ေတာ့ မသိပါ။ “သမၼာမဂၢင္” ေကာင္းေသာလမ္းႏွင့္ အက်င့္ဟူေသာ သၾကားလံုးကို ကမ္းလိုက္ေလၿပီ။ တိုးတက္ေနေသာ ဆက္သြယ္မႈ နည္းပညာသစ္ေပေလာ ။

လြတ္လပ္စြာ ယံုၾကည္ကိုးကြယ္မႈကို တန္ဖိုးထား ျမတ္ႏိုးေလးစားပါ၏။ ဘာသာေရး လြတ္လပ္ခြင့္သည္ လူသားတို႕၏ ဘ၀ေပးပိုင္ခြင့္ပင္ ျဖစ္ပါ၏။ အရာရာ၌ အျမင္အမ်ိဳးမ်ိဳး ၊ ႐ႈ႕ေထာင့္အသြယ္သြယ္ကိုလည္း နားလည္လက္ခံလာပါ၏။ အမွတ္မထင္ အေတြ႕အႀကံဳေလးတစ္ခု သတိရေပၚလာခဲ့ပါၿပီ။

ေမာ္ေတာ္ကားေမွာက္၍ ေသသူ၊ ျပင္းထန္စြာ ဒဏ္ရာရသူမ်ား၏ ေသြးသံရဲရဲၾကားက တ႐ုတ္ႀကီးတစ္ေယာက္ အူယား ဖားယား ကုန္းထလာသည္။ သူရင္ပတ္ကို လက္၀ါးႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဖိ၍ ခါးေကာ့ကာ မအီ မသာ ျဖစ္ေန၏။ ႐ံႈ႕မဲ့မဲ့ မ်က္ႏွာ လူေသေလာင္းတစ္ခုကို လက္ညိႈးထိုးျပၿပီး “စူက..ေစတာေစ...နာေလာက္ မနာဘူး” ဟူေသာ ေညာင္နာနာ အသံျဖင့္ ဆိုလိုက္ပံုကို ၾကားရသူတို႕ ငိုအားသန္ေနခ်ိန္၀ယ္ ၿပံဳးမဲ့မဲ့ေတာ့ ျဖစ္ရပါ၏။ ယခု ကၽြန္ေတာ့္မိတ္ေဆြ အမ်ိဳးသမီး၏ ဆႏၵအသံကို စဥ္းစားရေခ်ၿပီ။ သူ႕အျမင္ဟုပင္ ထင္မိပါ၏။ ၿပံဳးရပါ၏။

သူ႕ကို ေအးေအးေဆးေဆးပင္ ႐ွင္းျပရပါ၏။ အရာရာမွာ တူညီ ထပ္တူက်ဖို႕ တစ္သားတည္ျဖစ္ဖို႕ ဆိုသည္မွာ ဘာမဆို အေျခခံအေၾကာင္းေတြ မတူဘဲ ျပဳလုပ္ မရႏိုင္ပါ။ ႀတိဂံ၊ စက္၀ုိင္း၊ စတုဂံပံုအမ်ိဳးမ်ိဳးကို တစ္ထပ္တည္း က်ေအာင္ မတူညီဘဲ လုပ္မရပါ။ ဗုဒၶဘုရား႐ွင္ပင္ သတၱ၀ါေတြ အားလံုးကို ကၽြတ္တမ္း၀င္ေအာင္ မျပဳခဲ့ႏိုင္သလို ဖန္ဆင္း႐ွင္ဆိုသည့္ ထာ၀ရ ဘုရားသခင္တို႕ကလည္း ဖန္ဆင္းခံ လူသားေတြကို အဘယ္ေၾကာင့္ ဆင္းရဲသူ၊ ခ်မ္းသာသူ၊ အ႐ုပ္ဆိုးသူ၊ ႐ုပ္လွသူ၊ အယုတ္၊ အလတ္၊ အျမတ္ ကြဲျပားေနေစ ခဲ့ရပါသနည္း၊ အဘယ္ေၾကာင့္ လူသားအားလံုး တူညီမႈ႐ိ္ွေအာင္ ဖန္ဆင္း မေပးသည္ကို ေမးစရာ႐ိွလာေၾကာင္း ႐ွင္းျပရပါသည္။ ကမၻာ့လူသားအားလံုး ဘက္ေပါင္းစံု တစ္ထပ္တည္းက်ေအာင္ (GLOBALISATION) ဖန္တီး မေပးသင့္ ေပဘူးလားဟု ေမးမိပါသည္။

ဆက္လက္၍ ဗုဒၶဘာသာသည္ အျခားဘာသာ အခ်ိဳ႕ကဲ့သို႕ အဂၤလိပ္ ေ၀ါဟာရ “ရီေလးဂ်င္း” (RELIGION) ဟု မဆိုႏိုင္ေၾကာင္း။ ရီေလးဂ်င္းဟူသည္ ထာ၀ရဘုရားသခင္၊ ထာ၀ရျဗဟၼာႀကီး၊ ထာ၀ရ နတ္ဘုရားႀကီးတို႕က စၾက၀ဠာႀကီး တစ္ခုလံုးကို ဖန္ဆင္းေပးထားေသာ ေလာကႀကီးတစ္ခုလံုးအား ပိုင္စိုးႀကိဳးကိုင္ထားေသာ အနႏၱတန္ခိုး႐ွင္ အယူကို လက္ခံေသာ ၀ါဒျဖစ္ေလသည္။ (belief is GOD as a Creator and controller of the Universe)။

ဗုဒၶဘာသာသည္ သက္႐ိွသက္မဲ့ အရာအားလံုးကို မည္သူကမွ် မဖန္ဆင္းပါ။ ဖန္ဆင္း႐ွင္ မ႐ိွပါ။ ဗုဒၶဘုရား႐ွင္တို႕မွာပင္ မည္သည့္ တန္ခိုး႐ွင္ကမွ် ဖန္ဆင္းေပးျခင္းမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ လူသားအေနျဖင့္ အမွန္တရားကို ႐ွာ၍ ကိုယ္တိုင္ က်င့္ႀကံအားထုတ္မႈျဖင့္သာ ဘုရားအျဖစ္ ေရာက္ေတာ္မူရပါသည္။ ဗုဒၶဘုရားတို႕မွာလည္း အၿမဲထာ၀ရ တည္ေနျခင္းမ်ိဳး မဟုတ္ပါ။ လူသားမ်ားကဲ့သို႕ မၿမဲေသာ အနိစၥ တရားကို ဘုရား႐ွင္မ်ားပင္ ႀကံဳၾကရပါသည္။ သို႕ျဖစ္၍ ဗုဒၶ၀ါဒမွာ “အနတၱ၀ါဒ”သာ ျဖစ္ပါသည္။ ဤသို႕ မၿမဲျခင္း သေဘာေၾကာင့္ ဗုဒၶဘုရားတို႕မွာလည္း မအို၊ မနာ၊ မေသ ထာ၀ရ တည္ေနသည့္ ဘုရားမဟုတ္၍ “တစ္ဆူတည္း”ေသာ ဘုရား (Mono Theism) မဟုတ္ပါ။ ဗုဒၶဘာသာ၌ ေ႐ွးကလည္း ဘုရား အဆူဆူ မ်ားျပားစြာ ပြင့္ခဲ့ေလၿပီ။ ေနာင္ အနာဂတ္မွာလည္း အဆူဆူေသာ ဘုရားမ်ား ပြင့္ၾကေပဦးမည္။ ယခု ေဂါတမ ဘုရားေနာက္တြင္ အရိေမတၱယ်ဘုရား႐ွင္ ပြင့္ေတာ္မူမည္ဟု ယံုၾကည္ၾကပါသည္။

“ရီေလးဂ်င့္”ဘာသာတို႕၌ ဘုရားသခင္ မဟာျဗဟၼာႀကီး၊ နတ္ဘုရားႀကီးတို႕မွာ တစ္ဆူတည္းေသာ ဘုရားမ်ားအျဖစ္ ေျပာင္းလဲျခင္းမ႐ိွ ၊ ထာ၀ရတည္ေနၾကပါသည္။ သို႕ျဖစ္၍ ထာ၀ရဘုရားမ်ားဟု ဆိုပါသည္။ မျမင္ရသည့္ ေကာင္းကင္ဘံု ဘုရားမ်ားျဖစ္ၾက၍ သက္႐ိွသက္မဲ့ အားလံုးကို ဖန္ဆင္းေပးထားသည္။ သတၱ၀ါ အားလံုးတို႕၏ အေကာင္းအဆိုးကို ဘုရားသခင္က တာ၀န္ယူ၍ ဘုရားသခင္၏ အလုိေတာ္အရ ျဖစ္ၾကရသည္ဟု ယံုၾကည္ၾကသည္။ ထာ၀ရ ဘုရားသခင္တို႕၏ ၀ါဒမွာ “နိစၥ၀ါဒ” “အတၱ၀ါဒ”ဟု ဆိုရပါမည္။

ဗုဒၶဘာသာမွာ ဘုရား႐ွင္က ဖန္ဆင္းေပးထားျခင္း မဟုတ္၍ တာ၀န္ယူထားျခင္းမ်ိဳးလည္း မဟုတ္ပါ။ ပုဂၢိဳလ္ သတၱ၀ါ တစ္ဦးတစ္ေယာက္၏ ေကာင္းမႈ၊ ဆိုးမႈသည္ ဘုရား႐ွင္ႏွင့္ မည္သို႕မွ် မပတ္သက္ပါ။ သတၱ၀ါတုိင္းသည္ မိမိဘ၀ မိမိခ်မ္းသာေအာင္၊ ဆင္းရဲေအာင္ မိမိဘာသာ ဖန္တီးႏိုင္ေသာ ဗိသုကာ႐ွင္မ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။ အရာရာမွာ “ဘယ္သူမျပဳ မိမိမႈ” ဆိုသည္မွာ ဗုဒၶ၏ ကမၼႆတာဥာဏ္အျမင္“ကံ”သည္ အေျခခံ ယံုၾကည္မႈ ျဖစ္ပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္၏ စကားမဆံုးမီ အမ်ိဳးသမီးက ၾကားျဖတ္လိုက္ပါသည္။
“ဒီလိုဆို....... ဗုဒၶက လူသားေတြ ေကာင္းေအာင္၊ ဆိုးေအာင္၊ ႀကီးပြားခ်မ္းသာေအာင္ တာ၀န္ယူ ကယ္တင္ မေပးႏိုင္ဘူးေပါ့”
သူ႕အကြက္ ၀င္ၿပီထင္၍ ေမးခြန္းထုတ္လိုက္ပံု ရပါသည္။
“ဟုတ္ပါတယ္၊ မွန္ပါတယ္”ဟု ခ်က္ခ်င္း အေျဖေပးလိုက္ပါ၏။
အမ်ိဳးသမီးက “ဒါျဖင့္ရင္...... အားကိုးရတာ မဟုတ္ဘဲ ဘာေၾကာင့္ လူေတြက ဘုရား႐ွင္ကို ကိုးကြယ္ေနၾကတာလဲ ”
ဤသည္မွာ ေမးသင့္ ေမးထိုက္ေသာ ေမးခြန္းျဖစ္ပါ၏။ အခ်ိဳ႕ေသာ မိ႐ိုးဖလာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႕ပင္ အျမင္႐ွင္းခ်င္မွ ႐ွင္းၾကပါမည္။

“ဟုတ္ကဲ့၊ “ကိုးကြယ္”နဲ႕ “အားကိုး” နားလည္ဖို႕ လိုပါမယ္။ တူသေယာင္ေယာင္ ထင္စရာ ျဖစ္ပါတယ္။ “ကိုးကြယ္” ဆိုတာက တစ္ပါးသူရဲ႕ ေက်းဇူးဂုဏ္ေတြကို ေအာက္ေမ့ၿပီး ၾကည္ညိဳမႈနဲ႕ အ႐ိုအေသ အေလးအျမတ္ျပဳ ပူေဇာ္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ “အားကိုး”ဆိုတာ တစ္စံုတစ္ဦးဆီက တစ္စံုတစ္ရာ ရဖို႕၊ လိုခ်င္လို႕၊ ျဖစ္ေစခ်င္တာ ျဖစ္ဖို႕၊ ေမွ်ာ္မွန္းျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာနဲ႕ ေျပာရရင္ ပညာသင္ၾကားတဲ့အခါမွာ ဆရာ၊ ဆရာမေတြက ဘာသာရပ္ဆိုင္ရာ အသိပညာ၊ အတတ္ပညာ သင္ၾကားေပးၾကပါတယ္။ သြန္သင္ျပသ ဆံုးမတဲ့ ဆရာေတြရဲ႕ ဂုဏ္ေက်းဇူးကို ေလးစားျမတ္ႏိုးၾကည္ညိဳမႈနဲ႕ ပူေဇာ္ၾကတာဟာ “ကိုးကြယ္မႈ” သေဘာေပါ့။ သင္ၾကားေပးတဲ့ ပညာရပ္ေတြကို တကယ္ သိနားလည္ဖို႕၊ စာေမးပြဲေအာင္ဖို႕ဆိုတာ ကိုယ့္ဘာသာ ႀကိဳးစားအားထုတ္ရတာမို႕ မိမိကိုယ္သာ အားကိုးရမွာ ျဖစ္သလို သင္ၾကားေပးတဲ့ ပညာရပ္ေတြက မိမိဘ၀အတြက္ အက်ိဳးျဖစ္ထြန္းေစမယ္ဆိုတဲ့ ပညာရဲ႕ တန္ဖိုးကိုလဲ အားကိုးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ”

“ဗုဒၶဘုရား႐ွင္ဟာလဲ ေလာကသားေတြ မသိမျမင္ၾကတဲ့ တရားေတာ္ေတြကို ေဟာေျပာျပခဲ့ပါတယ္။ အမွားနဲ႕ အမွန္ကို ခြဲျခားျပသခဲ့ပါတယ္၊ မေကာင္းက်ိဳးကို ျဖစ္ေစတဲ့ အကုသိုလ္အမွားေတြ၊ ေကာင္းက်ိဳးကို ျဖစ္ေစတဲ့ ကုသိုလ္ အမွန္တရားေတြကို ႐ွင္းလင္း ျပသခဲ့ပါတယ္။ ေလာကီ ႀကီးပြားရာ အေၾကာင္းတရားေတြကို ေဟာၾကားခဲ့သလို ဒုကၡအေပါင္းမွ လြတ္ေျမာက္ေစႏိုင္တဲ့ အမွန္တရားသစၥာနဲ႕ အားထုတ္ရာလမ္းေၾကာင္း “မဂၢင္”တရားေတြလဲ ျပခဲ့ပါတယ္။ သံသရာမွာ ေကာင္းေသာဘ၀ကို ေရာက္ေစႏိုင္မယ့္ လမ္းေကာင္း လမ္းမွန္နဲ႕ မေကာင္းေသာ လမ္းဆိုး လမ္းမွားေတြကို ခြဲျခားျပသခဲ့ပါတယ္။”

“ဗုဒၶဘုရားကို ကယ္တင္႐ွင္လို႕ ဆိုခ်င္ရင္ လမ္းမွား မေရာက္ေအာင္၊ လမ္းမွန္ေရာက္ေအာင္ ညႊန္ၾကားျပသတဲ့ လမ္းညႊန္ဆရာ ကယ္တင္႐ွင္လို႕ ဆိ္ုႏိုင္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြက ဘုရား႐ွင္ရဲ႕ တရားစစ္၊ တရားမွန္ေတြကို ယံုၾကည္စြာနဲ႕ ဘုရား႐ွင္အား အတုမ႐ိွ ေက်းဇူးေတာ္႐ွင္အျဖစ္ ေအာက္ေမ့ၿပီး ဆည္းကပ္႐ိွခိုး ပူေဇာ္ ကိုးကြယ္ၾကျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ အားကိုးရမွာက ဗုဒၶရဲ႕ “ဓမၼ”တရားသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာမွာ ရတနာ သံုးပါးအနက္ “ဘုရားရတနာ”နဲ႕ ဘုရားသာသန အေမြခံ “သံဃာရတနာ”တို႕ဟာ ကိုးကြယ္ရာ၊ ပူေဇာ္ရာသာ ျဖစ္ၿပီး “တရားရတနာ”ကေတာ့ ကိုးကြယ္ ပူေဇာ္ရာေရာ အားကိုးအားထားရာလဲ ျဖစ္ပါတယ္”

ကၽြန္ေတာ္ ေခတၱရပ္နားၿပီး ေရေႏြးၾကမ္းငွဲ႕လိုက္စဥ္မွာပင္ အမ်ိဳးသမီးက “ဘုရားသခင္ျဖစ္မွသာ ကိုးကြယ္ရာ၊အားကိုးရာ ကုန္ၿပီေနာ္” ဟု ေမးလာျပန္ပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္က “ထာ၀ရ ဘုရားေတြမွာေတာ့ မသိပါဘူး။ ဗုဒၶဘုရား႐ွင္မွာေတာ့ အေလးအျမတ္ ပူေဇာ္ရာ ႐ိွပါတယ္။ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူစမွာ “ငါသည္ ႐ိုေသ အေလးအျမတ္ ျပဳစရာမ႐ိွဘဲ ေနထုိင္ရျခင္းဟာ ဆင္းရဲလွ၏ လို႕ ႀကံစည္၊ စဥ္းစား၊ ဆင္ျခင္ၾကည့္ရာမွ မိမိထက္သာလြန္သည့္ ပုဂၢိဳလ္ မ႐ိွေတာ့တဲ့အတြက္ မိမိသိၿပီး တရားေတာ္ေတြကိုပဲ ႐ိုေသေလးစား ျမတ္ႏိုးပူေဇာ္တဲ့အေနနဲ႕ ထပ္တလဲလဲ တရားေတာ္ကို ဆင္ျခင္ ေအာက္ေမ့ၿပီး ေနခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ တရားေတာ္ကို ပူေဇာ္ ကိုးကြယ္ျခင္းပါပဲ”

