ညေနေစာင္းေတာ့ ဆရာေတာ္ႏွစ္ပါးေရ သုံးသပ္ဖို႔အတြက္ျပင္ဆင္ေပးရင္းနဲ႔ ေက်ာင္း၀င္းထဲလွမ္းၾကည့္မိတယ္ သစ္ပင္ေလးေတြက စိမ္းစိမ္း သရက္ပင္ေတြ ပိႏၷဲပင္ၾကီးေတြ ျပီးေတာ့ ေက်ာင္းေနာက္ဖက္က ခေရပင္ၾကီး လည္း လွေနတယ္၊သူေတာ္ေကာင္းတို႕ရဲ႕ေပ်ာ္စံရာက အျငိမ္းဓာတ္တို႕ကိန္းေနတယ္၊ငွက္ေလးေတြသီခ်င္းဆိုေနၾကပရဲ႕ ျငိမ္ခ်မ္းေရးသီခ်င္းျဖစ္ပါလိမ့္မယ္ ေရခ်ဳိးေနၾကတံုး ေက်ာင္းကဦဇင္းေတြ ေရာက္လာတာနဲ႕ ဆရာေတာ္နဲ႕ဦဇင္းေတြကိုခြင့္ပန္ျပီး ေက်ာင္းေပၚကၾကည့္လိုက္ရင္ လွမ္းျမင္ေနရတဲ့ ခေရပင္ၾကီး ရွိရာကို က်ေနာ္ သြားလိုက္တယ္ ေက်ာင္းေရာက္တိုင္း အဲဒီေနရာေလးမွာထိုင္ျပီး အလုပ္လုပ္ရင္လုပ္ မလုပ္ရင္ တိမ္တိုက္ေတြ နဲ႕ အိမ္ျပန္ငွက္ေတြကိုၾကည့္ရင္း……..။
“ ေအာ္ေနညဳိွေနျပီ ၀င္ေတာ့မယ္ ၊ က်ေနာ္လည္းအိုျပီေသေတာ့မယ္ ဘာရေသးလဲ ဘာလုပ္ေပးခဲ့နိုင္လဲ လူေတြ အတြက္ ဘာခ်န္ထားခဲ့ လဲ၊ အိမ္ျပန္ငွက္ေတြက က်ေနာ့္ကိုအပါယ္ေလးဘုံမွာ ျပန္ဆံုမလားလို႕ေမးေနတယ္ထင္ရပါ့ ေလ…သာမာန္ပုထုဇဥ္က်ေနာ္ရဲ႕ အျမဲတန္းေနအိမ္က ငရဲ ျပိတၱာ အသူရကာယ္ နဲ႔တိရိစာၦန္ ” ေလ.. အခုလူအမည္ခံတာေတာင္မွ တိရိစာၦန္စိတ္က၀င္ခ်င္ေသး ၀င္လာေသး တယ္ေလ..လာေသးတယ္ ငါကဘာေကာင္ မင္းကဘာေကာင္ အေကာင္ေတြဇာတိျပေသးတယ္ ဘယ္ကလာလဲ ဆိုတာ ကို အျပိဳင္ဆိုင္ၾကြားၾကေသးတယ္၊ ေသရင္အပ္တိုတစ္ေခ်ာင္းေတာင္ ယူမသြားနိုင္မွန္းအသိ နဲ႕ပင္ ရရွိေနဆဲ အခြင့္ေရး စိးစိမ္ေတြကို မလြတ္တန္းဆုပ္ကိုင္ခ်င္ၾကတယ္ ဘာအတြက္လဲေတာ့မသိ လူ႕ဘ၀သရုပ္အစစ္က ဘာလဲ ျမဲေရးလား တည္တန္႕ေရး လား အစဥ္ထာ၀ရလား ၊မသိတာလား သိသိရက္နဲ႕မိုက္ခ်င္တာ လား လို႕ျပန္ေမးေတာ့ မိုက္ေနသူသာ က်ေနာ္ဟာ တကယ့္ကို မိုက္ေနသူေလ ယူေဆာင္သြား လို႔မရတဲ့ အရာ အားလံုးကို ပိုင္ဆိုင္ခ်ုပ္ကိုင္ျပိး ထာ၀ရေနအိမ္မွတ္ေေန သူပါ။
