Tuesday, January 6, 2009

စေလဦးပုံည၏ သဂၤါယနာမွတ္တမ္း

က်ေနာ္စာအုပ္တစ္အုပ္ ဖတ္ျဖစ္တယ္ဗ် အဲဒီစာအုပ္ကေတာ့ အခုဆိုရင္ ရွားပါးစာရင္း၀င္ေနပါျပီ ဒီအထဲက ဗဟုသုတအခ်ဳိ႔ကို မွ်ေ၀ခ်င္တဲ့စိတ္က တားမႏုိင္ဆီးမရျဖစ္လာလို႕ ေလာေလာဆယ္ေရးေနတဲ့ ေထရ၀ါဒကို ဦးခိုက္ျခင္း အပိုင္း (၂)ကို ရပ္ျပီး ၾကား ျဖတ္ တင္လိုက္တာပါ အဲ မွားတာမွန္တာကေတာ့ပညာရွင္ေတြေျပာၾကပါလိမ့္မယ္က်ေနာ္အေနန႕ဲကကေတာ့ဒီစာကို ဖတ္ ျပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တို႔ေရွးကလူၾကီးေတြ သာသနာေတာ္ဆိုတဲ့ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕အဆံုးအမထြန္းကားျပန္႔ ပြါးေရး သန္႔ရွင္းတည္တန္႔ေရးအတြက္ အလုပ္ေတြအမ်ားၾကီး လုပ္ခဲ့ၾကတယ္ အခု က်ေနာ္တို႔အလွည့္ လို႔ေတြးမိတယ္…“လာ ၾကက်ေနာ္တို႕အတူတူ လုပ္ၾကမယ္” ။

စာအုပ္နာမယ္က သာသနမုခက်မ္း

ေရးတဲ့သူက ဆရာၾကီးဦျမသိန္းထြန္း

(ပိဋကတ္တၱရပါရဂူ-၀ိပႆနာဓမၼပါေမာကၡ)

( ထြဋ္ေခါင္ဆရာေတာ္ၾကီး၏ေျမး)

အၾကိမ္က (တတိယအၾကိမ္)

ခုႏွစ္က (ျမန္မာ ၁၃၁၄ ခု)

ပုံနိပ္တိုက္က ေယာဂီပုံနိပ္တိုက္ ၂၄၅-လြီစၥလမ္း ၊ရန္ကုန္

ထုတ္ေ၀သူက ဦးေမာင္ၾကီး (ဆန္းလိုက္)

၂၈၃- ကရစ္လမ္း၊ရန္ကုန္အေရွ႕ပိုင္း။

တန္ဖိုး ၂- က်ပ္တဲ့

အဲဒီအထဲက ဖတ္ရတာကို ျပန္ေျပာျပေၾကာင္းပါခင္ ဗ် ဒီအထဲမွာသဂၤါယနာ ဆိုတဲ့အခန္းပါပါတယ္

တစ္ျခား ေတာ္ ေတာ္နက္တဲ့၀ိပႆနာ ပြားနည္းေတြလည္းရွိပါတယ္ က်ေနာ္မၾကားေတာင္ မၾကားဘူးပါဘူးခင္ဗ် တခ်ဳိ႔ဆရာေတာ္ ေတြ ၊လူပုဂၢဳိလ္ေတြရဲ႕နည္းေတြပါတယ္၀ိပႆနာအေၾကာင္းကို ရွင္ျပထားတာပါ။ အခုက်ေနာ္ျပန္ေျပာတာက သဂၤါယနာဆိုတဲ့ အခန္းပါ။

ရြာစဥ္ရြာစားမင္းလွ သခၤယာဘြဲ႕ခံ စေလဦပုံညစီရင္အပ္ေသာ သာသနပေ၀ဏိယအလကာၤ၌ မင္းတံုးမင္းအထိ (၁၁)ၾကိမ္ေျမာက္သဂၤါယနာတင္ျပီးေၾကာင္းကိုေတြ႔ရသည္။