အမ်ိဳးသမီးသည္ တစ္စံုတစ္ရာကို သတိရ စဥ္းစားမိဟန္ျဖင့္ အနီး႐ိွ ဂ်ာနယ္ကို ဆြဲကိုင္ ျဖန္႕ျပပါသည္။ ၿပီးေတာ့ တစ္ေနရာကို လက္ေထာက္၍ ဖတ္ျပပါသည္။
“ေဟာသည္မွာ နားေထာင္...... ကုိယ္ပိုင္ လုပ္ငန္းႀကီးေတြ တိုးတက္ေစဖို႕၊ ရာထူးေတြ တိုးတက္ေစဖို႕၊ စာေမးပြဲေတြ၊ အင္တာဗ်ဴးေတြ ေအာင္ေစဖို႕၊ ထူးခၽြန္ဖို႕၊ ေနရာေကာင္းရဖို႕၊ က်န္းမာသန္စြမ္း လိမၼာက်ိဳးႏြံ ခ်မ္းသာ ကံေကာင္းမဲ့ သားသမီးေတြ ေမြးဖြားေစဖို႕၊ အသက္ေဘး အႏၱရာယ္ ကင္းေ၀းေစဖို႕၊ ေငြ၀င္လာဘ္႐ႊင္ စီးပြားတက္လာေစဖို႕၊ ထီဆုႀကီး ေပါက္ေစဖို႕၊ ႏိုင္ငံျခားကို အျမန္သြားရဖို႕ ၊ ေရာင္းမေကာင္းတဲ့ ကုန္ေတြ စြံေစဖို႕၊ ကံေကာင္းေစဖို႕၊ လိုရာ ဆႏၵ ျပည့္၀ေစဖို႕၊ ကံညံ့ရင္လဲ သတိျပဳရမယ္၊ ကံ တက္ရင္လဲ သတိျပဳရမယ္။ ကံျပင္ေပးမယ္၊ အနာဂတ္ကို ေၾကာက္ေနစရာမလို၊ အို....... စံုလို႕ ပါပဲ ။ ”

“ေအးဗ်ာ...... အရာရာမွာ ယံုတတ္သူ၊ ယံုလြယ္သူ၊ ယံုခ်င္လြန္းသူေတြ ႐ိွေနတတ္တယ္ မဟုတ္လား၊ ဗုဒၶဘာသာ အမည္ခံေတြေပါ့ဗ်ာ။ ”

အမ်ိဳးသမီးက “သူတို႕က ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြဆို ဗုဒၶတရားေတာ္ သိၾကမွာေပါ့။ ကံ ကံ၏ အက်ိဳးကို ယံုၾကည္တယ္ဆို ”

ကၽြန္ေတာ့္အား ျပန္ၿပီး ေခ်ပပါသည္။ ဒီ ဗုဒၶဘာသာအမည္ခံေတြေၾကာင့္ ဘာသာျခားတို႕ရဲ႕ လက္ညိႈးထိုးျခင္းကို ခံေနရပါၿပီ။ လက္ညိႈးထိုးမခံရဖို႕ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြအေနနဲ႕ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာစစ္စစ္ကို က်င့္ႀကံ ေနထုိုင္သင့္ပါေၾကာင္း။ သို႕မဟုတ္ပါက ဒီလိုပဲ အျခားဘာသာ၀င္တို႕ရဲ႕ လက္ညိႈးထိုးစရာမ်ား ျဖစ္ေနပါေၾကာင္း ေစတနာေ႐ွ႕ထားကာ ေရးသားလိုက္ရပါသည္။

လင္းဦး (စိတ္ပညာ)

တုႏႈိင္းမမီ ဗုဒၶကုိယ္ေတာ္စား ဆင္းတုေတာ္မ်ား

တနသၤာရီတိုင္း၊ၿမိတ္ၿမိဳ႕နယ္၊ ပေသာင္းရြာတြင္တည္ရွိေသာ ယခင္(က်ီးတေမာ့)ယခုဓမၼရကၡိတအမည္ရွိ ကုန္းေျမေပၚ တည္ထားကုိးကြယ္ေသာ ဘုရားသို႔ ေရာက္ရွိခဲ့ပါသည္။ ပေသာင္းရြာသည္ ဘာသာျခားမ်ားခ်ည္းသီးသန္႔ေနထိုင္ေသာ ရြာတရြာျဖစ္၍ ဗုဒၶဘာသာဟူ၍ တစ္အိမ္မွ်မရွိေပ။ ထိုရြာ၏ အစြန္တြင္ ဘာသာျခား ဆရာျဖစ္သင္တန္းေက်ာင္းရွိၿပီး္ တနသၤာရီတို္င္းတစ္တိုင္းလံုးတြင္ ဘာသာျခားဆရာျဖစ္သင္တန္းေက်ာင္း ထို္တစ္ေက်ာင္းပဲရွိသည္ဟု သိရပါသည္။ သူတို႔ဌာနခ်ဴပ္ဟု ေျပာလွ်င္လည္းရပါသည္။

ထူးျခားသည္က ထိုဘာသာျခားေက်ာင္း၏ ၿခံစည္းရိုးကပ္လွ်က္တြင္ ေရွးႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကတည္းက တည္ရွိခဲ့ဟန္တူေသာ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္တစ္ဆူ ေျမႀကီးထဲကေတြ႔ရပါသည္။ ေရွးႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက ထိုေနရာသည္ ဘုရားကုန္းေတာ္တစ္ခုျဖစ္ခဲ့သည္ဟု တူးေဖာ္သူမ်ားက ခန္႔မွန္းခဲ့ၾကသည္။ သို႔ႏွင့္ ထိုေနရာတြင္ ေစတီတည္ထားခဲ့ၾကပါသည္။ စာေရးသူတို႔ ေရာက္ရွိခ်ိန္တြင္ ေရးၿမိဳ႕မွဆရာေတာ္ႀကီး ေရာက္ရွိေနေသာေၾကာင့္ ထိုဆရာေတာ္ အား သြားေရာက္ဖူးေမွ်ာ္ၾကရာ၊ ဆရာေတာ္ထံမွ ဓမၼရကၡိတ(က်ီးတေမာ့)ေတာင္ႏွင့္ပတ္သက္၍ တေစ့တေစာင္း ၾကားခဲ့ရပါသည္။
လြန္ခဲ့ေသာေရွးႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက ဤေတာင္တြင္ ဘုရားေစတီမ်ားျဖင့္ သာသနာထြန္းကားခဲ့ကာ အနီးရွိရြာတြင္လည္း ျမန္မာမ်ားသာေနထိုင္ၾကေၾကာင္း သိရပါသည္။ ယခုအခ်ိန္ ထုိရြာတြင္ ျမန္မာမ်ားလံုး၀ မက်န္ေတာ့ဘဲ၊ ဘာသာျခားမ်ားသာက်န္ေတာ့သည့္အျပင္ သာသနာထြန္းေျပာင္ခဲ့ေသာ ထိုဘုရားကုန္းေတာ္ေပၚတြင္လည္း ေစတီပုထိုးဟူ၍ သဲလြန္စေတာင္မွ် မရေတာ့ဘဲ တိမ္ၿမဳပ္၍ေနလွ်က္ရွိရာ ထိုအခ်ိန္က က်ီးတေမာ့ေတာင္ေပၚတြင္ ဘာသာျခားမ်ား အိမ္ေဆာက္ကာ တက္ေရာက္ေနထိုင္ေသာ္လည္း ဖ်ားနာ၍ေသာ္လည္းေကာင္း ၊ ေဘးတစ္ခုခုႏွင့္ႀကံဳကာ ျပန္လည္ဆင္းခဲ့ရသည္ခ်ည္းျဖစ္သည္။ ထိုေတာင္ေတာ္ေပၚတြင္ ဘယ္လိုနည္းနွင့္မွ် ဘာသာျခားမ်ားေနထိုင္၍ မရနိုင္ျဖစ္ေနပါသည္။ ဆရာေတာ္ေျပာျပခ်က္အရ တစ္ေန႔တြင္ ဘာသာျခားတစ္ဦးသည္ ထိုကုန္းေတာ္တြင္ ဆင္းတုေတာ္တဆူေတြ႕ခဲ့သည္ ၊ဆင္းတုေတာ္မွာ ေရႊအတိၿပီးေသာ ဆင္းတုေတာ္ျဖစ္၍ ေရႊရရွိရန္ ဆင္းတုေတာ္အား မီးျဖင့္ေဖ်ာ္ၾကရာ မေပ်ာ္ဘဲရွိေနသည္။ သို႔ႏွင့္ သာသနာမၾကည္ညိဳတတ္သူ ျမန္မာတစ္ဦးႏွင့္ ပူးေပါင္းကာ ဆင္းတုေတာ္ကို အရည္ေဖ်ာ္ခဲ့ၾကပါသည္။
မၾကာမီ ဆင္းတုေတာ္ကို အရည္ေဖ်ာ္ခဲ့ၾကေသာ ဘာသာျခားတစ္ဦးႏွင့္ အရည္ေဖ်ာ္ရန္နည္းေပးသူ ျမန္မာတစ္ဦး ေသေဘးႏွင့္ႀကံဳကာ ေသဆံုးခဲ့ရပါသည္။ ဘာသာျခားမ်ားသည္ ဤေနရာကုိ ဘုရားကုန္းေတာ္ဟု လူအမ်ား သိမည္စိုးေသာေၾကာင့္ ဆင္းတုေတာ္မ်ားေတြ႕လွ်င္ ေျမထဲၿမဳပ္၍တစ္ဖံု ေရထဲပစ္ခ်၍တစ္မ်ဳိး နည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ ဖုံးကြယ္ထားခဲ့သည္။
ဆရာေတာ္ႀကီးက ဆက္လက္အမိန္႔ရွိသည္မွာ မၾကာမီက ထိုဘုရားအနီး ဘာသာျခားအိမ္တစ္အိမ္ေပၚသို႔ အေၾကာင္းမဲ့ ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ႀကီးတြင္ အိမ္ေခါင္မိုးေပၚသုိ႔ ခဲမ်ား မၾကာခဏ က်ေရာက္ေနသည္။ ထိုခဲမ်ားက်ေနသည့္ အသံကုိ ထိုဘာသာျခားအိမ္အနီးတြင္ တည္ရွိေသာ ေစတီေတာ္ေပၚတြင္ မီးျပင္ေနသည့္ ရဟန္းတစ္ပါးလည္းၾကားသည္ဟု ေျပာပါသည္။ ပထမတြင္ ဘာသာျခားအိမ္ရွိလူမ်ားသည္ ေစတီအထက္တြင္ မီးျပင္ရန္ေရာက္ရွိေနေသာ ရဟန္းက သူတို႔အိမ္ေခါင္မိုးေပၚသို႔ ခဲနဲ႔ပစ္သည္ဟု စြပ္စြဲကာ ျပႆနာျဖစ္ခဲ့ေသးသည္။ အမွန္စင္စစ္ မည္သူမွ် ပစ္သည္မဟုတ္ေပ။ နတ္ျမတ္နတ္ေကာင္းမ်ားက သတိေပးလႈပ္ေဆာ္ဟန္ရွိသည္ဟု ေတြးမိပါသည္။ ထိုအျဖစ္အပ်က္သည္ ဗုဒၶဘာသာမ်ားအတြက္ မထူးဆန္းေသာ္လည္း လက္ေတြ႕ဆန္ေသာ သူမ်ားအတြက္ (ဘာသာျခားမ်ားအတြက္)ထူးဆန္းေနမည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။
ဆုိေရးရွိကဆိုရေခ်ဦးမည္၊ တစ္ခါက ထိုင္းနိုင္ငံ ၊ မဟာခ်ဳိင္ၿမိဳ႕တြင္ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုေပၚေပါက္ခဲ့သည္ ။ျဖစ္ပံုကား-
သူငယ္ခ်င္းလည္းျဖစ္၊စီပြားဖက္လည္းျဖစ္သည့္ အမ်ဳိးသမီး ၂ ဦးရွိပါသည္၊ သူတို႔ ၂ဦးတြင္ တစ္ဦးကာ ဗုဒၶဘာသာျဖစ္ၿပီး တစ္ဦးက ဘာသာျခားျဖစ္ပါသည္။ ထူးျခားသည္မွာ ဘာသာျခားအမ်ဳိးသမီးသည္ ဗုဒၶႏွင့္ပတ္သက္လာလွ်င္ မထီမဲ့ျမင္ မျပဳလုပ္၀ံ့ေခ်။ အဘယ္ေၾကာင့္နည္းဆိုလွ်င္ တစ္ခါက သူ၏ေမာင္ေလးႏွင့္သူမတို႔သည္ ဗုဒၶဘာသာသူငယ္ခ်င္းအိမ္သို႔ အလည္အပတ္ေရာက္ခဲ့ၾကပါသည္။ ထုိအိမ္တြင္ အခန္းႏွစ္ခန္းရွိရာ တစ္ဘက္္ခန္းတြင္ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ႏွင့္အတူ အိမ္သားမ်ားစကားေျပာဆိုေနစဥ္ တစ္ဘက္ခန္း၌ တစ္ေယာက္တည္းရွိေနေသာ ဘာသာျခားအမ်ဳိးသမီး၏ေမာင္ေလးသည္ ၀က္ရူးပ်ံသကဲ့သို႔ျဖစ္ကာ သတိေမ့ေမ်ာေနပါသည္။ မၾကာမီ သတိျပန္လည္ လာကာ ဘာသာျခားကေလး၏ ေျပာခ်က္အရ သူသည္ ဘုရားေဆာင္ေပၚရွိ ဆြမ္းေတာ္တင္ထားေသာ ပန္းသီးကို ယူစားမိရာမွ အခုလိုျဖစ္ခဲ့ရသည့္အတြက္ ဘုရားဆင္းတုေတာ္သည္ အလြန္တန္ခိုးႀကီးေၾကာင္း ထိုဘာသာျခားအမ်ဳိးသမီး၏ ေျပာျပခ်က္အရ သိရပါေၾကာင္း။ ။

မေသခင္ ဗုဒၶေဗဒင္ ေမးသင့္သည္

ေဗဒင္ ဟူေသာ အသံုးအႏႈန္းသည္ လူအမ်ားစု၏ စိတ္အစာတစ္ခု ျဖစ္ေနပါသည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ေလာဘစိတ္၏ ဆာေလာင္မႈေၾကာင့္ ေဗဒင္ကို စားသံုးတတ္ၾကသည္။ ကံတရားကို ေဘးဖယ္၍ ဥာဏ္ႏွင့္ ၀ီရိယကို အရင္းတည္ကာ လူေနမႈ ျမင့္မားေအာင္ ႀကံေဆာင္ႀကိဳးစားတတ္ၾကသည္။

အေၾကာင္းေကာင္းသည္ ျဖစ္ေစ၊ ဆိုးသည္ျဖစ္ေစ၊ အက်ိဳးတရားေကာင္းဖို႕ အၿမဲတမ္း ေမွ်ာ္လင့္ထားၾကသည္။ ေမွ်ာ္လင့္သလို ျဖစ္မလာေသာအခါ (အက်ိဳးတရား မေကာင္းေသာအခါ) မိမိ၏ ပင္ကိုအသိဥာဏ္မ်ားပင္ ေမွးမိွန္ကာ ေဗဒင္ကို စားသံုး၍ ေလာဘစိတ္ကို ေျဖသိမ့္ၾကသည္။ ဒီထက္ပို၍ ျမႇင့္တင္ေပးၾကသည္။ လူ႕ေလာက စီးပြားေရး အဆင္မေျပမႈမ်ားကို ၾကည့္လွ်င္ မ်ားေသာအားျဖင့္ ကံ၊ ဥာဏ္၊ ၀ီရိယ သံုးမ်ိဳးလံုး ႐ိွေနၾကသည္ကို ေတြ႕ရပါမည္။ အတိတ္ကံ၊ ပစၥဳပၸန္ကံမ်ား ေကာင္း၍ ကိုယ္ပိုင္ဥာဏ္ျဖင့္ ဆံုးျဖတ္ဆင္ျခင္ကာ ၀ီရိယ ထားတတ္ၾကပါသည္။ အခ်ိဳ႕လည္း အတိတ္ကံႏွင့္ပင္ အေတာ္ၾကာ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာ ခံစားတတ္ၾကရ ျပန္ပါသည္။ အတိတ္ကံ အနည္းငယ္ေကာင္း၍ ပစၥပၸန္ကံ မေကာင္းေသာအခါ အတိတ္မေကာင္းဘဲ ပစၥဳပၸန္ကံ အနည္းငယ္ေကာင္းေသာအခါတို႕၌ လည္းေကာင္း မေကာင္းက်ိဳးကို ခံစားရတတ္ပါသည္။ ထိုအခါ................