တရားေတာ္ရဲ႕အႏွစ္သာရကို က်ေနာ္တကယ္ျမင့္ခဲ့ျပီလား၊ဆိုတဲ့ေမး ခြန္း ကို ျပန္ေမး မိတယ္၊ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္၊ေမးရင္းနဲ႔ပဲ စိတ္ကစာေရးေနတဲ့ အေပၚအေတြးေရာက္သြားတယ္ေလ မေရးတတ္ရင္ ငရဲက်မဲ့ အလုပ္က စာေရးတဲ့ အလုပ္ လို႕ေတြးေနရင္း က်ေနာ္ဖတ္ခဲ့ ဘူးတဲ့ အကိုၾကီး မင္းဒင္ရဲ႕ စာတစ္ပုဒ္ကို သတိရ လာတယ္ ဖတ္ဖူးျပီးသားျဖစ္မွာပါ ဘေလာ့ဂါနဲ႕ သူခိုးပုံျပင္ ဆိုတာေလ သူခိုးထက္ပို အျပစ္ၾကီးေသာစာေရးဆရာ မ်ားျဖစ္ခဲ့လွ်င္…ဆိုတဲ့အေတြးကေခါင္းထဲေရာက္လာျပန္တယ္။
အဲလိုေတြးေနရင္းနဲ႕ပဲ ဖတ္ဖူးတဲ့စာအခ်ဳိ႕ေခါင္းထဲေရာက္လာတယ္ေလ သတိျပဳစရာေပါ့ စာေရးသူတိုင္း စာေရးခ်င္သူတိုင္း သတိထားစရာပါ။ ဘာလဲဆိုေတာ့
မိမိကိုယ္တိုင္လည္းအျမင္မွားေန၏၊(မိစာၦဒိ႒ိျဖစ္ေန၏) ၊သူတပါးတို႕အားလည္း မိမိလိုအျမင္မွားေအာင္ မစာၦဒိ႒ိျဖစ္ေအာင္ ေရးသား ေဟာေျပာ ထုတ္ေ၀၏ ထိုသူမ်ဳိးသည္ေသလွ်င္ဧကႏၱ အပါယ္ငရဲသို႕သာ က်ရေပသည္။
(ပါရာဇိကဏ္ပါဠိေတာ္၊ဒိဗၺစကၡဳညာဏကထာ၊အခန္းျမန္မာျပန္)
စာေရးသူလိုမ်ဳိး ေတာမေရာက္ေတာင္မေရာက္စာေရးသူေတြ ေသခ်ာသေလာက္ေရာက္မဲ့ေနရာေပါ့ ၊ျပီးေတာ့ေရး ခ်င္တာကလည္း ဘာသာေရး ဆိုေတာ့ ေရးရမွာ လည္း ခပ္တြန္႔တြန္႔ ၊ခက္တာက ျပန္ေျပာျပခ်င္တာလဲ အလြန္..အင္း…..ဆရာၾကီး လုပ္တာ မဟုတ္၊ ၀ါသနာကိုယ္တိုင္က ကိုယ္သိသလိုသိေစခ်င္တာ ကိုယ္ကစာအုပ္ေလး တစ္အုပ္ေလာက္ဖတ္ၾကည့္ ေကာင္းရင္ လက္တို႕ တတ္သူ ဆိုေတာ့ လည္း အခက္သား။
ဒီလိုေတြးေနရင္းနဲ႕ ပဲဆရာေတာ္အေခၚ ခိုင္း တယ္ ဆိုျပီး ေရျမစ္ၾကီးဆရာေတာ္ ေလး က ေျပာေတာ့ ဆရာေတာ့္ ေနာက္က ခပ္ခြာခြာ လိုက္ရင္း ဆရာေတာ္သီတင္းသုံးရာေက်ာင္း ေတာ္ဆီ လိုက္ျဖစ္ခဲ့တယ္ သံဃာေတာ္နဲ႕ ပခုံးခ်ငး္ယွဥ္လိုက္ရဲေသာသတၱိ က်ေနာ့္မွာ မရွိ။ ဒီေနရာမွာ ေ၀ဘူဆရာေတာ္ၾကီးရဲ႕ အဆံုးအမ ကိုသတိရတံုး ျပန္ ေျပာရရင္ရင္…..။