ပ႒မသဂၤါယနာ။ ။ ရာဇျဂိဳလ္ျပည္၊အဇာတသတ္မင္းသည္၊ျမတ္စြာဘုရားပရိနိဗၺာန္စံျပီးေနာက္ ေလးလေျမာက္တြင္ အရွင္မဟာကႆပ ရဟႏၱာၾကီးကိုအမႈဳးျပဳ၍ ရဟႏၱာျမတ္ ၅၀၀ တို႔နဲ႔(ရ) လ တိုင္တိုင္ သဂၤါယနာတင္သည္။

ဒုတိယသဂၤါယနာ။ ။ေ၀သာလီျပည္ ကာလာေသာက မင္းသည္၊သာသနာႏွစ္ ၁၀၀ ၌ အရွင္မဟာယသ ရဟႏၱာၾကီးကိုအမွဴးထား၍ရဟႏၱာ(၇၀၀) တို႔နဲ႕အတူ(၈) လတိုင္သဂၤါ ယနာတင္သည္။

တတိယသဂၤါယနာ။ ။ပါဋလိပုဋ္ သီရီဓမၼာေသာက မင္ၾကီး သာသနာႏွစ္ ၂၃၅ ႏွစ္၌အရွင္မဟာေမာဂၢလိတိႆပုတၱမေထရ္ ၾကီးအမွဴးျပဳ၍ ရဟႏၱာ(၁၀၀၀)နဲ႕ (၉)လ လုံး သဂၤါယနာ တင္ပါသည္။

စတၱဳထသဂၤါယနာ။ ။လကာၤဒီပကၽြန္း ၀ဋ္ဋ၈ါမဏိမင္းသည္ သာသနာႏွစ္ (၄၅၀)၌ ရွင္မဟာဓမၼရကၡိတမေထရ္ကိုအမွဴးထားလွ်က္ ရဟႏၻာၾကီး (၅၀၀)တို႕နဲ႔ေပထက္အကၡရာတင္သည္။

ပဥၥမသဂၤါယနာ ။ ။ သာဂလျပည့္ရွင္မိလိႏၵမင္ၾကီးသည္ သာသနာႏွစ္(၅၀၀)၌ ရွင္နာဂသိန္ကိုအမွဴးထား၍ သဂၤါယနာတင္သည္။

ဆ႒မသဂၤါယနာ။ ။ သု၀ဏၰဘုမၼိသထုံျပည္ဓမၼပါလမင္းသည္ သာသနာႏွစ္(၉၅၆)၌ ရွင္မဟာ ဗုဒၶ ေဃာသနဲ႕တိုင္ပင္၍ ပိဋကတ္သုံးပုံ၏အက်ဥ္းဂါထာေပါင္းတသိန္းေလးေသာင္း ရွိေသာ ၀ိသုဒၶိမဂ္အပါ၀င္ သဂၤါယနာတင္သည.္။

သတၱမသဂၤါယနာ။ ။ ပုဂံျပည္အေနာ္ရထာမင္းသည္ သာသနာႏွစ္(၁၆၀၁)ႏွစ္၌၊အတိုရသႏွစ္ ၄၉၁ ႏွစ္တြင္၊ ရဟႏၱာရွင္အရဟံကို အမွဴးျပဳလွ်က္၊ရဟႏၱာ(၁၀၀၀) တို႔နဲ႕အတူသဂၤါယနာတင္သည္။

အ႒မသဂၤါယနာ ။ ။ ရတနာပူရအင္း၀ျမိဳ႕ေတာ္၌ သာသနာႏွစ္(၂၀၇၀)ျပည့္၊သကၠရာဇ္(၈၈၈) ခုႏွစ္ ရွမ္းသိုဟန္ဘြားသည္၊ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားကိုဖ်က္ဆီးပစ္ရာတျပက္ျမိဳ႕သားရွင္တိႆဇနနဲ႔ဒုတိယေဇတ၀န္ဆရာေတာ္တို႕၊ညွိႏုိင္းတိုင္ပင္ၾကကာသဂၤါယနာတင္ၾကသည္။