ေလာကေဗဒင္

“ေသာၾကာသားသမီး ျဖစ္လို႕ အျမစ္အညြန္႕ျဖစ္တဲ့ ပိေတာက္သားကို ဘုရားထု ကိုးကြယ္ပါ၊ ဂုဏ္ေတာ္ကိုးပါး ပုတီးစိပ္ပါ။ ပ႒ာန္း ၂၄ ပစၥည္း မနက္ ကိုးေခါက္၊ ည ကိုးေခါက္ ႐ြတ္ပါ။ တနလၤာ သားသမီးနဲ႕ မေပါင္းပါနဲ႕။ စီးပြားတူ မလုပ္ပါနဲ႕။ တိရစၦာန္မ်ားကို အစာေကၽြးၿပီး ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ျဖစ္ေနပါ။ ရဟန္းသံဃာ သက္ႀကီး ႐ြယ္အိုမ်ားအား ဆန္ ဆီ ဆား ေဆး လွဴေပးပါ။ ဆင္းရဲသူမ်ားအား အ၀တ္အထည္ လွဴပါ။ မိမိေမြးေန႕တြင္ ညအိပ္ အ၀တ္အစား အေဟာင္းမ်ားကို ေျခသည္း-လက္သည္း -ဆံပင္ စသည္တို႕ႏွင့္ အတူ ေျမျမႇဳပ္ပါ။ ေရေမွ်ာပါ” စသည္ စသည္ျဖင့္ .......။

(မခိုင္းသင့္) ယုတၱိမ႐ိွေသာ ယၾတာ

နကၡတ္ေကာင္းကို ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စားေနေသာ လူမိုက္အား ေကာင္းက်ိဳးတရားသည္ ေက်ာ္လြန္ခဲ့ေလၿပီ။ ေကာင္းေသာအလုပ္ လုပ္ေနခ်ိန္တြင္ နကၡတ္ေကာင္းျဖစ္သည္။ အသိဥာဏ္ကင္းမဲ့ေသာ နကၡတ္သည္ အသိဥာဏ္႐ိွေသာ လူသားအား အဘယ္သို႕ေသာ ေကာင္းက်ိဳးမ်ား ေပးႏိုင္ပါမည္နည္း။ ေကာင္းေသာအလုပ္ မွန္သမွ်ကို လ်င္ျမန္စြာ လုပ္ပါ။ မေကာင္းမႈဆိုလွ်င္ တတ္ႏိုင္သမွ် အခ်ိိန္ဆြဲပါ။ မေကာင္းမႈႀကံစည္၊ ျပဳလုပ္၊ ေျပာဆိုခ်င္ေသာ မိမိစိတ္ကို တားျမစ္ပါ” ဟု ျမတ္ဗုဒၶက မိန္႕ေတာ္မူပါသည္။

ကိေလသာအျပည့္ ႐ိွေနေသးေသာ သိဒၶတၱမင္းသား ေတာထြက္ခ်ိန္၌ ရက္ရာဇာ၊ ျပႆဒါး မေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့ေပ။ ေကာင္းေသာအလုပ္မွန္းသိ၍လည္း အခ်ိန္မဆြဲခဲ့ပါ။ သတၱ၀ါမွန္သမွ်တို႕၏ ေ႐ွ႕ေဆာင္လမ္းျပသဖြယ္ ျဖစ္ခဲ့ပါေပ၏။ စံနမူနာ ယူထိုက္ပါေပ၏။ ကိေလသာအားလံုး ကင္းစင္ၿပီးေသာ ျမတ္ဘုရား၏ မိန္႕မွာခ်က္၊ လုပ္ေဆာင္ခ်က္တို႕သည္ ပို၍ ပို၍ လိုက္နာ က်င့္သံုးသင့္လွေပေတာ့သည္။

ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၦာမိ၊ ပိေတာက္သား ဘုရားကို ကိုးကြယ္ပါ၏ဟု မည္သည့္ က်မ္းဂန္၊ မည္သုိ႕ေသာ ပညာ႐ွင္မ်ားက မိန္႕ေလသနည္း။ ဂုဏ္ေတာ္ကိုးပါးႏွင့္ ပ႒ာန္း ၂၄ ပစၥည္း ႐ြတ္ပါဆိုေသာ ေဗဒင္ေဟာခ်က္ကိုသာ ယံုၾကည္ေနလွ်င္ အားကိုးေနလွ်င္၊ ဓမၼံ သရဏံ ဂစၦာမိႏွင့္ ကိုက္ညီပါမည္ေလာ။ တနလၤာ သားသမီးကို မေပါင္းပါနဲ႕ဟု ေဗဒင္က ေဟာဆိုရာတြင္ တနလၤာသားသမီးသည္ ေလးစား ဆည္းကပ္ထိုက္ေသာ ရဟန္းပညာ႐ိွ၊ လူပညာ႐ိွ ျဖစ္ခဲ့ေသာ္ ေ႐ွာင္႐ွားရန္ သင့္ မသင့္ စဥ္းစားရပါလိမ့္မည္။ ေက်းဇူး႐ွင္ မိဘ၊ ဆရာသမား ျဖစ္ခဲ့ေသာ္ မည္သို႕ ဆက္ဆံရပါမည္နည္း။ ေဗဒင္ေၾကာင့္ ထိုသူတို႕အား မဆည္းကပ္မိေသာ္ မည္မွ် အက်ိဳးယုတ္ႏိုင္သည္ကို တြက္ဆမိပါ၏ေလာ။ ေန႕ခုႏွစ္ေန႕ (႐ွစ္ေန႕) တြင္ ဘယ္ေန႕သားျဖစ္ျဖစ္ လူမိုက္ဆိုလွ်င္ မေပါင္းပါႏွင့္။ ေ႐ွာင္ၾကဥ္ပါ။ ပညာ႐ိွကို ဆိုလွ်င္ မွီ၀ဲဆည္းကပ္ပါ ဟူေသာ မဂၤလာတရားေတာ္လာ ျမတ္ဗုဒၶ၏ မိန္႕ၾကားခ်က္ ႐ိွပါသည္။ စဥ္းစားၾကပါကုန္။

ငါးပိထုပ္ေသာဖက္ကို ငါးပိနံ႕ ကူးစက္တတ္သလို ေတာင္ဇလပ္ပန္းထုပ္ေသာ ဖက္ကိုလည္း ေတာင္ဇလပ္ပန္း၏ ရနံ႕ ကူးစက္တတ္ပါသည္။ လူမိုက္ႏွင့္ ေပါင္းသင္းမိ၍ အသိဆိုး၊ ဥာဏ္ဆိုးမ်ား စြဲကပ္ခဲ့ေသာ္ ကံမေကာင္းခဲ့ေသာ္ မိမိ၏ အ၀တ္အစား၊ ဆံပင္၊ ေျခသည္း၊ လက္သည္းတြင္မက ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုး ေရေမွ်ာေသာ္လည္း အဆိုးတရားမ်ား ေပ်ာက္ကြယ္ မသြားႏိုင္ပါေပ။ အဆိုးတရားမ်ား စြဲကပ္ၿမဲ စြဲကပ္ေနမည္သာ ျဖစ္သည္။

ျမတ္ဘုရား၏ တပည့္သာ၀က မ်ားစြာတို႕မွာ ဘုရားလမ္းစဥ္အတိုင္း လိုက္နာက်င့္သံုးက်င့္ႀကံၾက၍ ကိေလသာ ကုန္ခမ္းၾကေသာ္လည္း တိတိၳလမ္းစဥ္ျဖင့္ ခႏၶာကိုယ္ေရစိမ္က်င့္ေသာ္လည္း ကိေလသာအညစ္အေၾကး မကုန္သူေတြ မ်ားစြာ႐ိွခဲ့ၾကပါသည္။

တိရစၦာန္မ်ားကို အစာေကၽြးၿပီး ၀မ္းေျမာက္ ၀မ္းသာ ၾကည့္ေနပါၿပီး ျပဳလုပ္ၾကေသာအခါ ေသာမနႆသဟဂုဏ္ ဥာဏ၀ိပၸယုတ္ သသခၤါရိက ကုသိုလ္ ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ ထိုကုသိုလ္ကံသည္ ဘ၀ေပါင္းတစ္ရာအထိ သက္႐ွည္၊ ဆင္းလွ၊ ခ်မ္းသာရ၊ ဗလ ဥာဏ္ပညာ အက်ိဳးငါးပါးကို ေပးစြမ္းႏိုင္ပါသည္။ ရတနာသံုးပါး၏ ဂုဏ္ေတာ္မ်ား၊ ပ႒ာန္း ၂၄ ပစၥည္းမ်ားကိုလည္း ႐ြတ္ဖတ္သရဇၥ်ာယ္ရင္း အနက္အဓိပၸါယ္မ်ားကို နားလည္သေဘာေပါက္ပါက မေရမတြက္ႏိုင္ေသာ ကုသိုလ္တရား ရႏိုင္ပါသည္။ သရဏဂံု သီလ႐ိွေသာ သက္ႀကီး႐ြယ္အိုမ်ား၊ ရဟန္းသာမေဏမ်ားအား လွဴဒါန္းမိပါက ဘ၀အသေခၤ် အက်ိဳးငါးပါးကို ရပါသည္။ သို႕ေသာ္ ေဗဒင္ဆရာက ယၾတာ ေခ်ခိုင္းမွ လုပ္ၾကသည္။ မိုက္မဲေလစြ ။

“ဗုဒၶေဗဒင္”ဟူေသာ စကားလံုးသည္ စာေရးသူ၏ ကိုယ္ပိုင္မဟုတ္ပါ။ တိပိဋကဓရ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ၀ါဆိုသကၤန္းကပ္လွဴပြဲတြင္ သပၸဴရိသဒါနတရား ေဟာၾကားခဲ့စဥ္က ထည့္သြင္းမိန္႕ၾကားသြားေသာ စကားေတာ္ ျဖစ္ပါသည္။

ဆရာေတာ္ႀကီးက “အမ်ိဳးသမီးေရာ၊ အမ်ိဳးသားေရာ သကၠစၥဒါန မပါၾကရင္ ဒါနေၾကာင့္ေတာ့ အေျခြအရံ ပရိသတ္ေတြ ေပါပါတယ္။ သို႕ေသာ္ ကိုယ့္ပရိသတ္အေပၚမွာ ၾသဇာမေညာင္းဘူး။ ဒါဟာ “ဗုဒၶေဗဒင္”လို႕ ဆိုႏိုင္တာေပါ့” ဟု မိန္႕ၾကားခဲ့ပါသည္။

ေဆးဆရာသည္ လူနာအေပၚ ေစတနာထားကာ ေရာဂါေပ်ာက္ကင္း သက္သာေရးအတြက္ ေဆးခါးျဖစ္ေနေသာ္လည္း ထိုေဆးကို ေမႊးသည္၊ ေအးသည္၊ ဆိမ့္သည္၊ အ၀င္ေကာင္းသည္ စသည္ျဖင့္ လူနာေသာက္ခ်င္လာေအာင္ ေျပာဆို၍ တိုက္သကဲ့သို႕ ဆရာေတာ္ႀကီးကလည္း လူတို႕အႀကိဳက္ႏွင့္ေလ်ာ္စြာ ေဗဒင္ဟူေသာ အသံုးအႏႈန္းႏွင့္ ယွဥ္တြဲ၍ မိန္႕ၾကားခဲ့ျခင္း ျဖစ္ဟန္တူပါသည္။ ဗုဒၶ၏ ဓမၼေဆးသည္ကား ေဆးခါးႀကီး မဟုတ္ပါ။ သို႕ေသာ္လည္း သတၱ၀ါအမ်ားက မေသာက္သံုးခ်င္ၾကေပ။ ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာ၊ ကာလေပါင္းမ်ားစြာ ရင္းႏွီး႐ွာေဖြထားခဲ့ရေသာ ျမတ္ဗုဒၶ၏ စကား(တရား)ေတာ္ကို ယံုၾကည္ပါလွ်င္-

အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရား႐ွင္သည္ ေကာဠိယနိဂံုး၀ယ္ သီတင္းသံုးေနေတာ္မူ၏။ ေကာဠိယ၏သား ဒီဃဇာဏု မည္ေသာ အမ်ိဳးသားက-
“အ႐ွင္ဘုရား ၊ တပည့္ေတာ္တို႕သည္ ေလာကီစည္းစိမ္ ခံစားလ်က္ သားမယားျဖင့္ ေနၾကပါကုန္၏။ အေမႊးနံ႕သာ သံုးစြဲပါကုန္၏။ ေ႐ႊေငြရတနာတို႕ကိုလည္း ႏွစ္သက္ပါကုန္၏။ ေလာကီလူ႕ေဘာင္တြင္ ေနၾကရေသာ တပည့္ေတာ္တို႕အား ဤဘ၀၊ ေနာက္ဘ၀မ်ား၌ စီးပြားဥစၥာ ၾကြယ္၀ခ်မ္းသာႏိုင္ေသာ တရားနည္းလမ္းေကာင္းမ်ား ညႊန္ျပေတာ္မူပါ”ဟု ေလွ်ာက္ထား၏။
ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရား႐ွင္က-
“ခ်စ္သား၊ ဤေလာကတြင္ လူတစ္ဦးသည္ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္း တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ အသက္ေမြးရသည္။ မည္သည့္အလုပ္မ်ိဳးကို လုပ္သည္ျဖစ္ေစ ၊ ထိုအလုပ္၌ ကၽြမ္းက်င္မႈ ႐ိွရမည္။ မပ်င္းမရိ လံု႕လ႐ိွရမည္။ စူးစမ္း ႏိႈင္းခ်ိန္တတ္ေသာ ဥာဏ္စြမ္းလည္း ႐ိွရမည္။ စီမံခန္႕ခြဲတတ္ရမည္။ ဤသို႕ေသာ အေၾကာင္းတရားႏွင့္ ျပည့္စံုလွ်င္ ဥ႒ာနသမၸဒါႏွင့္ ျပည့္စံုသည္ဟု မွတ္ရမည္။ ဥ႒ာနသမၸဒါႏွင့္ ျပည့္စံု၍ တရားသျဖင့္ ရ႐ိွလာေသာ စီးပြားဥစၥာတို႕ကို ရန္သူမ်ိဳးငါးပါး မဖ်က္ဆီးႏိုင္ေအာင္လည္း ေစာင့္ေ႐ွာက္တတ္ရမည္။ ဤသည္ကို အာရကၡ သမၸဒါဟု မွတ္ရမည္။ မိမိေနရာ၊ ၿမိဳ႕၊ ႐ြာ နိဂံုး၌ သဒၶါ သီလ စေသာ မိတ္ေဆြေကာင္း အရည္အခ်င္းႏွင့္ ျပည့္စံုသူမ်ား၊ ႀကီးပြားေရး၊ စီးပြားေရး စသည္တို႕၌ ေအာင္ျမင္ေနၾကကုန္ေသာသူမ်ားႏွင့္ ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံရမည္။ မိတ္ေဆြေကာင္းႏွင့္ ေပါင္းသင့္ေသာသူသည္ ထိုမိတ္ေဆြေကာင္း၏ အရည္အခ်င္းေကာင္းပံုကို အတုလိုက္၍ မိမိလည္း သဒၶါတရားေကာင္းသူ၊ သီလ႐ိွသူ၊ ႀကီးပြားေအာင္လုပ္ႏိုင္သူ ျဖစ္လာမည္။ အသိ အလိမၼာ တိုးပြားလာတတ္သည္။ ဤသည္မွာ ကလ်ာဏ မိတၱသမၸဒါ၏ အေၾကာင္းအက်ိဳး ျဖစ္သည္။ သမဇီ၀ိတ သမၸဒါႏွင့္ ျပည့္စံုဖို႕လည္း လိုေပေသးသည္။ မိမိ႐ွာေဖြရ႐ိွထားေသာ စီးပြားဥစၥာကို ၀င္ေငြ ထြက္ေငြ စနစ္တက် မွ်တေအာင္ အသက္ေမြးတတ္ရမည္။ ဤ သမၸဒါတရားေလးပါးတို႕ႏွင့္ ျပည့္စံုသူတိုင္း ဤဘ၀၊ ေနာက္ဘ၀တို႕၌ စီးပြားဥစၥာ ၾကြယ္၀ခ်မ္းသာေပလိမ့္မည္ ခ်စ္သား ” ဟု မိန္႕ၾကားခဲ့ပါသည္။

မ်က္ေမွာက္ေလာက ခ်မ္းသာသူအမ်ားကို ေလ့လာၾကည့္ပါ။ ျမတ္ဗုဒၶ၏ ယၾတာ သမၸဒါေလးပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေနသည္ကို ေတြ႕ျမင္ရပါလိမ့္မည္။ ယေန႕ေခတ္ လူငယ္အမ်ားစုက လက္ေတြ႕၀ါဒ (သိပၸံ၀ါဒ) ကို ယံုၾကည္လက္ခံၾကသည္။ သိပၸံ၀ါဒထက္ ျမတ္ဗုဒၶ၏ ၀ါဒက တိက် ေသခ်ာပါသည္။ မွန္ကန္ပါသည္။ ဗုဒၶယၾတာေၾကာင့္ လက္ငင္းခ်မ္းသာ သြားၾကေသာ သူေဌး သူၾကြယ္တို႕ကို စာေပးမ်ား၌ ေတြ႕ရသည္။ သူတို႕လုပ္ေသာ ယၾတာမ်ားမွာ -
(၁) လွဴဖြယ္ ၀တၳဳ စင္ၾကယ္ျခင္း
(၂) ေစတနာသံုးတန္ ျပဠာန္းျခင္း
(၃) အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ အနာဂါမ္၊ ရဟႏၱာျဖစ္ျခင္း
(၄) ထိုအလွဴခံပုဂိၢဳလ္ နိေရာဓသမာပတ္မွ ထျခင္း တို႕ ျဖစ္ၾကပါသည္။

မေသခင္ ဗုဒၶေဗဒင္ ေမးသင့္သည္

ဤစာ႐ႈသူ မိတ္ေဆြမ်ား၊ ေဗဒင္ကို ယံုၾကည္အားကိုးပါလွ်င္ သင္မေသခင္ ဗုဒၶေဗဒင္ကို ေမးသင့္ပါသည္။ ဗုဒၶ ယၾတာ ေခ်သင့္ပါသည္။ ဗုဒၶေဟာၾကားေသာ ဗုဒၶေဗဒင္ကား စၾကာ၀ဠာအထိ ထြက္ေဖာက္၍ ထာ၀ရ မွန္ကန္ ေနမည္ တကား ။

လင္းဦး (စိတ္ပညာ)