ဘုရင္သားကို ပါးစပ္နဲ႕အေစာ္ကားရင္ လွ်ာအျဖတ္ခံရမယ္၊ လက္နဲ႔၇ိုက္ပုတ္မိရင္ လက္အျဖတ္ခံရမယ္၊ ေျခနဲ႕ ခတ္မိရင္ ေျခအျဖတ္ခံရမယ္၊ ဒီထက္ပိုဆိုးရင္ အသတ္ခံရမွာပဲ..အခုသံဃာေတာ္ဆိုတာ၊ ရဟန္းဆိုတာ ၊ ဘုရင္သား ထက္ျမင့္တဲ့ ျမတ္တဲ့ ဘုရားသား..ဒီေတာ့ ျပစ္မွားရင္ဘာ ျဖစ္ မလဲ..စဥ္းစားဗ်ာ တဲ့ေလ ၊ အက်ယ္ကိုသိခ်င္သူမ်ားကေတာ့ ေဘူဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးရဲ႕ သံဒိ႒ိက တရားေတာ္မ်ား ဆိုတဲ့စာအုပ္မွာ ဖတ္ရွဳ ၾကည္ညိဳနိုင္ၾကပါ တယ္ ခင္ ဗ်။
ေနာက္ေတာ္က လိုက္ရင္း၊ ေက်ာင္းေတာ္ကိုေရာက္ေတာ့ ဆရာေတာ္ႏွစ္ပါး ကစကားျမည္စ ေျပာေနၾကျပီ က်ေနာ္လည္း အလိုက္တသိနဲ႕ ဘုရားကို ဦးခ်ျပီးဆရာေတာ္ေတြကို ဦးခ် လိုက္တယ္ ေနာက္ေတာ့ ၀တ္ျဖည့္ဖို႕ ဖ်ာခင္း ေတာ့ ဆရာေတာ္ၾကီးက ေနရာယူရင္း ..မိန္႔လိုက္ပုံက….။
သားအငယ္ေရ…ငါတို႕သာသနာေတာ္ၾကီးအတြက္၊ ငါတို႕အား လံုးမွာတာ၀န္ရွိတယ္ လုပ္လည္းလုပ္ရမယ္ ဒါေပမဲ့ သတိထားရမွာက ဘာသာျခားထက္ျပဳမေရာင္နဲ႕ဖ်က္တဲ့ ပုဂၢဳိဳလ္ေတြကြဲ႕၊ျပီးေတာ့ အစဥ္အတိုင္းသြားရမဲ့ ဟာကိုေက်ာ္သြားေနတာေတြ႔ရတယ္ အဲဒီလိုေက်ာ္သြားေနတာဟာ အလုပ္ခြင္မွာ လည္း အေနွက္အယွက္ပဲ၊ တို႕မ်ား မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ၾကီး ေဟာထားတာရွိပါတယ္၊ ေသခ်ာမွတ္ေနာ္..ခႏၶာ၊ အယာတန၊ ဓာတ္၊ျပီးေတာ့ သစၥာ ေနာ္မွ ပဋိစသမုပၸတ္ ေနာ္၊ အခု က လာတာနဲ႕ ဘာတဲ့တန္းျပီးပဋိစ လိုက္ၾကေရာ၊ ေအာက္ေျချပတ္ေနၾကတာပါ၊ တကယ္တန္း က ခႏၶာက စရမွာဗ်၊ဒီခႏၶာၾကီးရဲမျမဲပုံဆင္းရဲပုံကို အေသခ်ာကို၊ ပိုင္းျခားသိထားရမွာဗ်၊ေနာက္ အတြင္းအာယတနနဲ႔အျပင္အာယတနအလုပ္လုပ္ပံုကို မျမဲတရားနဲ႕ ျမင္ေအာင္ၾကည့္ မဟုတ္ရင္ဓာတ္ကိုၾကည့္၊ပိုျပီးရွင္းေအာင္ေျပာရရင္ေတာ့ ခႏၶာမွာ သစၥာဆိုက္ေအာင္ သိ ေနာက္ျပီး အာယာတနမွာ သစၥာ ဆိုက္ေအာင္ သိ၊ ျပီးေတာ့ ဓာတ္မွာသစၥာ ဆိုက္ ေအာင္ၾကည့္ အဲ လိုမျမဲဆင္းရဲ ရတဲ့ အေၾကာင္းက်ဳိးေတြရဲ႕ အေျဖက ပဋိစၥသမုပၸတ္ မွာၾကည့္ ဒါမွ တကယ့္ကို ဆရာေတာ္ၾကီး အလိုတိုင္း ကိုယ္ေတြ႔နား လည္မွာ ဗ်။ သစၥာနဲ႕ ပဋိစၥသမုပၸတ္ကတြဲေနမွ ဗ်။