န၀မသဂၤါယနာ ။ ။ ရတနာသိခၤ ကုန္းေဘာင္ျပည္၊အေလာင္းမင္းတရားၾကီးသည္၊သာသနာႏွစ္ (၂၂၉၇)ႏွစ္၌သကၠရာဇ္ ၁၁၁၅ ခုႏွစ္တြင္၊ မဟာအတုလယသဓမၼရာဇာဂုရု၊နာမံေတာ္ရွိေသာ မေထရ္ၾကီး ကိုအမွဴးျပဳ၍ သဂၤါယနာတင္သည္။

ဒသမသဂၤါယနာ။ ။ အင္း၀ျပည္စဥ္႕ကူမင္းသည္သသသနာႏွစ္(၂၃၂၀)ႏွစ္၊သကၠရာဇ္(၁၁၃၈) ခုႏွစ္တြင္၊ ရွင္၇င္းမတိမာန္၊ရွင္နႏၵမာလာတို႔နဲ႕သဂ္ြယနာတင္သည္။

ဧကဒသမသဂ္ါယနာ။ ။ရတနာပုံမႏၱေလးေနျပည္ေတာ္မင္းတံုးမင္းျမတ္သည္၊သာသနာႏွစ္(၂၄၁၅)ႏွစ္ သကၠရာဇ္(၁၂၃၃)ခုႏွစ္၌၊ပရိယတၱိ၀ိသာရဒ သီလ၀ိသုဒၶိျဖစ္ေတာ္မူေသာရာဇဂုရုတံဆိပ္ေတာ္ရ၊ ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားႏွင့္ပိဋကတ္သုံးပုံ၌၊လိမၼာေတာ္မူၾကကုန္ေသာ၊ ရဟန္း(၂၀၀၀)တို႕အျပင္၊အတြင္း ၀န္ခန္းပတ္ျမိဳ႕စားၾကီးမင္းၾကီးမဟာဥဇနာ၊ေယာျမိဳ႕စားမင္းၾကီးမင္းလွမဟာစည္သူ၊သံေတာ္ဆင့္မိုင္းခိုင္းျမိဳ႕စားသီရိေဇယ်သူ၊သံေတာ္ဆင့္ေနမ်ဳိးရာဇစည္သူတို႕ကိုၾကပ္ေစ၍(၅)ႏွစ္ေက်ာ္မွ်ေရးသားထုလုပ္ေစေသာ၊ ၀ိနည္း၅ က်မ္းပါဠိ္ေတာ္ေက်ာက္ခ်ပ္ေရ(၁၀၀)အဘိဓမၼာခုႏွစ္က်မ္းပါဠိေတာ္ေက်ာက္ခ်ပ္ေရ (၂၀၈)ခ်ပ္၊သုတ္သုံက်မ္းပါဠိေတာ္ေက်ာက္ခ်ပ္ေရ(၄၁၀)တို႕ကိုကုသိုလ္ေတာ္၊ေလာကမာရဇိန္ေစတီေတာ္ၾကီးအတြင္း၊အုတ္ျပာႆတ္ဂူ၊(၇၂၈)လံုးတည္ေတာ္မူ၍စုစုေပါင္းေက်ာက္ခ်ပ္ေရ(၇၂၈)တြင္၊ ေက်ာက္စာပိဋကတ္ေတာ္မ်ားကို၊ေသလကၡရသဂၤါယနာတင္သည္။

ဒါ စေလဦးပုံညရဲ႕သဂၤါယနာတင္စာရင္းပါ၊ပဥၥမအၾကိမ္ကေန၊ဒသမအၾကိမ္ထိသဂၤါယနာတင္စာရင္းဟု ဆရာေတာ္ၾကီပညာရွင္ၾကီးမ်ားအမွတ္မယူေသာ္လည္း၊ေရွးျမန္မာတို႔သည္မိမိတို႔၏စြမ္းေအားရွိသ ေလာက္ သာသနာေတာ္တည့္တန္႔ေရး၊သန္႕ရွင္းေရး၊ျပန္႔ပြါးေရးကို၊ဦးလည္မသုံထမ္းရီကခဲ့ၾကပါသည္ ဆိုေသာအေထာက္ထား ကိုျပနုိင္ခဲ့ပါသည္ဟုဆိရပါမည္၊