ဂါထာ မႏၱန္

ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶသာသနာေတာ္သည္ အက်င့္သာသနာေတာ္ ျဖစ္ပါ၏။ အက်င့္စရဏ ျပ႒ာန္းပါ၏။ အ႐ြတ္သာသနာ မဟုတ္ပါ။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေလာကုတၱရာ အက်ိဳးစီးပြား အလို႕ငွာ သီလ သမာဓိ ပညာ က်င့္စဥ္မ်ားကို ေဟာေဖာ္ ညႊန္ျပေတာ္မူခဲ့ပါ၏။ စား၀တ္ေနေရးႏွင့္မကင္းေသာ လူ႕ေဘာင္ေန လူသားတို႕အေနျဖင့္ သမၼာအာဇီ၀ ေဘာင္အတြင္းမွ ေလာကီအက်ိဳးစီးပြားမ်ားကို ေဆာင္ၾကဥ္းႏိုင္စိမ့္ေသာငွာ သမၸဒါတရားေလးပါး၊ သိဂၤါေလာ၀ါဒသုတ္ စသည့္ က်င့္စဥ္မ်ားကို ေဖာ္ညႊန္းလမ္းျပေတာ္ မူခဲ့ပါသည္။ ဘုရား႐ွင္ ေဖာ္ညႊန္ျပေတာ္မူေသာ တရားနည္းလမ္းမ်ားအတိုင္း ကုိယ္တုိင္က်င့္ႀကံအားထုတ္ၾကမွသာလွ်င္ ေလာကီ ေလာကုတၱရာ ႏွစ္ျဖာအက်ိဳး ပြားတိုးစည္ေ၀ႏိုင္မည္ ျဖစ္ပါ၏။ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာတြင္ အစဥ္အတိုင္း ေလွ်ာက္ရေသာလမ္းသာ ႐ိွပါ၏။ မိမိ၏ ကံ ၊ ဥာဏ္ ၊ ၀ီရိယစြမ္းအားတို႕ျဖင့္ က်င့္ႀကံေလွ်ာက္လွမ္းရေသာ လမ္းေကာင္းလမ္းမွန္သာ ျပ႒ာန္းပါ၏။

ဗုဒၶသာသနာေတာ္ျမတ္အတြင္း ဗုဒၶ၀ါဒ အေယာင္ေဆာင္လ်က္ ေရာေႏွာေနေသာ ၀ါဒမ်ားတြင္ မႏၱရယာန ၀ါဒလည္း ပါသည္။ မႏၱရယာန၀ါဒဟူသည္ အစြမ္းထက္ေသာ ဂါထာ၊ မႏၱန္မ်ားကို ႐ြတ္ဖတ္ သရဇၥ်ာယ္ျခင္း အားျဖင့္ မိမိ၏ အလိုဆႏၵမ်ား ျပည့္စံု ၿပီးေျမာက္သည္ဟူ၍ ယံုၾကည္ေသာ၀ါဒ ျဖစ္ပါသည္။ မႏၱရ၀ါဒသည္ အသံကို အဓိကထား၏။ မႏၱန္ကား အသံပင္ျဖစ္၏။ မႏၱရ၀ါဒီတို႕၏ အလိုအရ မႏၱန္႐ြတ္႐ံုမွ်ျဖင့္ ေလာကီေကာင္းက်ိဳး အေထြေထြကို ျဖာေ၀ေစ၏။ ေလာကုတၱရာ အက်ိဳးစီးပြားကိုလည္း ေပးစြမ္းႏိုင္၏။ နတ္ျပည္ကို ေရာက္ေစႏိုင္၏။ မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္ကို ေရာက္ေစႏုိင္၏။ ျပဳမိေသာ မေကာင္းကံမ်ား ပေပ်ာက္၏။ ငရဲက်မည့္ ေဘးမွ လြတ္၏ဟူ ယံုၾကည္ၾကသည္။

ေထရ၀ါဒ၏ အလိုအရမူ ေလာကီအက်ိဳးစီးပြားကိုလိုေသာ္ သမၼာအာဇီ၀ ေဘာင္၀န္းအတြင္းမွ “ကံ၊ဥာဏ္၊ ၀ီရိယ” တို႕ကို ထိထိေရာက္ေရာက္ အသံုးခ်ရန္လို၏။ ငရဲက်မည့္ေဘးမွ လြတ္လိုေသာ္ ဒုစ႐ိုက္မႈမ်ား ေ႐ွာင္ၾကဥ္ဖို႕လို၏။ နတ္ျပည္ေရာက္လိုေသာ္ ဒါန၊ သီလ၊ စသည့္ ေကာင္းမႈတို႕ကို ျပဳရန္လို၏။ မဂ္ဖိုလ္ နိဗၺာန္ ရလိုေသာ္ သမထ၊ ဘာ၀နာ၊ ၀ိပႆနာ ဘာ၀နာ ပြားမ်ားရန္လို၏။ ေထရ၀ါဒႏွင့္ မႏၱရ၀ါဒသည္ အေ႐ွ႕ႏွင့္ အေနာက္၊ ေတာင္ႏွင့္ေျမာက္ပမာ ဆန္႕က်င္ေက်ာခိုင္းလ်က္ အလွမ္းအတာ ကြာေ၀းလွပါ၏။

မႏၱရ၀ါဒီတို႕က ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာတြင္လည္း ပရိတ္ႀကီး (၁၁)သုတ္ စေသာ မႏၱန္မ်ား ႐ိွသည္ဟု ေ၀ဖန္ေထာက္ျပၾကပါ၏။ စင္စစ္ေသာ္ ပရိတ္ႀကီး (၁၁)သုတ္သည္ မႏၱန္မဟုတ္ပါ။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပရိတ္ေတာ္တို႕ကို သတၱ၀ါတို႕၏ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာအလို႕ငွာ ေဟာၾကားေတာ္ မူခဲ့ပါသည္။ ပရိတ္ေတာ္မ်ားကို ႐ြတ္ဖတ္သရဇၥ်ာယ္ျခင္း၊ နာယူျခင္းတို႕ျဖင့္ မေကာင္းေသာ ေဘးအႏၱရာယ္တို႕ကို တားဆီးႏိုင္ၿပီး ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာ က်က္သေရမဂၤလာအေပါင္းႏွင့္ ျပည့္စံုသည္ဟု ဗုဒၶ၀ါဒီတို႕က ယံုၾကည္ၾကသည္မွာ မွန္ပါ၏။ သို႕တစ္ေစ ပရိတ္ေတာ္တို႕ကို ႐ြတ္သူတိုင္း ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာ ရေစႏိုင္သည္ဟုမူ ျမတ္ဗုဒၶက အာမခံေတာ္ မမူပါ။ အတိတ္က အကုသိုလ္ကံ အားႀကီးသူမ်ားႏွင့္ ယခုပစၥဳပၸန္၌ ႀကီးေလးေသာ အျပစ္က်ဴးလြန္သူအေနျဖင့္မူ ပရိတ္႐ြတ္ဖတ္ျခင္းအားျဖင့္ အက်ိဳးကို မခံစားရဟု ဆိုပါ၏။ ဤသည္မွာ တရားမွ်တ မွန္ကန္ေသာ ကမၼနိယာမဘက္မွ ခိုင္ၿမဲတည့္မတ္စြာ ရပ္တည္ထားျခင္းျဖစ္၏။ ကုသိုလ္၊ အကုသိုလ္တို႕၏ စြမ္းအင္ကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈ၊ ဥေပကၡာမျပဳျခင္း ျဖစ္၏။ လူ႕ေလာကကို ေစာင့္ေ႐ွာက္ေသာ အေတြးအေခၚလည္း ျဖစ္၏။

ေထရ၀ါဒ၏ ပရိတ္႐ြတ္ဖတ္ျခင္း၊ နာၾကားျခင္း စသည္တို႕၌ ျဖတ္လမ္း မ႐ိွပါ။ လူၿပိန္းႀကိဳက္ မက္လံုး မပါပါ။ ထို႕ျပင္ ပရိတ္႐ြတ္ဖို႕သာ လို၏။ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ က်င့္စဥ္မ်ားကို က်င့္ဖို႕မလိုဟူေသာ အယူအဆကို ထူေထာင္မထားေပ။ ေထရ၀ါဒ၏ ပရိတ္ေတာ္မ်ားအေပၚ သေဘာထားပံု၊ ပရိတ္အသံုးျပဳပံုႏွင့္ မႏၱရ၀ါဒ၏ မႏၱန္အသံုးျပဳပံု ၊ မႏၱန္အေပၚ သေဘာထားပံုတို႕မွာ မ်ားစြာ ျခားနားပါ၏။ မ်ားစြာ ဆန္႕က်င္ပါ၏။

ဘာသာေရးကို ခုတံုးလုပ္လ်က္ အျမတ္ထုတ္ ကိုယ္က်ိဳး႐ွာလိုေသာသူမ်ားသည္ ေလာကီအက်ိဳးစီးပြားကို အာသာငမ္းငမ္းျဖင့္ ျဖတ္လမ္းက ႐ွာေဖြလ်က္႐ိွၾကေသာ ေလာဘသားေကာင္မ်ားအား ဂါထာမႏၱန္ ေထာင္ေခ်ာက္အတြင္း ဆြဲသြင္းလ်က္ ႐ိွေနၾကပါ၏။ စီးပြားတက္လိုေသာ္ မည္သည့္ဂါထာမႏၱန္ကို ႐ြတ္၊ အမႈအခင္းႏိုင္လိုေသာ္ မည္သည့္ဂါထာမႏၱန္ကို႐ြတ္ စသည္ျဖင့္ ေထရ၀ါဒ သာသနာထြန္းကားရာ ဤႏိုင္ငံတြင္ မႏၱရ၀ါဒတို႕ ျဖန္႕ျဖဴးေၾကာ္ျငာလ်က္ ႐ိ္ွပါသည္။ ဤသို႕ျဖင့္ ျဗဟၼဏတို႕၏ နတ္မင္းႀကီးသံုးပါး၏ သေကၤတျဖစ္ေသာ ဥံဳ ဥစၥာစရဏ သမၸေႏၷာ ဟူ၍ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ကိုပင္ ျဖည့္စြက္ျခင္း၊ ႏုတ္ပယ္ျခင္း ျပဳထားေသာ ဂါထာမႏၱန္မ်ားကို ဖန္တီးလ်က္႐ိွေနၾကကုန္၏။ ေထရ၀ါဒ အသိအျမင္ မ႐ိွသူတို႕ကလည္း ထိုသာသနာ ထိုသာသနာပ ဂါထာမႏၱန္တို႕ကိုပင္ တ႐ိႈက္မက္မက္ ဦးထိပ္႐ြက္လ်က္ ႐ိွေနၾကကုန္၏။ မိမိ၏ ကံ၊ ဥာဏ္၊ ၀ီရိယကို ႐ိုး႐ိုးသားသားအားကိုးယံုၾကည္မႈ မ႐ိွေတာ့ဘဲ သာသနာပ ဂါထာမႏၱန္ကိုသာ အားကိုးရာ႐ွာျခင္းသည္ ကံ ကံ၏အက်ိဳးကို လက္လႊတ္လိုက္ျခင္းပင္ ျဖစ္ပါ၏။ ကံ ကံ၏ အက်ိဳးကို လက္လႊတ္လိုက္သည္ႏွင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေကာင္းတစ္ေယာက္ မဟုတ္ေတာ့ပါ။ သာသနာပ ဂါထာမႏၱန္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဆရာဦးထြန္းေအာင္မိုး (ပန္းဘဲတန္း)၏ ေရးသားခ်က္မွာ မ်ားစြာဆင္ျခင္ႏွလံုးသြင္းစရာ ျဖစ္ပါ၏။ “ျပဳလုပ္ေသာ လုပ္ငန္း ေအာင္ျမင္ျခင္း၊ မေအာင္ျမင္ျခင္းသည္ မိမိ၏ ကံ၊ ဥာဏ္၊ ၀ီရိယမ်ားႏွင့္သာ သက္ဆိုင္ပါသည္။ လုပ္ငန္းေအာင္ျမင္ေရး၊ ထီေပါက္ေရး၊ ရာထူးတိုးေရး၊ ခ်မ္းသာေရး စသည္တို႕မွာလည္း မိမိ၏ ကံ၊ သို႕မဟုတ္ မိမိ၏ ႀကိဳးစားမႈ သို႕မဟုတ္ မိမိ၏ကံႏွင့္ ႀကိဳးစားမႈတို႕ေၾကာင့္သာ ျဖစ္ေပၚလာႏုိင္ပါသည္။ အျခား တစ္စံုတစ္ေယာက္က စြမ္းေဆာင္ မ စ၍ မရႏိုင္ပါ။

ျမတ္စြာဘုရား႐ွင္ကလည္း မိမိသည္သာလွ်င္ မိမိ၏ ကိုးကြယ္ရာျဖစ္၏။ သူတစ္ပါးသည္ မိမိ၏ ကိုးကြယ္အားထားရာ အဘယ္မွာ ျဖစ္အံ့နည္းဟု ဓမၼပဒ၌ အထင္အ႐ွား ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့သည္။ ႐ြတ္ဖတ္႐ံု၊ ဆုေတာင္း႐ံုမွ်ျဖင့္ လိုအင္ဆႏၵျပည့္မည္၊ နိဗၺာန္သို႕ ေရာက္ႏုိင္သည္ဆိုေသာ မက္လံုးမွာ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ႀကီး ဆန္႕က်င္ေနပါသည္။ ေသခ်ာစြာ စဥ္းစားၾကည့္ပါက ထိုမက္လံုးမ်ား အမွန္တကယ္ ျဖစ္ႏုိင္၊ မျဖစ္ႏိုင္ဆိုသည္ကို သိ႐ိွလာၾကေပမည္။ ဆိုလိုသည္မွာ- ႐ြတ္ဖတ္သရဇၥ်ာယ္ ဆုေတာင္း႐ံုမွ်ျဖင့္ ေလာကီ၊ ေလာကုတၱရာ လုိအင္ဆႏၵမွန္သမွ်တို႕ ျပည့္စံုမည္ဆိုေသာ မေရရာသည့္ မက္လံုးမ်ားကို နားမေယာင္္ၾကရန္ ျဖစ္သည္။ မိမိအတြက္ အက်ိဳးတစ္စံုတစ္ရာ မ႐ိွႏိုင္ေသာ ဂါထာမႏၱန္မ်ားကို အခ်ိန္ကုန္ခံ၍ ႐ြတ္ဆိုမေနၾကဘဲ လုပ္သင့္ လုပ္ထိုင္သည္မ်ားကိုသာ ျပဳလုပ္သင့္ၾကပါသည္။

လူေတြကလည္း အမ်ားအားျဖင့္ ျဖတ္လမ္းျဖင့္ လာဘ္လာဘကို လိုခ်င္ၾက၏။ ျဖတ္လမ္းျဖင့္ ခ်က္ခ်င္း ခ်မ္းသာခ်င္ၾက၏။ ဤအခ်က္ကို အခြင့္ေကာင္းယူကာ အခ်ိဳ႕ေသာ ဂိုဏ္းဆရာတို႕သည္ အက်ိဳးအာနိသင္ကို သားရည္က်ေအာင္ ေရး၍ မသိသာျဖင့္ စီးပြားေရး (လာဘ္လာဘ)အတြက္ ဂါထာမ်ားကို အသံုးခ်ခဲ့ၾက၏။ ေရးသူကလည္း အမွားအမွန္ မသိ၊ လာဘ္လာဘအတြက္ ေရးခဲ့သည့္အတိုင္း ႐ြတ္သူကလည္း အမွားအမွန္ မသိ ၊ လာဘ္လာဘအတြက္ ႐ြတ္ၾကျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ ဂိုဏ္းဆရာတို႕၏ ဂါထာမႏၱန္မ်ားမွာ အနက္ေပးလို႕ပင္ မရေပ။ ပါ႒ိမ်ား စည္းကမ္းမက်၊ မမွန္သည္ကသာ မ်ားေလသည္။ ထင္ရာျမင္ရာ ေပးခ်င္သလို ေပးမွရသည့္ ဂါထာမ်ိဳး ျဖစ္႐ံုသာမက ႐ြတ္ခ်င္ေအာင္ မက္လံုးေပး၍ ထင္ရာျမင္ရာ အနက္အဓိပၸါယ္ ေရးသားထားသည္မ်ားကိုလည္း ေတြ႕ရ၏။ ပါ႒ိမမွန္သည့္ ဂါထာမ်ားကို လာဘ္လာဘအတြက္ ႐ြတ္သူတို႕မွာကား အႏၱရာယ္ကင္းျခင္း၊ လာဘ္လာဘ႐ႊင္ျခင္း စေသာ အက်ိဳးကို ဘယ္နည္းႏွင့္မွ် ေပးႏုိင္မည္ မဟုတ္ေပ။

ဂိုဏ္းဆရာတို႕ဂါထာျဖင့္ လာဘ္လာဘ ရ႐ိွခဲ့ၾက၍ အေတာ္အတန္ စီးပြားေရးအကြက္၀င္လာေသာ္ စာေရးဆရာအခ်ိဳ႕ႏွင့္ စာအုပ္ထုတ္ေ၀သူအခ်ိဳ႕ကလည္း ထိုဂါထာမ်ားကို ခု႐ြတ္ ခုခ်က္ခ်င္း ခ်မ္းသာေတာ့မလိုလို ၊ ဂါထာ႐ြတ္ေနက လိုတာရၿပီး အျခားဘာမွ် လုပ္စရာမလိုေတာ့သလိုလို၊ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္၊ ေနခ်င္သလိုေန၊ ဂါထာ႐ြတ္ေနက ဘာမွ အႏၱရာယ္မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့သလိုလို အက်ိဳးေတြကို ေဆးေၾကာ္ျငာသလို ေ၀ေ၀ဆာဆာႏွင့္ မက္လံုးေပး ေရးသားထုတ္ေ၀ၾကျပန္၏။ မေတာ္ မေလ်ာ္ မဟုတ္က ဟုတ္က ဂါထာမႏၱန္မ်ားကို ေရး၍ပင္ စီးပြား႐ွာၾကကုန္၏။

လာဘ္လာဘ စီးပြားေရးအတြက္ အသံုးခ်ျခင္း ျဖစ္ေစကာမူ ထိုဂါထာမႏၱန္မ်ား၏ အႏၱရာယ္မွာ မေသးလွပါေခ်။ ဂါထာအတုမ်ားေၾကာင့္ သာသနာပင္ ကြယ္သြားႏုိင္သည့္ အေျခအေနထိ အႏၱရာယ္ ႀကီးမားလွေပသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ေ႐ႊအတု ေပၚလာျခင္းေၾကာင့္ ေ႐ႊအစစ္ ေပ်ာက္ကြယ္ရသကဲ့သို႕ ဂါထာအတုမ်ားေၾကာင့္ ဘုရားေဟာဂါထာအစစ္မ်ား ေပ်ာက္ကြယ္သြားႏိုင္ပါသည္။