တင္ပါ့ဘုရား..ဟု၀န္ခံ ခ်ိန္မွာပဲ သက္ေတာ္ၾကီးရင့္ေတာ္မူ လွျပီးျဖစ္တဲ့ဆရာေတာ္ ၾကီး ကိုၾကည့္ရင္း သံဃဂုဏ္ ကိုဆင္ျခင္မိေနသလို ေနာ္တရားမော ခင္မွာ ခုနက ဆရာေတာ္ၾကီး ေျပာတဲ့ တရား သေဘာ ကိုေတြးရင္း အင္းမဆရာေတာ္ၾကီး (မွတ္ခ်က္ - ရေ၀ႏြယ္အင္းမဆရာေတာ္မဟုတ္ပါ) သိမ္ေတာင္အင္းမ ဆရာေတာ္ၾကီးရဲ႕ မိန္႔ေတာ္မူ ခ်က္အခ်ဳိ႔ ကိုျပန္ျပီးသတိရမိပါတယ္ေလ..ဒီလိုပါခင္ ဗ်။
၀ိပႆနာပညာဆိုတာ၊လူသာမန္၊နတ္သာမန္၊ပုထုဇဥ္သာမန္တို႕မၾကံအပ္၊မၾကံစည္နိုင္ရာ၊၀ရဇိန္မိုးၾကိဳးစက္သြားပမာ စိႏၱမယပညာ၊၀ဋ္ဒုကၡကိုကုန္ခန္းေစရာ၊တိဟိသ္ပုဂၢဳိလ္တို႕နဲ႕သာထိုက္ရာ၊တန္ရာ၊ၾကံစီရာျဖစ္ေသာ သည္၀ိဇၹာ လမ္းၾကီးသည္…..တဲ့ေလ၊ အက်ယ္သိခ်္သူမ်ားအတြက္ က်မ္းက
ဓမၼစၾကၤာဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး၏ ပထ၀ီဓာတ္နဲ႕ညဏ္ကိုးလြာေခၚ ၀ိပႆနာ လုပ္ထံုး က်မ္း ကိုၾကည့္ၾကပါ ခင္ ဗ်။
အဲဒါေပ မဲ့ က်ေနာ္တို႕က တိဟိတ္ဒြိဟိတ္ လား ကိုယ့္ ဘာသာကိုယ္မသိနိုင္ေတာ့ အလုပ္ကို တကယ္ အပ္ခ်မွတ္ခ် လုပ္ရမွာေလ။ လယ္တီဆရာေတာ္ ၾကီးရဲႈ အဆံုးအမ အတိုင္း ေပါ့ေလ တိဟိတ္၊ဒြိဟိတ္ ၀ိစၦိကိတ္ ေဘး ခ်ိတ္ ထား ပါဘိတဲ့ေလ၊ အင္းမၾကီးဆရာေတာ္ရဲ႕ၾသ၀ါဒကို ျပန္ေျပာျပမိတာက တရားေတာ္ရဲ႕ ေလးနက္မႈသေဘာကိုသိေစခ်င္လို႕၊ျပီးေတာ့တရားေတာ္ကိုလြယ္လြယ္ လုပ္ေနၾကလို႕ပါ၊ျဗဟၼဇာလာသုတ္ျမန္မာ ျပန္ဖတ္ဖူးသူတိုင္သိမ်ာပါ…..“
ငါဘုရားထိုးထြင္သိျမင္ေသာတရားတို႔မွာ နက္လည္းနက္နဲ၏ ျမင္လည္းျမင္နိုင္ခဲ၏ ထိုးထြင္းျပီးလည္သိနိုင္ခဲ၏၊ တည္လည္းတည္ျငိမ္လြန္းသည္၊ မြန္လည္းမြန္ျမတ္သည္၊ အေတြးေခၚသက္သက္ျဖင့္လည္း မွန္ကန္စြာမျမင္နိုင္၊ သိမ္လည္းသိမ္ေမြ႔လွ၏ ပညာရွိသူမွသာအရသာခံနိုင္ေပမည္…ဆိုတဲ့ ျဗဟၼဇာလသုတ္ျမန္မာ ျပန္ထဲက တရားေတာ္ ကို ေျပာေနသလိုပါ ဗ်ာ။
စာကရွည္ေနလို႕ ခဏနား ပါ့မယ္ ။ေနာက္ လာမဲ့ အပိုင္း(၃)မွာ လည္း ၾသ၀ါဒေတာ္တခ်ဳိ႔နဲ႕ သရဂုံ က်င့္စခန္း နိဒါန္း ကို ျပန္ျပီးေဖါက္သည္ခ်ပါ့မယ္။
ေလးစားစြာျဖင့္ ဥပသကာ