အခုေသာ္ကား သာသနာေတာ္အရွည္တည္တံ့ေနေစရန္ အကၽြန္တို႔၀န္သာျဖစ္ေတာ့အံ့။

Friday, January 2, 2009

ေထရ၀ါဒသို႕ ဦး ခိုက္ျခင္း(၁)

ျမတ္စြာ ဘုရား၏အဆံုးမသာသနာေတာ္သည္ အိႏၵိယ၌ BC ၆ ရာစုမွစခဲ့၏ AD ၁၂ ရစု၌ကြယ္၏ ခန္ပမွန္ူတြက္ခ်က္ရမည္ဆိုလွ်င္ ပင္ရင္း႒ာန၌ သာသနာေတာ္ဟူေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏ အဆံုးအမ သည္ ႏွစ္ေပါင္း(၁၈၀၀)မွ်သာတည္ခဲ့ျပီးေနာက္၊ ၀ါဒအႏၱရယ္။ျပည္တြင္းျပည္ပအႏၱရယ္တို႔ေၾကာင့္ မူလေနရာ၌ ကြယ္ေပ်ာက္ခဲ့ရပါ၏

ျဗာသၼဏ၀ါဒနဲ႕တိုက္ခိုက္ရင္း မူလေထရ၀ါဒသည္ မဟာယနသို႕ ကူးခဲ့ရ၏ ေနာ္ဆံုးမူလပင္မ နယ္ေျမ ျဖစ္ေသာအိႏၵယမွလြင့္ထြက္ ခဲရသည္ကို က်ေနာ္တု႔ိေတြ႕ရ၏ ဖတ္ရ၏ ထို႕အတူ ၾကားနာခဲ့ရပါ၏ က်ေနာ္တိုကသည္လည္း စစ္မွန္ေသာ ျမတ္စြာ ဘုရား၏အဆံုးအမကိုရခဲ့ပါ၏ ရခဲ့သည္ဟုဆိုရာ၌

ဒႆနလည္းပါ၏ က်င့္စဥ္လည္းပါ၏ ၀ိဇၨာ(အသိ) စရဏ(အသိနဲ႔ထပ္တူညီေသာအက်င့္) ကို လည္းရခဲ့ပါ၏ သို႕ေသာ္ ကံတရားေၾကာင့္ ခ်ဥ္းက်ေနာ္တို႕သည္ ျမတ္ဗုဒၶ၏တရားေတာ္ကို ရခဲ့ပါသည္ဟုဆိုလွ်င္ သာသနာေတာ္အား က်ေနာ္တို႔ဆီအေရာက္ သယ္ ေဆာင္လာ ခဲ့ၾကကုန္ေသာ မေထရ္ျမတ္ တို႕နဲံသာသနာျပဳ ပုဂၢဳလ္အေပါင္းတို႔၏ေက်းဇူးတရားကို ေမ့ေနျခင္သာျဖစ္ပါ၏ ေလာက၌ ေက်းဇူးကင္းသူဟူ၍ မရွိ သူ႕ေက်းဇူးကိုသိျပီးဆပ္ရမည္သာ။

ထိုေက်းဇူးရွင္တို႔၏စြြမ္းေဆာင္မႈတို႕ေၾကာင့္ရ၇ွိလာေသာက်ေနာ္တို႔၏ ေရေျမေပၚ၌ ေထရ၀ါဒ သည္ အမွန္တကယ္ ခိုင္ ခန္႔စြာရပ္တည္ႏုိင္ခဲ့ျပီးဟုဆိုလွ်င္ က်ေနာ္တို႕သည္အမွန္တကယ္ျငိမ္းခ်မ္းေသာ တိုင္းျပည္ကို တည္ေဆာက္ႏုိင္ျပီးျဖစ္ပါမည္