ငါေရးသည့္စာ စာေစာင္မွာ
ပါလွ်င္ ၿပီးစတမ္း ။
ဗုဒၶညႊန္ျပ ျမတ္ဓမၼ
လံုး၀ မစူးစမ္း ။

စည္းစိမ္ၿဖိဳးေအာင္ ေက်ာ္ၾကားေအာင္
ကေလာင္ လက္သရမ္း ။
အတၱျပင္းထန္ အျငင္းသန္
မီးလွ်ံ စားေသာ့သြမ္း ။

လြန္၏ ကၽြံ၏ ငါမသိ
အသိ တစ္ဖက္ကန္း ။
ဓမၼပူဇာ သာသနာ
၀န္တာႀကီးေပစြမ္း ။

ေထရ၀ါဒ ေဟာညႊန္ျပ
တိက် အလယ္လမ္း ။
မတိမ္းေစာင္းေအာင္ သတိေဆာင္
ဥာဏ္ေရာင္ အလင္းတန္း ။
အသိဗလာ ဥာဏ္မပါ
လားရာ အပါယ္လမ္း ။

လႊမ္းၿခံဳသကာ ၊ အဆိပ္စာကို
မုသာ၀ါဒ ၊ တံဆိပ္လွႏွင့္
ဗန္းျပအဆန္းထြင္၊ ေစ်းကြက္တင္သည္
ႏွင္ေပးဦးေတာ့ အပါယ္လမ္း ။ ။

လင္းဦး (စိတ္ပညာ)

သာသနာေတာ္သည္ အရြတ္သာသနာမဟုတ္ပါ

ျမတ္ဗုဒၶ ဆံုးမေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ေသာ တရားေတာ္မ်ား မူရင္းအတိုင္း မကြယ္ေပ်ာက္ေစရန္ ပထမသဂၤါယနာမွသည္ ဆ႒သဂၤါယနာအထိ ေထရ္အရွင္တို႔ အသက္ေပး၍ လက္ဆင့္ကမ္းထိန္းသိမ္းေတာ္မူခဲ့ၾကေသာ သုတ္,၀ိနည္း, အဘိဓမၼာ တရားေတာ္ဆိုင္ရာမ်ားကို ေထရ၀ါဒ သာသနာ ဟု ေခၚဆိုၾကပါသည္။

ေထရ၀ါဒ သာသနာေတာ္ႀကီးသည္ ယခုအခါ ေန၊လကဲ့သုိ႔ ထြန္းေျပာင္ေနပါလွ်က္ ေထရ၀ါဒသာသနာကုိ ကာကြယ္ရန္ဟု အသံေကာင္းဟစ္ကာ ဥံဳ၊ေၾသာင္းစသည့္အမန္းအမႈတ္၊အရြတ္အဖတ္၊ ဓါတ္ရိုက္ဓါတ္ဆင္၊ေဗဒင္၊ယၾတာ၊ဓါတ္က်သည္ဆိုကာ ဘုရားတည္ျခင္း္စသည့္ သာသနာႏွင့္မဆိုင္သည့္ လုပ္ရပ္မ်ားသည္ သာသနာတြင္းသုိ႔ ၀င္ေရာက္ပူးသတ္လွ်က္ရွိပါသည္။ ထိုကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ အြန္လိုင္းေပၚတြင္ G-talk ျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ G-mail ျဖင့္လည္းေကာင္း၊ massage ပို႔၍ ေမးျမန္းၾကပါသည္။ တစ္ခ်ဳိ႕ဆိုလွ်င္ ေထရ၀ါဒသာသနာကို ကာကြယ္ရန္ဟုဆိုကာ မမွန္ကန္ေသာနည္းတို႔ျဖင့္ မည္သို႔ျပဳလုပ္ရမည္၊ မည္သို႔ ရြတ္ဆိုရမည္ဟု တိုက္တြန္းထားသည့္ massages မ်ားလည္း စာေရးသူထံသုိ႔ ေရာက္ရွိလာတတ္ပါေသးသည္။

တစ္ေန႔ စာေရးသူ၏ E-mail ကုိ check လုပ္ၾကည့္ရာ E-mail, inbox တြင္ ေထရ၀ါဒသာသနာ တည္ရွိဖို႔ ဘာ့ေၾကာင့္ အေရးႀကီးသနည္း ဟူေသာ title ျဖင့္ ေမးလ္တစ္ေစာင္ ၀င္ေရာက္လာသည္ကို သိလိုက္ရပါသည္။ ထိုေမးလ္တြင္- အဆိုေတာ္နီနီ၀င္းေရႊ သီဆိုထားသည့္ ေၾသာင္း နေမာ ေတ ဗုဒၶါႏုဘာေ၀န စသည့္ စာေၾကာင္းကုို ည(၉)နာရီတြင္ ကုိးေခါက္ရြတ္ၿပီး၊ ေၾကးစည္(၉)ခ်က္တည္း၍ လည္းေကာင္း၊ ည(၁၁)နာရီတြင္ (၁၁)ေခါက္ရြတ္ၿပီး ေၾကးစည္(၁၁)ခ်က္တီးလွ်င္ သာသနာဖ်က္ေတြကို နတ္ နဂါး ဂဠဳန္ စသည္တို႔က တိုက္ဖ်က္လိမ့္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေရးသားထားပါသည္။ သူတို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္က “ေထရ၀ါဒသာသနာေတာ္ကုိ ကာကြယ္ရန္” ဟူ၍ ျဖစ္သည္။

အမွန္စင္စစ္ ဥံဳ ေၾသာင္း ခံၿပီး ရြတ္ဆိုကာမွ်ျဖင့္ ေထရ၀ါဒသာသနာကို မကာကြယ္နိုင္ပါေခ်၊ အဘယ္ေၾကာင့္နည္းဟူမူ -

(၄၅)၀ါပတ္လံုး ျမတ္ဗုဒၶေဟာေတာ္မူခဲ့ေသာ ပိဋကတ္သံုးသြယ္၊နိကာယ္ငါးရပ္တြင္ ဥံဳ ၊ ေၾသာင္း ဆိုသည့္ စာလံုးမ်ားကုိ လံု႔၀ မေတြ႕ခဲ့ရပါ။ ထိုစကားလံုးတို႔သည္ ျဗဟၼဏ၀ါဒမွဆင္းသက္လာခဲ့သည့္အရာမ်ားျဖစ္ဟန္တူပါသည္။

ထိုတိုက္တြန္းစာပါသည့္ E-mailကို Forward လုပ္ကာ ပို႔ထားသည္ျဖစ္၍ စာေရးသူနည္းတူ လက္ခံရရွိေသာသူမ်ားလည္း အမ်ားအျပားရွိၾကေပမည္။ ထုိသုိ႔ရရွိထားပါက ဥာဏ္ျဖင့္ ခ်င့္၍ယံုၾကည္ၾကပါရန္ သတိေပးလိုက္ရပါသည္။ ထိုေမးလ္၌ ဆိုခဲ့ၿပီးသည္အတိုင္း ည(၉)နာရီတြင္ (၉)ေခါက္ရြတ္ၿပီး ေၾကးစည္(၉)ခ်က္တီး၊ ည(၁၁)နာရီတြင္ (၁၁)ေခါက္ရြတ္ၿပီး ေၾကးစည္(၁၁)ခ်က္တီးပါက ေထရ၀ါဒသာသနာကုိ ကာကြယ္နိုင္မည္ ဟူသတတ္။ အမွန္စင္စစ္္ ေထရ၀ါဒသာသနာကုိ လံုး၀ မကာကြယ္နိင္သည့္အျပင္ မည္သည့္အရာမွ်လည္း ျဖစ္လာလိမ့္မည္မဟုတ္ပါ။ အဘယ္ေၾကာင့္နည္းဟူမူ ဘုရားသာသနာေတာ္ႀကီးသည္ အရြတ္သာသနာမဟုတ္၊ အက်င့္ သာသနာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ေထရ၀ါဒစကားလံုးကို တြင္တြင္ႀကီး သံုးစြဲကာ သာသနာျပဳဆိုသူမ်ားသည္ မျမင္ရေသာ အထက္ဆရာႀကီးဆိုသူမ်ား၏ အမိန္႔အာဏာ ဟုဆိုကာ အရြတ္အဖတ္တို႔ျဖင့္ လမ္းဆံုးေနၾကသည္မွာ စိတ္ပ်က္ဖြယ္ရာေကာင္းလွပါသည္္။ ေထရ၀ါဒ သာသနာေတာ္ႀကီးကို ကာကြယ္ေပးပါမည္ ဟု သူခုိးက လူလိုဟစ္ကာ သာသနာေတာ္ႀကီးကို ဖ်က္လိုဖ်က္ဆီးျပဳလုပ္ေနၾကပါသည္။

တစ္ခါက စာေရးသူတို႔ၿမိဳ႕တြင္ ေလာကီအစီအရင္ဘက္ ေဗဒင္၊ယၾတာေခ်ရာတြင္ နာမည္ႀကီးေသာ ဆရာေတာ္တစ္ပါး ေပၚေပါက္ခဲ့ဖူးသည္။ စီးပြားေရး၊ အိမ္ေထာင္ေရး၊ က်န္းမာေရး စသည္မ်ား တိုးတက္ေကာင္းမြန္ေစေရးအတြက္ ထိုဆရာေတာ္၏ လမ္းညြန္ခ်က္ျဖင့္ ျဖတ္လမ္းမွ ေျဖရွင္းလို္ၾကေသာသူမ်ားသည္ ျမတ္ဘုရား၏ တရားေတာ္မ်ားကို ခုတံုးလုပ္ကာ လြဲမွားေသာနည္းျဖင့္ အသံုးခ်ေနၾကသည္မွာ သာသနာေတာ္အတြက္ စိတ္ပ်က္ဖြယ္ရာေကာင္းလွပါသည္။ ဤ၌ သိသာရန္ တင္ျပလိုေပေသးသည္။

တစ္ေန႔သ၌ လူတစ္ေယာက္သည္ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ႀကီးထံသို႔ လာေရာက္ကာ သူတို႔အိမ္၌ အႏၲရာယ္ကင္း ပရိတ္တရားေတာ္နာ ျပဳလုပ္ခ်င္သည့္္အတြက္ သံဃာေတာ္ ငါးပါး ၾကြေရာက္ပါရန္ ေလွ်ာက္ထားပါသည္။ ထိုပင့္ေလွ်ာက္ခ်က္ကုိ ဆရာေတာ္ႀကီးက လက္ခံခဲ့သျဖင့္ လက္ေထာက္ဘုန္းႀကီးႏွင့္တကြ သံဃာေတာ္ (၅)ပါး ထိုအိမ္သို႔ သြားေရာက္ခဲ့ရသည္။ အိမ္သို႔ေရာက္ သည္ႏွင့္ ဘုရားေဆာင္အေရွ႕ထိုင္ၿပီး ဘုရားရွိခိုးရန္ဘုရားအေဆာင္ကုိ ဖူးေမွ်ာ္္ေသာအခါ သာသနာျပင္ပမွ ပုဂၢိဳလ္မ်ား၊ တစ္ျခားဘာသာမွ ပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ ဘုရားႏွင့္တန္းတူ ပိုင္စိုးပိုင္နင္း ေနရာ၀င္ယူထားသည္ကုိ ေတြ႕ခဲ့ရပါသည္။

ဘုရားအေဆာင္ေပၚတြင္ အန္းကုန္း ၊ကြမ္ရင္ ၊ ဒူးေထာင္ ေပါင္ကား ဘိုးမင္းေခါင္ ရုပ္ပြား၊ ဗိုက္ပူနံကားး ဖိုးတည္ဘြား၊ ဘိုးဘိုးေအာင္စသည့္ ရုပ္တုအမ်ဳိးစံုတို႔သည္ ဘုရားနွင့္ တန္းတူေနရာ၌ ေနရာယူထားၾကေသာေၾကာင့္ မည္သည့္ရုပ္တုကုိ ရွိခိုးရမွန္းမသိ ျဖစ္ေနပါသည္။ ထိုရုပ္တုမ်ားကုိ ဘုရားႏွင့္ တန္းတူ အခြင့္အေရးေပးထားသည့္အတြက္ အိမ္ရွင္မ်ား ဘာသာေရးတြင္ သေဘာေတာ္ေကာင္းလွသည္ဟု ခန္႔မွန္းရပါသည္။ ထို႔ျပင္္ ထိုအိ္မ္ရွင္၏ သဒၶါတရား မည္မွ်ရွိသည္ကုိ ေဖၚညြန္းထားသကဲ့သုိ႔ လည္း ျဖစ္ေနေပသည္။

ဤသို႔ျဖင့္ သီလယူအၿပီးတြင္ ပရိတ္တရားခ်ီးျမွင့္ရန္ စတင္ေသာအခါ အိမ္ရွင္က ရြတ္ရမည့္ မႏၲာန္မ်ားႏွင့္ အစဥ္အတိုင္းရြတ္ရမည့္ မႏၱာန္မ်ားကုိ သံဃာေတာ္မ်ားအား သင္ၾကားပါေလေတာ့သည္။ သံဃာေတာ္မ်ား ထိုကဲ့သုိ႔ ရြတ္ဆိုရမည္ကုိ မည္သူက လမ္းညြန္ထားပါသနည္းဟု စာေရးသူက ေမးလုိက္ေသာအခါ ( )ၿမိဳ႕က ဆရာေတာ္ႀကီးတစ္ပါး၏ လမ္းညြန္ခ်က္ ျဖစ္ပါသည္ဘုရား၊ သူလမ္းညြန္သည့္အတိုင္း ျပဳလုပ္လွ်င္ ေအာင္ျမင္သည္က မ်ားပါသည္ဘုရား ဟု ျပန္လည္ေလွ်ာက္ ထားလာပါသည္။ ေအာ္…….အံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းေလစြ၊ ေလးသေခၤ်ႏွင့္ကမၻတစ္သိန္း ပါရမီေတြျပဳေတာ္မူခဲ့သည့္ ျမတ္ဗုဒၶ၏ တရားေတာ္မ်ားကို ဤမွ်ျဖင့္ တန္ဖိုးျဖတ္လိုုက္သည္မွာ ၀မ္းနည္းဖြယ္ေကာင္းေလစြ။

ဤသို႔ျဖင့္ ထိုနာမည္ႀကီးဆရာေတာ္ႀကီး၏ လမ္းညြန္ခ်က္အတုိင္း--

ေရွးဦးစြာ ပရိတ္မရြတ္မီ လက္၌ စိပ္ပုတီးကုိင္ထားရပါသည္။ ပ႒ာန္း(၂၄)ပစၥည္း တစ္ေခါက္လွ်င္ ပုတီးတစ္လံုးခ်၊ ပုတီးက (၁၀၈)လံုးဆိုေတာ့ (၂၄)ပစၥည္း အႀကိမ္ေပါင္း (၁၀၈)ႀကိမ္ ရြတ္ဆိုေပးရပါမည္…..တဲ့ ။ ထိုမွ်ႏွင့္မၿပီးေသး….

သမၺဳေဒၶ (၂၄)ေခါက္ကုိ ပုတီးတစ္လံုးႏႈန္းႏွင့္ (၁၀၈) ႀကိမ္ရြတ္ဆိုရပါမည္ ၊ ထို႔ျပင္ ေမတၱာသုတ္ တစ္ေခါက္ရြတ္ဆိုၿပီးလွ်င္ ပုတီးတစ္လံုးခ် ၊ ေမတၱာသုတ္ေပါင္း( ၁၀၈)ႀကိမ္ ရြတ္ဆိုေပးရဦးပါမည္၊ မဂၤလာသုုတ္လည္း ထိုနည္းတူ ရြတ္ဆိုေပးရဦးပါမည္။ ထိုစဥ္က ပါးစပ္မွ အျမဳပ္္ထြက္မတတ္ ရြတ္ဆိုခဲ့ရသည္ကုိ ျမင္ေယာင္ မိပါသည္။ ထိုသုိ႔ ရြတ္ဆိုေနၾကစဥ္ အိမ္ရွင္မ်ားက သံဃာေတာ္မ်ား၏ မ်က္ေမွာက္၌ ေနရေကာင္းမွန္းမသိ ၊ သူတို႔ႏွင့္ မဆိုင္သလို အိမ္ေအာက္ထပ္သို႔ တစ္ေယာက္မက်န္ ဆင္းသြားၾကေလေတာ့သည္။

သံဃာေတာ္မ်ားသည္ သူတို႔ခိုင္းသည့္အတိုင္း ရြတ္ဖတ္ေပးေတာ္မူေနၾကလွ်င္္ သူတို႔၏ မဟာကိစၥႀကီး ေအာင္ျမင္နုိင္သည္ဟု ထင္ျမင္ယူဆထား၍လားမသိ၊ သံဃာေတာ္မ်ား ရြတ္ဆိုေနၾကသည္ကုိ လံုး၀နာယူျခင္းမရွိေပ။ အမွန္စင္စစ္ ထိုရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္မႈကို ေလးစားစြာနာယူမွသာလွ်င္ ကုသုိလ္ရနိုင္ပါသည္။ သံဃာေတာ္မ်ား ရြတ္ဖတ္ရံုမွ်ျဖင့္ သူတု႔ိတြင္ ကုသိုလ္မရနိုင္သည့္အျပင္ ေကာင္းေသာကံမ်ားလည္း ဖန္တီးေပးနိုင္မည္မဟုတ္ေခ်။

ထိုေန႔က သူတို႔ေျပာေသာ အစီအစဥ္အတိုင္း ရြတ္ဆိုၿပီးဆံုးေသာ္လည္း သံဃာေတာ္မ်ားထံသို႔ လာေရာက္ျခင္းမရွိၾကေတာ့ေပ။ ျပန္ခါနီးက်မွ လာေရာက္ႏႈတ္ဆက္ၾကေလေတာ့သည္။ ထိုသို႔ရြတ္ဆိုရသည္မွာ တစ္ရက္လည္းမဟုတ္ သံုးရက္တိုင္တိုင္ပင္ျဖစ္သည္။ နံနက္(၄)နာရီအခ်ိန္တြင္ ထိုအိမ္သိုု႔ သံဃာေတာ္မ်ား ၾကြၾကရသည္၊ အိမ္သို႔ေရာက္သည္နွင့္ သူတို႔၏လမ္းညြန္ခ်က္ မဟာဗ်ဴဟာအတိုင္း စတင္ကာ ရြတ္ဆိုရပါသည္။ အရုဏ္တက္လွ်င္ အာရံုဆြမ္း ဆက္ကပ္ပါသည္၊ ၿပီးလွ်င္ သူတို႔ခုိင္းသည့္အတိုင္းထပ္မံ၍ ရြတ္ၾကရေပဦးမည္။ ယင္းသို႔ျဖစ္ရျခင္းသည္ မည္သည့္အေၾကာင္းေၾကာင့္ပါနည္း။ စံုစမ္းေသာ အခါ အဆိုပါနာမည္ႀကီး ဆရာေတာ္ႀကီး၏ လမ္းညြန္ခ်က္ျဖင့္ ထိုဆရာေတာ္ေျပာသည့္အတိုင္း ျပဳလုပ္ေပးလွ်င္ ဆံုးရႈံးေတာ့မည့္ (၃၀၀)ေက်ာ္တန္ တိုက္ခန္းလည္း ျပန္လည္ရရွိမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္တည္း။ ရံႈးဆံုးေတာ့မည့္ တိုက္ခန္းကုိ ျပန္လည္ရလိုမႈေၾကာင့္ သံဃာေတာ္မ်ားကို သူတို႔ မညွာမတာ ခိုင္းစားေနၾကသည္ ၊ ဟု ေျပာလွ်င္ ထိုသူမ်ား ေက်နပ္နိုင္မည္ မဟုတ္ေခ်။ အမွန္စင္စစ္ သူတို႔သည္ ရတနာသံုးပါးကုိ ၾကည္ညိဳသေယာင္ေယာင္ႏွင့္ သံဃာေတာ္မ်ားကို ခိုင္းစားေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ မိမိရလိုမႈတစ္ခုတည္းကိုသာေရွးရႈၿပီး ဘုရားမ်က္ႏွာကိုမွ်ွမေထာက္ အရွက္မရွိ သာသနာကို ခုတံုးလုပ္ေနၾကျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ေနာက္စံုစမ္းၾကည့္ေသာအခါ ထိုကဲ့သုိ႔ေသာ ျဖစ္ရပ္မ်ဳိးသည္ ထိုၿမိဳ႕တြင္္ အလြန္ေပါမ်ားစြာရွိေနသည္ ဟု သိရပါသည္။ သီလရွင္မ်ားကိုပင္လွ်င္ အလြတ္မေပးၾက ဟု သိရပါသည္။ အေၾကာင္းသိေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ား ၊ သီလရွင္မ်ားသည္ ထိုကဲ့သို႔ ပင့္ေလွ်ာက္လာလွ်င္ ေနာက္ေနာင္ လံုး၀ မလိုက္ၾကေတာ့ေခ်။ စာေရးသူတို႔အဖြဲ႕သည္ ေက်ာင္းမွဆရာေတာ္ႀကီးအား မလြန္ဆန္နိင္သည့္အျပင္ ထိုကိစၥမ်ုဳိးကုိ လံုး၀မသိေသာေၾကာင့္ တစ္ႀကိမ္တည္းသာ လုိက္သြားရပါသည္။ ယခုအခါ ထိုဆရာေတာ္ႀကီးသည္ ပ်ံလြန္ေတာ္မူၿပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ရဟန္းေတာ္မ်ား/သီလရွင္မ်ား ထိုအရြတ္ အဖတ္ဒုကၡမွ ကင္းေ၀းခဲ့ၾကရသည္မွာ ၀မ္းေျမာက္ဖြယ္ ေကာင္းေလစြ။

ဤေနရာတြင္ ျမတ္ဘုရားသာသနာေတာ္ကို အရြတ္သာသနာဟု မွတ္ထင္ေန၍ေလာမသိေပ၊ အမွန္စင္စစ္ ျမတ္ဘုရားသာသနာေတာ္သည္ အရြတ္သာသနာခ်ည္း မဟုတ္သည့္အျပင္ သိရွိရံုမွ်ျဖင့္လည္း ပန္းတိုင္သို႔ မေရာက္နိင္ေပ၊ ယေန႔ တစ္ခ်ဳိ႕ေနရာမ်ားတြင္ သိရံုမွ်ျဖင့္ တရားရနိုင္သည္ဟု ေျပာဆို၀ါဒျဖန္႔ေနၾကသည္ကုိ သတိထားၾကေစလိုပါသည္။ ပန္းတိုင္ေရာက္ရွိရန္ သီလ ၊ သမာဓိ ၊ ပညာ ၊ မဂၢင္ (၈)ပါးအက်င့္လိုအပ္ပါသည္။ သိရံုမွ်ႏွင့္ရနိုင္မည္ဆိုလွ်င္ သီလ၊သမာဓိ၊ပညာ အက်င့္တရားမ်ားကုိ ျမတ္ဘုရား ေဟာခဲ့မည္မဟုတ္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ျမတ္စြာဘုရားပြင့္ေတာ္မူလာျခင္းသည္ အရြတ္ခ်ည္းအတြက္ မဟုတ္တန္ရာ၊ မဂၢင္(၈)တန္ အက်င့္လမ္းမွန္ကုိ ညြန္ျပေတာ္မူရန္အတြက္သာ ပြင့္ေတာ္မူလာရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္နည္းဟူမူ၊ ျမတ္ဘုရားမပြင့္ေသာ သာသနာပအခ်ိန္တြင္ ဒါန ၊ သီလ၊ သမထ ဘာ၀နာမ်ား ရွိခဲ့ပါေသာ္လည္း ျမတ္ဘုရားပြင့္ေတာ္မူေသာအခါတြင္ သတိပ႒ာန္ ၀ိပႆနာအက်င့္တရား ေပၚေပါက္လာရေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။

အလ်င္းသင့္၍ ေဖၚျပလိုပါေသးသည္။ ျမတ္စြာဘုရား ပရိနိဗၺာန္စံခါနီးတြင္ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားသည္ ျမတ္ဘုရားအား ေနာက္ဆံုး အႏၲိမပူဇာသဘင္ က်င္းပနိုင္ရန္အတြက္ သံဃာေတာ္အားလံုးကို ပင့္ဖိတ္၍ အစည္းအေ၀းပြဲႀကီး က်င္းပၾကပါသည္။ ထိုသံဃာေတာ္မ်ားတြင္ ရဟန္းေတာ္(၃)ပါးသည္ အစည္းအေ၀းေခၚရာသို႔ ၾကြေတာ္မမူၾကေခ်၊ သံဃာေတာ္မ်ားသည္ ထိုအေၾကာင္းကုိ ျမတ္ဘုရားအား သြားေရာက္ေလွ်ာက္ထားၾကေသာအခါ သိေတာ္မူလွ်က္ ရဟန္းေတာ္မ်ားအားလံုးကို သိေစခ်င္ေသာေၾကာင့္ ထိုရဟန္းေတာ္ ၃ ပါးကုိ ေခၚေတာ္မူၿပီး ‘ ခ်စ္သားတို႔…ရဟန္းေတာ္မ်ား ေျပာတာမွန္ရဲ႕လား….’ ဟုျမတ္ဘုရားက ေမးေတာ္မူရာ ‘ မွန္ပါတယ္ဘုရား….တပည့္ေတာ္မ်ား အစည္းအေ၀းမလာၾကရျခင္းအေၾကာင္းက ပရိနိဗၺာန္မျပဳမီ ျမတ္ဘုရားအား မဂ္ဖိုလ္ျဖင့္ အျမတ္ဆံုးပူေဇာ္ၾကမယ္လို႔ တိုင္ပင္ၿပီး ေတာထဲမွာ မဂ္ဖိုလ္အတြက္ ႀကိဳးစားတရားအားထုတ္ေနၾကပါတယ္ဘုရား’ ဟု ရဟန္းေတာ္သံုးပါးက ျပန္လည္ ေလွ်ာက္ထားၾကပါသည္။ ထိုအခါ ျမတ္ဘုရားက ‘ သာဓု……သာဓု……သာဓု’ ဟု တရားအားထုတ္ေနေသာ ရဟန္း ၃ ပါးအား ခ်ီးမြမ္းေတာ္မူေလသည္။ ထိုျဖစ္ရပ္ျဖင့္ အက်င့္လမ္းစဥ္မွန္ကန္စြာ က်င့္သံုးနုိင္ေရးသည္ ျမတ္ဘုရား၏ အလိုေတာ္ျဖစ္သည္မွာ ထင္ရွားလွပါသည္။

အခ်ဴပ္ဆိုရေသာ္ အရြတ္အဖတ္စေသာ လိုရင္းမေရာက္သည့္ လုပ္ရပ္မ်ားကို ရပ္တန္းကရပ္ၾကၿပီး ေထရ၀ါဒႏွင့္ကိုက္ညီေသာ သာသနာျပဳလုပ္ငန္း္မ်ားကုိ နည္းလမ္းတက် ျပဳလုပ္ၾကျခင္းျဖင့္ ေထရ၀ါဒသာသနာေတာ္ႀကီးကုိ ကာကြယ္ၾကရန္သာျဖစ္ပါသည္။ ထိုေၾကာင့္ တန္ဖိုးမျဖတ္နိုင္ေသာ ေထရ၀ါဒသာသနာေတာ္ကုိ လြဲမွားေသာနည္းမ်ားျဖင့္ မဖ်က္ဆီးမိေစၾကေစရန္ တိုက္တြန္းေရးသားလိုက္ရပါေတာ့သတည္း

စိတ္ေနသန္႔ရွင္း ၊ ေဘးရန္ကင္း ၊ လြန္မင္းခ်မ္းသာၾကပါေစ

ဦးေကာ၀ိဒ(ၿမိတ္)

25.2.2008, 2:44PM

တရားႏွင့္ တရားသမား

ယေန႕ေခတ္တြင္ ၀ိပႆနာရိပ္သာမ်ား မ်ားျပားလာသည္။ ရိပ္သာ၀င္ေသာ ေယာဂီမ်ားလည္း မ်ားျပားလာသည္။ အေရအတြက္ မ်ားျပားလာေသာအခါ ယင္းအေရအတြက္ထဲမွာ အရည္အခ်င္း႐ိွသူေတြလည္း ပါမည္။ စိတ္ဓာတ္ အဆင့္အတန္းျမင့္မားသူေတြလည္း ပါမည္။ စိတ္ဓာတ္အဆင့္အတန္း နိမ့္ပါးသူေတြလည္း ပါမည္။

တစ္ခါတြင္ ေယာဂီတစ္ဦးႏွင့္ စကားလက္ဆံုက်စဥ္ ကၽြန္ေတာ္က ရိပ္သာအတြက္ စားစရိတ္မ်ားကို လွဴေသာ အလွဴ႐ွင္တို႕ေၾကာင့္သာ တရားစခန္းဖြင့္လွစ္ႏိုင္ေၾကာင္း။ ေငြေၾကးမခ်မ္းသာေသာေၾကာင့္ မလွဴႏိုင္သူေတြခ်ည္း ဆိုလွ်င္ တရားစခန္းဖြင့္ဖို႔ပင္ မလြယ္ေၾကာင္းေျပာရာ ထိုေယာဂီက “အလွဴ႐ွင္ေတြကဗ်ာ လွဴသာလွဴတာ၊ စခန္းက်ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕လို ၀င္ႏုိင္ၾကတာ မဟုတ္ဘူး” ဟု ျပန္ေျပာပါသည္။

ထိုေယာဂီ၏စကားကို အံ့ၾသစြာ၊ စိတ္မခ်မ္းေျမ႕စြာ နားျဖင့္ဆတ္ဆတ္ၾကားရေသာအခါ ဘာမွ်ျပန္၍ ေျပာခ်င္စိတ္ မ႐ိွေတာ့ပါ။ ေယာဂီတစ္ဦးကဆိုလွ်င္ “အိမ္က ၁၀-ရက္ခြာႏိုင္တယ္ဆိုတာ ေတာ္႐ံုစြန္႕လႊတ္မႈ မဟုတ္ဘူး။ ပါရမီ႐ိွမွျဖစ္တာ။ ဘုရားဆိုရင္ ထီးနန္းကိုေတာင္ စြန္႕သြားတာ” ဟု မအပ္ရာ၊ မႏိႈင္းေကာင္း ႏိႈင္ေကာင္း ဆက္စပ္ေျပာသည္ကို ကုိယ္တိုင္ၾကားဖူးပါသည္။

ထိုသုိ႕ စိတ္ဓာတ္ေရးရာအရ၊ အရည္အခ်င္းအရ ညံ့ဖ်င္းေသာ ေယာဂီတို႕၏ ေထာင္လႊားေသာ၊ ၀ါၾကြားေသာ အေျပာအဆို၊ အျပဳအမူမ်ားကို ၾကားသိရေသာအခါ အခ်ိဳ႕သည္ “၀ိပႆနာတရား”အေပၚတြင္ပင္ သံသယ ၀င္လာၾကသည္။ အမွန္ေတာ့ အႏိႈင္းမဲ့ ကိုးကြယ္ရာျဖစ္ေတာ္မူေသာ ဘုရား႐ွင္သည္ ၀ိပႆနာ ကမၼ႒ာန္းတရား အားထုတ္ၿပီး ကိေလသာမ်ား အၾကြင္းမဲ့ ကင္းစင္ေတာ္မူ၏။ ဥာဏ္အလင္းေရာင္ေတာ္ ရေတာ္မူ၏။ ရဟႏၱာေထရ္ အ႐ွင္ေတာ္ျမတ္ႀကီးမ်ားကလည္း ၀ိပႆနာတရား အားထုတ္ၿပီး ကိေလသာမ်ား ကင္းစင္သြားသည္။ သံသရာ၀ဋ္ ဆင္းရဲမွ အၿပီးတုိင္ လြတ္ေျမာက္သြားသည္။

သို႕ျဖစ္၍ ၀ိပႆနာတရားအေပၚ မည္သို႕မွ် သံသယ၀င္စရာ မလို။ သို႕ေလာ သို႕ေလာ ေတြးေတာဖြယ္မ႐ိွ။ “၀ိပႆနာတရား”ႏွင့္ “ေယာဂီ” ကို ခြဲျခား၍ ျမင္တတ္ဖို႕ လိုပါသည္။ ေယာဂီေတြထဲမွာလည္း “အ႐ိုးခံေယာဂီ” ႏွင့္ “ဟန္ေရးျပ ေယာဂီ”၊ “စာတတ္ ေပတတ္ေယာဂီ”ႏွင့္ စာမဖတ္ ေပမဖတ္ ေယာဂီ”၊ “ေယာဂီအစစ္”ႏွင့္ “ေယာဂီအတု”ကို ခြဲျခားသိဖို႕လိုသည္။ တရားႏွင့္ တရားသမားကို ခြဲျခားစြာျမင္ရန္လိုေၾကာင္း ဓမၼဒူတ အ႐ွင္ေဆကိႏၵဆရာေတာ္က ဤသို႕ သတိေပး မိန္႕ၾကားေတာ္မူခဲ့ပါ၏။

“............တရားဆိုတာ မေကာင္းတာ မ႐ိွဘူးတဲ့။ တရားသမားကသာ မျပည့္စံုရင္ေတာ့ မေကာင္းတာ႐ိွမွာပဲ။ တရားသမားဆိုတာကလဲ သူ႕အဆင့္နဲ႕ သူပဲေလ။ ဘယ္သူက ျပည့္စံုတယ္လို႕ ေျပာလို႕ရမွာလဲ။ ဒါေပမယ့္ ေလာကမွာ မ်ားေသာအားျဖင့္ တရားေတြကိုပဲ ျမင္ၿပီးေတာ့ တရားကို မျမင္ဘဲနဲ႕ အျပစ္ေျပာတတ္တဲ့ လူေတြ ႐ိွတယ္။ တရားကို တကယ္ျမင္သြားၿပီဆိုရင္ တရားသမားကို သနား႐ံုပဲ သနားမယ္။ မျပည့္စံုေသးလို႕ အျပစ္ေတာ့ မေျပာေတာ့ဘူး”

အခုတကယ္ကို ဒီလို ေယာဂီေတြေၾကာင့္ “၀ိပႆနာ”ကို အျမင္တမ်ိဳးျမင္ေနၾကသျဖင့္ ဒီပိုစ့္ေလးကို ေရးသားလိုက္ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

လင္းဦး ( စိတ္ပညာ )

ဘာသာျခား သာသနာျပဳ ဗုဒၶဘာသာ ၀င္မ်ား...