စင္စစ္ျမန္မာျပည့္သို႕ေထရ၀ါဒေရာက္ရွိေနသည္မွာၾကာခဲ့ျပီျဖစ္သည္ သီရိဓမၼာေသာကမင္းၾကီး ကိုးတိုင္းကို႒ာနသာသနာျပဳလြတ္စဥ္ကပင္ျဖစ္၏၊အေထာက္အထာမခိုင္ေသာအျဖစ္မ်ားရွိေနေစ ကာမူ ဘုရားရွင္သက္ေတာ္ထင္ရွားရွိစဥ္ကတည္းက ျမန္မာျပည္သို႕သာသနာေရာက္ခဲ့ေၾကာင္း ဘုရားသမိုင္းမ်ာကဆို၏

ထိုမွ်ႏွစ္ေပါင္းၾကာခဲ့ျပီ္ျဖစ္ေသာ က်ေနာ္တို႔အမိေျမေပၚရွိေထရ၀ါဒသည္ မျပိဳနုိင္ေသာအင္းအားျဖင့္ ရပ္တည္နုိင္ပါျပီေလာ?

ထိုေမးခြန္းကို ေျဖရန္အတြက္ က်ေနာ္တို႔သည္ ျမတ္ဗုဒၶ၏ အဆံုးအမကိုျပန္လည္တူးေဖၚရပါလိမ့္မည္။

အမွန္အားျဖင့္ဗုဒၶ၀ါဒ ဟူသည္ သစၥာ၀ါဒသာျဖစ္၏ ျမတ္ဗုဒၶကို တနည္းအားျဖင့္“သိသူ” ဟုဆိုၾက၏ ဘာကိုသိသနည္းဟုေမးေသာ္။သစၥာတရားကိုသိသူျဖစ္ပါ၏ ေလာက၌ သိစိတ္စိတ္ေသာသတၱ၀ါတိုင္း သည္ သိစရာအာရုံကို သိ ၾကသည္ သာျဖစ္ပါ၏ သိုေသာ္ သိပုံျခင္းကားမတူေခ်။ သိသည္ဟူဆိုရာ၌ လည္း ကြဲ၏ မိမိညဏ္အဆင့္ကို မွီ၍ အသိကြဲၾကသည္မွာ ေလာကနိယာမျဖစ္သည္သာ။

သုတမယညဏ္ျဖင့္လည္းသိ၏ စိႏၱမယညဏ္ျဖင့္လည္းသိ၏ ဘ၀နာမယညဏ္ျဖင့္လည္းသိ၏

ထိုေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ အႏၶပုထုဇဥ္တို၏အျမင္အရ လူတြင္ ဆင္းရဲ ခ်မ္းသာ ကု လားတရုပ္ ရွိ၏

ကလ်ာဏပုထုဇဥ္တြင္ လူကို လူလိုျမင္၏ အရါယာအဆင့္တို႕တြင္မူ ရုပ္နာမ္ဓမၼသခၤါရ အျဖစ္ျမင္ သည့္တိုင္ အဆင့္ ဆင့္သြား၏ ျမတ္စြာဘုရားအတြက္မူကား ကိေလသာကို အၾကြင္းမဲ့ပယ္သတ္ျပီးျဖစ္ ၍ ေလာကတစ္ခု လံုးကို သုညတ အျဖစ္သာျမင္ေတာ့၏

သို႕အတြက္ျမတ္စြာ ဘဳ၇ားရွင္၏ အဆံုးအမ ဓမၼသည္ ဘက္ လိုက္မႈအကင္းဆံုးျဖစ္ပါ၏

ကိေလသာတန္း လန္းနဲ႔ျပဳစုထားေသာ အယူအေတြးမ်ားတြင္ အနည္းနဲ႔အမ်ားဆိုသလို ဘက္လိုက္မႈ ပါသည္ကို က်ေနာ္တို႔ေတြ႔ရမည္သာျဖစ္ပါသည္။

ျမတ္စြာဘု၇ားရွင္၏ မဟာၾသ၀ါဒ ကား။

မေကာင္းမႈေရွာင္

ေကာင္းမႈေဆာင္

ျဖဴေအာင္စိတ္ကို ထား ဟု လူတိုင္း အထူးသျဖင့္ဗုဒၶ ၀ါဒကိုေလ့လာ ဘူးသူတိုင္းသိေနျပီး ျဖစ္ပါ၏ သို႕အတြက္ ေထရ၀ါဒ ကို သုံသပ္ဆင္ျခင္ရာတြင္ အဆိုပါတရားကို လက္ကိုင္ျပဳရမည္သာ ျဖစ္သည္။

ေထရ၀ါဒ၏ ပန္းတိုင္သည္ သနၱိသုချဖစ္၏ ပန္းတိုင္သို႔သြားရတာ တြင္ က်ေနာ္တို႕သည္ ကိေလသာ

မစင္ေသးသည့္ အားေလ်ွာ္စြာ မေကာင္း မႈ ။ေကာင္း မႈတို႕ကို ျပဳ လုပ္မည္သာျဖစ္ပါသည္။သို႕ ေသာ္ လည္းက်ေနာ္တို႕သည္မိမိ၏အတၱအားေရွ႕တန္းမတင္မိေစရန္ ၾကိဳးစားအားထုတ္သင့္ပါ၏

မေကာင္မႈ ကို မလြဲသာ၍ျျပဳ လုပ္ရသည့္တိုင္ေအာင္ေလာက၌ဓမၼထြန္းကား ေရးအတြက္သာ ျဖစ္သင့္ပါ၏

အမွန္စင္စစ္ ေထရ၀ါဒ ကို လက္ေတြ႔က်င့္သးုံမည္ဟုဆိုပါလွ်င္ မိမိကိုယ္က်င့္သိကၡာကို ျဖဴသည္ ထက္ ္ျဖဴေအာင္ သီလျဖင့္္ ေဆးေၾကာရပါမည္။ မိမိစိတ္ကို လည္းျဖဴသထက္ျဖဴေအာင္ သမာဓိျဖင့္ လည္း ေကာင္း ဘာ၀နာ ျဖင့္လည္းေကာင္း အထပ္ထပ္ေဆးေၾကာသန္႔စင္ေစရပါမည။္ မဟုတ္ပါ္ က်ေနာ္တို႔၏ေထရ၀ါဒ သည္ လည္း က်ေနာ္ တို႔ေျမေပၚမွ လြင့္ပါ လိမ့္မည္။

ဤေနရာ၌ အလြန္မွတ္သားဖြယ္ သံေ၀ဂရဖြယ္ က်ေနာ္တို႔ဆင္ျခင္သုံးသပ္ရမည့္စကားတခ်ဳိ႕ကို ထပ္၍ တစ္ခါျပန္ေျပာရပါလွ်င္….

“ေထရ၀ါဒ အုပ္ျမစ္ဟူသည္။ ေက်ာက္သားမ်ား။သံမ်ား အဂၤေတမ်ားမဟုတ္။

အေဆာက္အအုံဆိုင္ရာပစၥည္းဟူသမွ်တို႕သည္ တစ္ခ်ိန္ကမည္မွ်ပင္လက္ရာေျမာက္ေစကာမူ။

ေနက္ဆံုးတြင္မူ ဘာသာေရးအတြက္တန္ဖိုးမရွိလွေတာ့ပဲ ေရွးေဟာင္းသုေတသန အတြက္သာ

အသုံက်ေတာ့၏”

ထိုေၾကာင့္“ေထရ၀ါဒအုတ္ျမစ္ဟူသည္ ကိုယ္က်င့္သိကၡာသာျဖစ္၏”

(ဆရာၾကီးဦးေရႊေအာင္)