မနက္ျဖန္ ရံုးမပိတ္ဘူးလား…..၊ ဘာလုိ႔ပိတ္ရမွာလဲ…

ဟင္..မနက္ျဖန္ ေဖေဖၚ၀ါရီ ၁၄ ရက္ .ခ်စ္သူမ်ားေန႔ေလ..ရံုးပိတ္ရမွာေပါ႔။

တစ္ရံေရာ အခါက ပါ…အျပန္အလွန္ေျပာခဲ႔ရပါတယ္။

ေအာ္..ဗယ္လင္တုိင္း..ဗယ္လင္တုိင္း.နဲ႔ အသိဥာဏ္နဲပါး ေယာင္၀ါး၀ါး ဗုဒၶဘာသာ၀င္လူငယ္မ်ားရဲ႔ နွလံုးသားကုိ သိမ္းပုိက္သြားခဲ႔ပါျပီ။ ေဖေဖၚ၀ါရီ (၁၂) ရက္ ျပည္ေထာင္စု ေန႔ ၊ (၁၃) ရက္ေန႔ ကား ကေလးမ်ားေန႔ (၀ါ) ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေမြးေန႔ ကုိအမွတ္မရ၊အေလးမထား ၾကဘဲ ၊ ေဖေဖၚ၀ါရီ (၁၄) ရက္ေန႔ ကုိ မူကား ဗာလင္တုိင္း ဗာလင္တုိင္း နဲ႔ သဲသဲလွဳပ္လ်က္ အၾကီးအက်ယ္ေနရာေပး အေရးတယူျပဳေနၾကေခ်ျပီ။ ဗာလင္တုိင္း ဆုိေသာ တုိင္းတစ္ပါး.ဘာသာျခား ယဥ္ေက်းမႈ လွိဳင္းလံုးၾကီး အရွိန္အဟုန္ ျပင္းျပင္း ရုိက္ခတ္လႊမ္းမုိးလ်က္ရွိေနပါ၏။ အဆုိပါ အမ်ိဳးဂုဏ္၊ ဇာတိဂုဏ္ ျမင္႔မားေရးနွင္႔ ယဥ္ေက်းမွဳ အေမြအနွစ္မ်ား၊အမ်ိဳးသားေရးလကၡဏာမ်ား မေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းေစာင္႔ ေရွာက္ေရး ကုိ ထုိဗာလင္တုိင္း ေဒး လွဳပ္ရွားမွဳ မ်ားက ဂုဏ္ရွိေသးသိမ္ေစ၊ ေမွးမွန္သြားေအာင္ စြမ္းေဆာင္ေနသည္ဟု ယံုၾကည္ရပါ၏။

ဗာလင္တုိင္း ေန႔ ..ဒါမွမဟုတ္ ခ်စ္သူမ်ားေန႔ရယ္လုိ႔ ဘယ္သူကစထြင္ လုိ႔ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ျမန္မာျပည္သုိ႔ ဘယ္သူက အင္ပုိ႔ လုပ္ခဲ႔သည္မသိ။

ဗာလင္တုိင္း ေန႔ ဆုိျပီး လုပ္ၾကတာက ေအဒီ ၂၇၀ ေလာက္က စတယ္လုိ႔ တစ္ခ်ိဳ႔က ယံုၾကတယ္။ ျဗိတိန္မွာေတာ႔ ၁၇ ရာစု ေလာက္မွာ စျပီး ထင္ရွားလာတယ္။ ၁၈ ရာစု အေစာပုိင္းေလာက္မွာ အေမရိကန္ေတြ ဗယ္လင္တုိင္းေန႔ ဆုိျပီး လုပ္တယ္။ 1840 AD မွာ Mrs Esther A Howland ဆုိသူ အမ်ိဳးသမီးက ပထမ ဆံုး စီးပြါးျဖစ္ ဗယ္လင္တုိင္းကတ္ ေတြ ထုတ္ေရာင္းသတဲ႔။ ပုိင္တယ္။ သူ႔အေဖက စာေရးကိရိယာ ဆုိင္ပုိင္ေတာ႔ သူစလုပ္ျပ ျပီးေနာက္ အျခားသူေတြ လုိက္လုပ္ၾက၊ ဒီလုိနဲ႔ ဗယ္လင္တုိင္း ကတ္ လုပ္သူေတြ.ေရာင္းသူေတြ စီးပြါးျဖစ္ၾကေရာ႔ေပါ႔။ စာသင္ေက်ာင္းေတြ မွာ ကေလးေတြ ေတာင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကုိ မသိရင္သာ ေနမယ္..ဗာလင္တုိင္း ဗာလင္တုိင္းဆုိျပီး မိဘေတြကုိကတ္ေတြ၀ယ္ခုိင္း ၊အခ်င္းခ်င္းအျပန္အလွန္ေပး ၾကလုိ႔။

ခရစ္ယာန္အာဇာနည္ အမ်ားအျပား ကို ဗာလင္တုိင္းလုိ႔ အမည္ေပးၾကတယ္။၁၉၆၉ မတုိင္မွီထိ ရုိမင္ ကက္သုိလစ္ ဘုရားေက်ာင္းက အသိအမွတ္ျပဳတဲ႔ ဗာလင္တုိင္းေန႔ ၁၁ ေန႔ေတာင္ ရွိပါသတဲ႔။ အဲဒီအထဲက ေဖေဖၚ၀ါရီ ၁၄ ရက္နဲ႔ ဆက္စပ္ပတ္သက္သူေတြလည္းပါသေပါ႔။ ယေန႔မွာေတာ႔ ဗာလင္တုိင္း အမည္ရွိ သူေတာ္စဥ္ အနဲဆံုး သံုးဦးကုိ အာဇာနည္ ေတြ အျဖစ္ ကက္သုိလစ္ ေတြက အသိအမွတ္ျပဳပါတယ္။

သမုိင္းမတင္တဲ႔ ပံုျပင္ေတြအျဖစ္ တစ္ခ်ိဳ႔က ေျပာၾကတာက..

ေရာမ ေခတ္ ဧကရာဇ္ Claudius လက္ထက္မွာ စစ္ပြဲေတြက တသီတတန္းၾကီးျဖစ္။ ၾကာေတာ႔ တပ္သားသစ္ စုေဆာင္းရတာ ခက္ခဲလာ။ သံေယာဇဥ္ အေနွာင္အဖြဲ႔ ရွိေနရင္ မစြန္႔စား.မစြန္႔လႊတ္နုိင္၊ ဖယ္မလီလိုက္ဖ္ ကုိေရွာင္ခြင္းလို႔ စင္ဂယ္ အျဖစ္ ေနသားက်ပီးသူ ဆုိ အုိေက။ ဒီေတာ႔ ခ်စ္သူစံုတြဲေတြကုိ အျပစ္ျမင္လာ ဆုိေရာ။ ေကာင္မေလးေတြ ေၾကာင္႔ ေကာင္ေလးေတြ
တပ္ထဲမလုိက္တာ၊ သူတုိ႔ေတြ ကိုလက္မထပ္ေပး ရ လုိ႔အမိန္႔ထုတ္သတဲ႔။ အဲဒီ အမိန္႔ကုိ ဖီဆန္အာခံ ျပီး တိတ္တဆိတ္လက္ထပ္ေပး ေနသူက ေတာ႔ ဗာလင္တုိင္း ဆုိတဲ႔ ခရစ္ယာန္ ဘုန္းၾကီးတစ္ပါး။ ခ်စ္ရသူနဲ႔ ခြဲခြါေကြကြင္း ေနတာ
မၾကည္႔ရက္နုိင္၊ ဘုရင္သိသြားေတာ႔ ၀ရမ္းေျပးျဖစ္။ မေျပးနုိင္ေတာ႔ ဖမ္းမိသြား။ အျပစ္ဒဏ္က ေတာ႔ ေခါင္းျဖတ္ကြပ္ျမစ္ေစ ။ ခ်စ္သူ စံုတြဲေတြ အတြက္ ဗာလင္တုိင္းက အာဇာနည္ သူရဲေကာင္းၾကီးျဖစ္လာ ခဲ႔တယ္ေပါ႔။

ေနာက္ ဗယ္လင္တုိင္း ကေတာ႔ ခရစ္ယာန္ကေန ဘာသာမေျပာင္းဘူးလုိ႔ျငင္းလုိ႔ ၂၆၉ ေအဒီ ေဖေဖၚ၀ါရီ ၁၄ မွာအသတ္ခံရသတဲ႔။ ေအဒီ ၄၉၆ မွာ ပုတ္ ဂေေလစီယပ္က အာဇာနည္အျဖစ္ ဂုဏ္ျပဳျပီး ေဖေဖၚ၀ါရီ ၁၄ ကုိ ဗာလင္တုိင္းေန႔အျဖစ္သတ္မွတ္ေပးခဲ႔ တယ္ဆုိတယ္။

အျခားပံုျပင္ ကေတာ႔ ဒီလုိ။ မၾကာခဏ အနွိပ္စက္ခံ ညွင္းပန္း ခံေနရတဲ႔ ခရစ္ယာန္ အက်ဥ္းသားေတြကုိ ေရာမေတြ လက္က လြတ္ေျမာက္ ေအာင္ အကူအညီေပးလုိ႔ ဗာလင္တုိင္း အသတ္ခံရ သတဲ႔။

ေနာက္ ပံုျပင္ေလးက တကယ္ေတာ႔ သူအက်ဥ္းက်ခံ ေနရ စဥ္ ေထာင္မွဴး သမီးနဲ႔ ခ်စ္ၾကိဳက္။ သူ႔ကိုတုိင္ ဗယ္လင္တုိင္း နုတ္ခြန္းဆက္စကား ေပးပုိ႔ခဲ႔ ပါသတဲ႔။ မေသခင္ ခ်စ္သူဆီ စာတစ္ေစာင္ေရးလုိ႔ ။ အဲဒီစာမွ က From Your Valentine လုိ႔ လက္မွတ္ထုိးထားပါသတဲ႔။ ရွိေစ။

Saint Velentine ဆုိတဲ႔နာမည္က တစ္ခုမက ရွိေနေလေတာ႔ ဘယ္ဗာလင္တုိင္း ကုိ ရည္၇ြယ္ျပီး ဗာလင္တုိင္းေဒး ျဖစ္လာသလဲ ဆုိတာက ေယာင္၀ါး၀ါးပါဘဲ။

ေရာမ ေတြရဲ႔ ေရွးဦး သူရဲေကာင္းစားရင္းမွာ ဗာလင္တုိင္း ဆုိတဲ႔နာမည္မပါရွိခဲ ဘဲ၊ 496 AD ေရာက္မွ ပုပ္ Gelasius I က ဗာလင္တုိင္းပြဲ ဆုိျပီး ပထမဆံုး က်င္းပခဲ႔တယ္ဆုိတယ္။ ေရာမ က ဘုန္းၾကီးတစ္ပါး ၊ဒါမွမဟုတ္ Ineramna ရဲ႔ ဘိေရွာ႔ (ဂုိဏ္းအုပ္)၊ ေနာက္ အာဖရိက ၊ေရာမ ပုိင္နယ္ထဲက အာဇာနည္ တစ္ေယာက္ ေယာက္ ကုိေဖေဖၚ၀ါရီ ၁၄ နွင္႔ဆက္စပ္ေနတဲ႔ Saint Valentine အျဖစ္ ဆုိတယ္။

Via Flaminia မွာ ေဖေဖၚ၀ါရီ ၁၄ ရက္ေန႔က ျမွပ္နွံျခင္းခ႔ရတဲ႔ ဗာလင္တုိင္း ဆုိတဲ႔ နာမည္က လြဲျပီး သူ႔အေၾကာင္း ေသေသခ်ာခ်ာ မသိရတဲ႔ အတြက္ ဗာလင္တုိင္း ေန႔ ဆုိျပီးသတ္မွတ္ခဲ႔တဲ႔ ေရာမ ျပကၡဒိန္၊ ပြဲေတာ္မ်ား.အမွတ္တရ ေန႔ စာရင္းမွ ပယ္ဖ်က္ခဲ႔တယ္ဆုိတယ္။

ဘယ္လုိပင္ အယူအဆေတြ ကြဲျပားေနပါေစ၊ ဗယ္လင္တုိင္းေဒး ဆုိတာ ကရုဏာ၊ အၾကင္အနာ ေတြ နဲ႔ ခ်စ္သူေတြကုိေပါင္းစည္းနုိင္ေစဖုိ႔ အသက္စြန္႔ျပီးကူညီခဲ႔ တဲ႔ ခရစ္ယာန္ ဘုန္းၾကီး တစ္ပါးကုိ အာဇာနည္အျဖစ္ မွတ္တမ္းတင္၊ ကုိယ္႔နည္းကုိယ္႔ဟန္ ျဖင္႔ သူ႔ကုိ ဂုဏ္ျပဳ ေနၾကတဲ႔ ပြဲတစ္ခုျဖစ္ေနခဲ႔ျပီပဲ မဟုတ္လား။

တကယ္ေတာ႔ ခ်စ္တတ္ၾကသူေတြ။ အခ်စ္ခံခ်င္ၾကသူေတြဟာ မိမိတုိ႔ရဲ႔ ရင္တြင္းဆႏၵ ကုိ တစ္နည္းနည္းျဖင္႔ ေဖၚထုတ္ခ်င္ၾကတာပါ။ တည္႔တည္႔ တစ္မ်ိဳး၊ သြယ္၀ုိက္ ၍ တစ္ဖံု နည္းမ်ိဳးစံု ေပါ႔ေလ။ ေယာက္်ားေလးေတြအတြက္ စတင္ဖြင္႔ေျပာဖုိ႔ အခြင္႔သာ ၾကေပမဲ႔ မိန္းကေလး အမ်ားစု မွာေတာ႔ ဖြင္႔ေျပာ လာတဲ႔သူ ေတြထဲက မွ နွစ္သက္ရာ ေရြးခ်ယ္ ခြင္႔ ရတယ္ေျပာတယ္။ သူတုိ႔သေဘာက်သူေတြ ကုိ စတင္ဖြင္႔ေျပာ ဖုိ႔က မလြယ္။ အဲဒီအခါမွ ဗယ္လင္တုိင္း ကတ္ .ပန္း. ေခ်ာ႔ကလစ္ေတြက စကားေျပာတတ္လာေတာ႔တယ္။

ခရစ္ယာန္ အယူ၀ါဒ ကုိးကြယ္ယံုၾကည္သူမ်ားကေတာ႔ ရွိေစ။ လူငယ္မ်ားရဲ႔ ရင္တြင္း ဆႏၵကုိ ထုတ္ေဖၚေျပာဆုိခြင္႔ျပဳထားတဲ႔ အစဥ္အလာ ကုိ ယံုၾကည္ကုိးကြယ္ရာဘာသာအ လုိက္၊ ေရေျမေဒသ အလုိက္ နုိင္ငံ အလုိက္ ခ်စ္သူမ်ားေန႔ ဆုိတာ ရွိတတ္ၾကပါတယ္။

ဥပမာ..

ရုိမင္နီးယားနုိင္ငံမွာ. Dragobete လုိ႔ေခၚတဲ႔ ခ်စ္သူေတြအတြက္ အစဥ္အလာ အားလပ္ရက္က ေဖေဖၚ၀ါရီ ၂၄ မွာ က်င္းပတယ္။ မၾကာေသးခင္နွစ္မ်ားက စျပီး ေဖေဖၚ၀ါရီ ၁၄ ခ်စ္သူမ်ားေန႔ ကုိလုပ္ၾကေတာ႔ ဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္မႈေတြနဲ႔ ၾကံဳၾကရပါသတဲ႔။ ဘာေၾကာင္႔ ကန္႔ကြက္ ၾကပါလိမ္႔..ေနာ္..။

ဘရာဖီး မွာေတာ႔ ခ်စ္သူမ်ားေန႔ ကို ဖြန္လ ၁၂ ရက္ေန႔မွာက်င္းပ ၾကပီး အဲဒီေန႔မွာ ေခ်ာ႔ကလက္၊ ပန္းစည္း ေတြနဲ႔ လက္ေဆာင္ေတြ ဖလွယ္ၾကတယ္။ ေဖေဖၚ၀ါရီ ၁၄ ကုိ ခ်စ္သူမ်ားေန႔ အျဖစ္ မလုပ္လည္း ဘာမွမျဖစ္။

ေတာင္ကုိးရီးယား ရဲ႔ ခ်စ္သူမ်ားေန႔က Novvember 11 ျဖစ္တယ္။ အဲဒီေန႔မွာ ခ်စ္လက္ေဆာင္ေတြ အျပန္အလွန္ေပးၾကသေပါ႔။ လူလြတ္ေတြအတြက္ April 14 မွာ လုပ္တဲ႔ Black Day ဆုိျပီး ရွိေသးတယ္။

တရုပ္ယဥ္ေက်းမႈ မွာေတာ႔ ဗယ္လင္တုိင္းေန႔ လုိမ်ိဳး လျပကၡဒိန္အရ ၇ ေန႔ ရ လ ပုိင္းမွာ လုပ္ၾကတယ္။ ႏြားေက်ာင္းသားနဲ႔ ယက္ကန္းသည္ မေလး တုိ႔ ၇ လ ပုိင္း ၇ ရက္ေန႔ နတ္ျပည္မွာ ဆံုေတြ႔တဲ႔ အထိမ္းအမွတ္ ေပါ႔။ ဂ်ပန္မွာက်ေတာ႔ ေနသြားျပကၡဒိန္ အရ ၇ လပုိင္း ၇ ရက္ပုိင္း မွာ က်င္းပျပီး Tanabata လုိ႔ေခၚၾကတယ္။ ေခ်ာ႔လစ္ေတြ ေပး ၊ ပန္းစည္းလက္ေဆာင္ ေတြေပး၊ ရင္တြင္းက ခ်စ္ခ်င္း ေမတၱာ တုန္႔ျပန္ ဖလွယ္ ၾကတယ္။

Slovenia ရဲ႔ အစဥ္အလာ ခ်စ္သူမ်ားေန႔က 12 March ။

ဂ်ဴးေတြကေတာ႔ အစဥ္အလာအရ AV လရဲ႔ 15 ရက္ေန႔ က ခ်စ္သူမ်ားေန႔။

ပါရွန္ ယဥ္ေက်းမႈ အရ အီရန္က ခ်စ္သူမ်ားေန႔က ၂၉ bahman Jalali ေနသြားျပကၡဒိန္ အရ ေဖေဖၚ၀ါရီ ၁၇ ရက္ေလာက္ ျဖစ္မယ္။ ဘာသာေရး တင္းက်ပ္လွတဲ႔ အီရန္မွာ ပါရွန္လူငယ္ေတြက ခ်စ္သူအခ်င္းခ်င္း လက္ေဆာင္ေတြ အျပန္အလွန္ေပး၊ေစ််း၀ယ္ထြက္ ျပီး လုပ္ၾကတယ္။

ေဆာ္ဒီကေတာ႔ ျပင္းတယ္။ျပတ္တယ္။ ဘာသာေရး ပုလိပ္ေတြက ေစ်းဆုိင္ေတြမွာ ဗာလင္တုိင္း ေန႔ အထိမ္းအမွတ္ပစၥည္းေရာင္းခ်ျခင္းကုိတားျမစ္ထားတယ္။ ဘီဘီစီ ေဆာင္းပါး တစ္ခုရဲ႔ အဆုိအရ ထြက္ေပါက္မေပးဘဲ အတင္းအက်ပ္ တားျမစ္ထားတဲ႔ အတြက္ နွင္းဆီပန္းေတြ. လက္ေဆာင္ထုတ္တဲ႔ ပါကင္စကၠဴေတြ၊ဖဲျပားေတြ ခုိးေၾကာင္ခုိး၀ွက္ ေရာင္းခ် တဲ႔ ေမွာင္ခုိ ေစ်းကြက္ ျဖစ္ထြန္းလာခဲ႔ပါသတဲ႔။

လက္ေဆာင္ေပးျခင္း၊ လက္ေဆာင္ ယူျခင္း ဆုိသည္ကုိ မိမိ တုိ႔ ဘာသာဘာ၀ ဓေလ႔ အရ အဓိပၸါယ္ေဖၚၾကပါေသးတယ္။ ျမန္မာေတြ က ဇမၺဴ ဒီပါ လက္ယာေတာင္ကၽြန္း နိမိတ္ ထြန္း ဆုိသလုိ ပဲ ထင္ပါရဲ႔။

တစ္ခ်ိဳ႔နုိင္ငံေတြမွာ မိန္းကေလးက ေယာက်္ားေလးရဲ႔လက္ေဆာင္ကုိလက္ခံ တယ္ဆုိရင္ အဲဒါ လက္ထပ္ဖုိ႔ သေဘာတူေၾကာင္း
မွတ္ယူပါသတဲ႔။ ေနာက္ျပီး မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က ဗယ္လင္တုိင္းေန႔မွာ သပိတ္လြယ္ငွက္တစ္ေကာင္းပ်ံေနတာ ျမင္ရင္ သူလက္ထပ္ရမဲ႔သူက သေဘာၤသားတစ္ေယာက္ျဖစ္ရမယ္။ အကယ္၍ စာကေလးတစ္ေကာင္ကုိျမင္ရရင္ေတာ႔ သူဆင္းရဲတစ္ေယာက္နဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ဆံုစည္း ရတတ္ပါသတဲ႔။ ေရႊငါးတစ္ေကာင္ ကုိျမင္ရရင္ေတာ႔ သူလက္ထပ္ရမဲ႔သူက မိလ်ံနာ ဆုိပဲ။ ဟုတ္မဟုတ္ေတာ႔ မသိဘူး။ ဒီအယူအဆ ကုိ ျမန္မာျပည္ထဲ ဘယ္သူက အရင္ Import လုပ္ဦးမည္မသိ။

ကမၻာတစ္လႊား ဗယ္လင္တုိင္းကတ္ သန္းတစ္ေထာင္ေလာက္ နွစ္တုိင္း ပုိ႔ၾကပါသတဲ႔။ ေရာင္း ရသမွ် ဗယ္လင္တုိင္း ကတ္ ၈၅ ရာနုံုးေလာက္ကုိ အမ်ိဳးသမီးေတြက ၀ယ္တယ္။ ဟုတ္မွာပါ။ ေယာက္်ားေလးေတြထက္ မိန္းကေလးေတြ က စိတ္ကူးယဥ္တာမ်ားျပီး ခ်စ္သူ ရည္းစား ေတြအမ်ားၾကီး ထားတာလည္းပါမွာေပါ႔။ ျမန္မာမေလးေတြ ဆုိ ရည္းစားတစ္ေထာင္..ဘာညာ ဆုိျပီး ဆုိတတ္ၾကေသး။ ခရစ္စမတ္ ကတ္ အျပီး ဒုတိယ အေရာင္းရ ဆံုးစံ ခ်ိန္ ခ်ိဳးနုိင္တယ္။

အရြယ္ေရာက္လာသူအမ်ားစုမွာ ၾကင္ေဖၚရွာ ရင္း ရင္တြင္းက ေမတၱာ တရား ဖြင္႔ျပဖုိ႔ရာ နည္းလမ္းရွာၾကမည္မွာ ဓမၼတာ။ တားလုိ႔မရနုိင္။ ေရွးေခတ္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား အတြက္ အခ်ိန္အခါ အလုိက္ က်င္းပတဲ႔ ပြဲလန္းသဘင္မ်ားမွာ ေမတၱာစိတ္ကို တစ္နည္း နည္းနဲ႔ ဖြင္႔ထုတ္ေဖၚျပၾကသည္ ခ်ည္းပင္။

ဗုဒၶဘုရားရွင္က လူငယ္တုိ႔၏ ခ်စ္မႈ ေရးရာကုိ အသိအမွတ္ျပဳခဲ႔ပါသေလာ….အိမ္ေထာင္ရွင္ ဘ၀ ဇနီးေမာင္နွံ တုိ႔ရဲ႔ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကုိ ေရာ လစ္လ်ဴရွဳခဲ႔ပါသေလာ…….

ပုုေဗၺ၀ သႏၷိ၀ါေသန၊ ပစၥဳပၸႏၷ ဟိေတန၀ါ
ဧ၀ံ တံဇာယေတ ေပမံ၊ ဥပၸလံ၀ ယေထာဒေက ။

ေရွးေရစက္ေၾကာင္႔- ၀ါ- ေရွးဘ၀မ်ားစြာက အတူေနထုိင္ေပါင္းသင္းဆက္ဆံခဲ႔ဘူးၾကေသာေၾကာင္႔ ၄င္း၊ ယခု ပစၥဳပၸန္လက္ရွိဘ၀မွာ တစ္ဦး အခက္အခဲ ကုိတစ္ဦးက ကူညီေျဖရွင္းေပးၾကရင္းျဖင္႔ ၄င္း ေမတၱာသက္၀င္ ခ်စ္ခင္ စိတ္ထားျဖစ္ပြါးတတ္ၾကပါသတဲ႔။

လူငယ္တုိ႔ရဲ႔ ျမင္ျမင္ျခင္းပဲ ခ်စ္မိတယ္.ၾကိဳက္မိတယ္.ဆုိေသာစကား နဲ႔ ေသတပန္ သက္တစ္ဆံုး မက သံသရာ အဆက္ဆက္ ေပါင္းရေစ ေၾကာင္း ဆုပန္ရြယ္။ ေရႊေျပာင္ေျပာင္ ေတာင္ေပၚမွာ ဘုရား မယ္နဲ႔ေမာင္ သစၥာထား ေပါင္းရပါေစသား ဆုိေသာ ကဗ်ာလကၤာ ေတးဖြဲ႔သီၾကဴး သည္ကို လြန္အံ႔မထင္။

ဘုရားရွင္ရဲ႔ အဆံုးအမ.တရားေတာ္မ်ားထဲတြင္..

စႏၵကိႏၷရီ ဇာတ္- ယေသာ္ဓရာအေလာင္း အလ်ာ ကိႏၷရီမေလး က ဘုရားအေလာင္းအေပၚ အခ်စ္ၾကီးခ်စ္ .သစၥာမပ်က္ခဲ႔ပံု သာဓက၊ဘုရားအေလာင္း မာ တဂၤ သူဖုန္းစား ဘ၀ျဖစ္စဥ္က...ဒိ႒မဂၤလိကာ သူေဌးသမီးကုိအရ ယူ အိမ္သူအရာေဆာင္နွင္းခဲ႔ပံု။ မေဟာသဓါ သုခမိန္ သူေဌးသား.ပညာရွိမင္းအမတ္ ျဖစ္စဥ္က ..အိမ္သူသက္ထား ဇနီးမယားေကာင္း ရ ေရးအတြက္ သူဆင္းရဲအသြင္ ျဖင္႔ အပ္ခ်ဳပ္သည္ အေယာင္ေဆာင္၊ အမရာ ကုိ အရ ပုိးခဲ႔ပံု…(လက္သီးဆုပ္ျပ၊ လက္၀ါးျဖန္႔ျပ ပညာစမ္း ၾကပံု စသည္..)

နကုလ ပိတု ဂဟပတိ၊ နကုလ မာတာ ၀တၳဳ - ဘုရားရွင္ထံပါး ရင္တြင္းက ေမတၱာတရား ဖြင္႔အံေလွ်ာက္ထားပံုကား၊ ယခု ဘ၀၊ေနာင္ဘ၀၊ မကြဲမကြာ အတူတြဲ အျမဲျမင္ေတြ႔လုိပါသျဖင္႔ နည္းလမ္းေမးျမန္း တဲ႔ သာဓက။ ဘုရား ရွင္က သူတုိ႔ ရင္တြင္း က ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာနွင္႔ သစၥာတရား အေလးထားလုိ႔နည္းလမ္းေပး တရားေဟာၾကားေပးေတာ္မူတယ္။

သမဇီ၀ီသုတ္- လင္မယား မကြဲမကြာ အတူေနရျခင္း အေၾကာင္း ေလးပါး ..(သမသဒၶါ၊ သမသီလ၊ သမစာဂ၊သမ ပညာ)

အထက္ေဖၚျပပါ ပါဠိ အ႒ကထာ ဇာတ္နိပါဌ္ စသည္႔ ဆ႒သဂၤါယနာတင္ ဗုဒၶက်မ္းစာမ်ားတြင္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ နွင္႔စပ္တဲ႔၊ မိန္းမ ပုိးနည္း စသည္..ကုိ ဖတ္ရွဳ ရေလေသာအခါ..

ဗုဒၶဘုရားရွင္က လူငယ္တုိ႔၏ ခ်စ္မႈေရးရာကုိ မပစ္ပယ္. အိမ္ေထာင္ရွင္ ဇနီးေမာင္နွံမ်ား အခ်စ္ၾကီးလုိ႔ ဒီတစ္သက္မက ကမၻာပ်က္ တုိင္ေအာင္ ေပါင္းသင္းလုိက ေပါင္းသင္းနုိင္ၾကပါေစ။ ေလာက လူ႔သဘာ၀၊ဖုိ နဲ႔ မ တဏွာေပမ ခ်စ္ျခင္း တရားကုိ နည္းလမ္းမွန္ျဖင္႔ ခံစားေစ၊ တစ္ ဆင္႔ထက္တစ္ဆင္႔ ျမင္႔သထက္ျမင္႔လ်က္ သံသရာတဘက္ကမ္း နိဗၺာန္ သုိ႔ ေမာင္နွံနွေဖာ္ အတူယွဥ္တြဲ ကူးခတ္နုိင္ေစရန္ နည္းေပးလမ္းျပ ေဟာေဖၚဆုိဆံုးမ ထားခဲ႔ပါတယ္။

ေတာင္ထိပ္ပြဲသဘင္..စသည္ တြင္ လူ႔ငယ္သဘာ၀ ေပ်ာ္ပါးၾက၊ ေယာက္်ားမိန္းမ သမီးရည္းစား ျဖစ္ .ခ်စ္ၾကိဳက္ၾက၊ ခ်စ္ခင္ေပါင္းသင္ အိမ္ရာထူေထာင္ ၾကသည္မွာ ဘာသာ ဘာ၀ လူ႔ေလာက။ ပါရမီ ရင္႔ေညာင္း သူေတာ္ေကာင္းတုိ႔ အတြက္မူကား စတိတ္ရွိဳးၾကည္႔လ်က္ ဘာ၀နာ ထင္ လာပါလိမ္႔မယ္။

ဗုဒၶအဆံုးအမ မ်ားကား လူ႔သဘာ၀ နွင္႔ မဆန္႔က်င္၊ ပါရမီအားေလ်ာ္စြာ လူ႔သေဘာ လူ႔မေနာ ကုိ လုိက္ျပီး၊ ေနရာ အခ်ိန္အခါ အားေလ်ာ္စြာ မိမိ သူတစ္ပါး နွစ္ပါးစံု အတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္ေစ ေၾကာင္း နည္းလမ္းေကာင္းမ်ား စြာ ရွိေၾကာင္း ထင္ရွားပါတယ္။လူငယ္မ်ားရဲ႔ ရင္တြင္းက ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကုိ ျမန္မာ႔ယဥ္ေက်းမႈ ဘာသာတရားအဆံုးအမ နွင္႔ ေလ်ာ္ညီစြာ ထုတ္ေဖၚခြင္႔ျပဳဖုိ႔ ေန႔တစ္ေန႔ ကုိ ခ်စ္သူမ်ားေန႔ အျဖစ္ သတ္မွတ္က်င္းပ ဖုိ႔ လုိအပ္မယ္လုိ႔ ယူဆပါတယ္။

ရုိေမးနီးယား၊ ဂ်ပန္၊တရုပ္၊ ဘရာဇီး၊ ဆလုိေဗးနီးယား၊ အစၥေရး..စသည္႔နုိင္ငံေတြမွာ သူတုိ႔လူမ်ိဳးဘာသာ ထံုးတမ္းစဥ္လာအရ ခ်စ္သူမ်ားေန႔ ၊ ဒါမွမဟုတ္ ထုိေန႔လုိအလားတူေန႔မ်ား ရွိၾကပါတယ္။ ထုိသုိ႔ အလားတူ မိမိတုိ႔ အမ်ိဳး၊ဘာသာ၊ ယဥ္ေက်းမႈ စရုိက္လကၡဏာ မေပ်ာက္ပ်က္ေစဘဲ က်င္းပ နုိင္မဲ႔ ျမန္မာ တုိ႔ရဲ႔ ခ်စ္သူမ်ားေန႔ ရွိသင္႔တယ္လုိ႔ ထင္ျမင္မိပါတယ္။

အစြန္းနွစ္ပါးကုိ ေရွာင္တဲ႔ အလယ္အလတ္လမ္းစဥ္ က်င္႔သံုးတဲ႔ ဗုဒၶ၀ါဒ အရ၊ ဗာလင္တုိင္းေဒး ယဥ္ေက်းမႈ လူငယ္ထုအတြင္းစိမ္႔၀င္ျပန္႔နွံ႔လာတာကုိ ေဆာ္ဒီလို လံုး၀ ပိတ္ပင္တားျမစ္မွဳသည္လည္း အစြန္းတစ္ပါး၊ အေနာက္တုိင္း သူတုိ႔ ပံုစံ အတုိင္း ပံုတူကူးခ် က်င္႔သံုးေနတာလည္း အစြန္းတစ္ပါး ၊ ထုိအစြန္းနွစ္ပါးကုိ ေရွာင္ျပီး ဗုဒၶါ၀ဒ အဆံုးအမ အလယ္အလတ္က်င္႔စဥ္အရ၊ ခ်စ္သူမ်ားေန႔ကုိ ျမန္မာမူ ျမန္မာဟန္ ျမန္မာတုိ႔ရဲ႔ ဘာသာ ဓေလ႔ထံုးစံ မယုိယြင္းေစဘဲ ခ်စ္သူမ်ားေန႔ကုိ သတ္မွတ္က်င္းပသင္႔ေၾကာင္း ယူဆမိပါတယ္။

(ခရစ္ယာန္တုိ႔ရဲ႔ ဗာလင္တုိင္းေဒး လုိ)ထုိသုိ႔ အခ်ိန္အခါ တစ္ခု သတ္မွတ္ရန္အတြက္၊ဘာသာ တရားနွင္႔ ယွဥ္တဲ႔ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္မ်ား၊ သုိ႔မဟုတ္ လူငယ္မ်ား အတြက္ စံထားအတုယူရမဲ႔ နုိင္ငံ႔ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနွင္႔ဆုိင္တဲ႔ ေန႔ ရက္မ်ားကုိ စဥ္းစားမိပါ တယ္။ ဥပမာ..တန္ေဆာင္မုန္းလ ျပည္႔ေန႔။ သုိ႔မဟုတ္ ၀ါဆုိပန္းကပ္တဲ႔ေန႔၊ သုိ႔မဟုတ္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း နွင္႔ ေဒၚခင္ၾကည္တုိ႔ လက္ထပ္တဲ႔ေန႔ စသည္…..။ အဲဒီေန႔ တစ္ေန႔ေန႔ကုိ အေမွ်ာ္အျမင္ရွိတဲ႔ လူၾကီး၊ လူငယ္မ်ားက ဦးစီးလ်က္ (ျပာသုိလျပည္႔ေန႔ ကုိ အေမ ေန႔ အျဖစ္ ဆရာၾကီးဦးသုခ က ဖန္တီးအသက္သြင္းခဲ႔ သလုိ) ျမန္မာတုိ႔ ၏ ခ်စ္သူမ်ားေန႔ အျဖစ္ သတ္မွတ္က်င္းပေပးနိုင္မည္ဆုိပါက ဗာလင္တုိင္း ေဒး လုိ ယဥ္ေက်းမႈ အသြင္ေဆာင္ထားတဲ႔ ဘာသာျခားတုိ႔ရဲ႔ဘာသာေရးအယူအဆ စိမ္႔၀င္ ျပန္႔နွံ႔လာမႈ ကုိ အထုိက္အေလ်ာက္ကာနုိင္မွာျဖစ္ျပီး အမ်ိဳးဘာသာ ယဥ္ေက်းမႈမ်ား မေပ်ာက္ပ်က္ ေအာင္ ၾကာရွည္ထိန္းသိမ္း နုိင္ပါလိမ္႔မယ္။

သုိ႔မဟုတ္ပါမူ..ဗာလင္တုိင္းေဒးဆုိလ်က္ ဘာသာျခားတုိ႔ရဲ႔ အစဥ္အလာအတုိင္း လက္ခံ ဆက္လက္က်င္႔သံုးေနၾကပါမူ၊ ဗုဒၶဘာသာအဆံုးအမ အယူအဆ မ်ား လည္း ေမွးမွန္ေသးသိမ္လာမယ္။္ ၾကာေလ အားနည္းေလေလ ျဖစ္မယ္။ ယေန႔ျမန္မာလူငယ္မ်ားလည္း ဘာသာျခား သာသနာျပဳ အမည္ခံဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား ျဖစ္မွန္းမသိျဖစ္ေနၾကျပီး၊ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ဦးေရ တစ္စ စ ေလ်ာ႔နည္းလာကာ ဗုဒၶအဆံုးအမ မ်ား တစ္စ ကြယ္ေပ်ာက္ သြားေပလိမ္႔မယ္ ဟု ထင္ျမင္ယူဆ မိပါေၾကာင္း ဗာလင္တုိင္းေဒး အမွတ္တရ အျဖစ္ ရင္တြင္းဆႏၵ ကုိထုတ္ေဖၚေရးသားလုိက္ရပါ သတည္း………………။


Reference: အဂၤုတၱရ နိကာယ၊ ခုဒၵက နိကာယ၊

www.wikipedia.org/