တရားမ၀င္ေမွာင္ခိုကုန္သည္ႀကီးမ်ား

တစ္ေန႔သ၌ စာေရးသူ၏ေက်ာင္းသို႔ ဒကာမႀကီးတစ္ေယာက္ သူ၏သားႏွင့္အတူ ေရာက္လာပါသည္။ “အရွင္ဘုရား….တပည့္ေတာ္တို႔ ( )ရက္က်ရင္ ( )ေက်ာင္းမွာ ေကာင္းမႈကုသုိလ္ျပဳလုပ္ၾက မွာပါဘုရား၊ ဒီမွာ တပည့္ေတာ္တို႔ စီစဥ္ထားတဲ့ ဖိတ္စာပါ၊ အဆင္ေျပ မေျပ ၾကည့္ေပးပါဦးဘုရား ” ဟုေျပာၿပီး စာေရးသူအား ဆက္ကပ္လာပါသည္။ ထိုဖိတ္စာ၏ မ်က္ ႏွာဖုံး ေခါင္းစီးစာတန္း ကုိ ျမင္လိုက္ရေသာအခါ ဟုတ္မွဟုတ္ရဲ႕လား? မ်က္စိကုိပြတ္သပ္၍ မယံုရဲစြာျဖင့္ သံသယ၀င္မိပါသည္၊ ဖိတ္စာ၌ “ကြမ္ယင္မယ္ေတာ္ အေနကဇာတင္္ပြဲ”ဟု ရိုက္ႏွိပ္ထားေသာေၾကာင့္ စိတ္ထဲမေနနိုင္တာနဲ႔ ဒကာမႀကီးအား“ ဒကာမႀကီးရဲ႕ ဖိတ္စာမွာ ဒီစာတန္းထည့္ရမယ္လို႔ ဘယ္သူက အႀကံေပးတာလဲ…”ဟု ေမးလိုက္မိသည္။
“ ( )ေက်ာင္းက (ဘာသာျခား) သီလရွင္တစ္ပါး အႀကံေပးတဲ့အတိုင္း တပည့္ေတာ္ ေရးထားတာပါ၊ ဘာေၾကာင့္ေမးတာလဲ၊ မမွန္ဘူးလားဘုရား၊ ဘာေတြလုိအပ္ေနေသးလဲဘုရား” ၊
စာေရးသူ။ “ေျပာရရင္ေတာ့ ဘာမွမဟုတ္တဲ့အတြက္ ဘာမွကိုမလိုအပ္ပါဘူး”
ဒကာမႀကီး။ “အမွားပါရင္ ျပင္ေပးနုိင္ပါတယ္ဘုရား”
စာေရးသူ။ “ဒီလိုဆို ေျပာရဦးမွာေပါ့” ဟု
ဒကာမႀကီးသေဘာေပါက္ေအာင္ အေနကဇာတင္ျခင္း အဓိပၸါယ္ႏွင့္ပတ္သက္၍ မက်ဥ္းမက်ယ္ ရွင္းျပခဲ့ရသည္။
ျမတ္ဗုဒၶသာသနာ၌ ျမတ္ဗုဒၶကလြဲၿပီး အဂၢသာ၀ကမွ အစျပဳ၍ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ် အေနကဇာတင္သည္ မၾကားဖူးပါ။ ျမတ္ဗုဒၶကုိသာလွ်င္ သံဃာေတာ္မ်ားက အေနကဇာတင္ၾကပါသည္။ (အေနကဇာတင္)ဆုိသည္မွာ ဘုရားဆင္းတုေတာ္ကုိ အသက္သြင္းသည္ ၊ အသက္သြင္းၿပီးမွ ကုိးကြယ္ေကာင္းသည္ဟု ယူဆဟန္ရွိသျဖင့္ ကြမ္ယင္မယ္ေတာ္ကုိ အေနကဇာတင္ ဟန္တူပါသည္။
ေသသူကို အသက္သြင္းလွ်င္ လံုး၀အသက္မရွင္သန္နိုင္သကဲ့သုိ႔ သက္မဲ့တစ္ခုသာျဖစ္ေသာ ထုိကြမ္ယင္မယ္ေတာ္ ရုပ္တုကိုလည္း အသက္သြင္း၍ ဘယ္မွာ ရနုိင္ပါအံ့နည္း။
အေနကဇာတင္ ဆိုသည္မွာ အသက္သြင္းလိုက္သည္မဟုတ္ပါ။ ျမတ္ဗုဒၶ ဘုုရားအျဖစ္သို႔ ေရာက္ေတာ္မူခါစတြင္ ၀မ္းသာၾကည္ႏူး မႈအျပည့္ျဖင့္ ရင္တြင္း၌မ်ဳိသိပ္မထားနုိင္ေတာ့ဘဲ…….
အေနကဇာတိသံသာရံ၊ သႏၶာ၀ိႆံ အနိဗၺိသံ၊
ဂဟကာရံ ဂေ၀သေႏၱာ၊ ဒုကၡာဇာတိ ပုနပၸဳနံ။
ဂဟကရက ဒိေ႒ာသိ ၊ ပုနေဂဟံ နကာဟသိ၊
သဗၺာေတ ဖါသုကာဘဂၢါ၊ ဂဟကူဋံ ၀ိသခၤတံ။
၀ိသခၤါရဂတံ စိတၱံ ၊ တဏွာနံ ခယ မဇၥ်ဂါ။ ဟု ဥဒါန္းက်ဴိးရင့္ခဲ့ပါသည္။
အဓိပၸါယ္ကား…. “ခႏၶာအိမ္ကုို ေဆာက္လုပ္ခဲ့သူအား ရွာခဲ့ပါေသာ္လည္း ငါသည္လက္သမားကို ေတြ႕ျမင္နုိင္ေသာဥာဏ္ မရ ေသးသျဖင့္ ဘ၀မ်ားစြာ သံသရာပတ္လံုး က်င္လည္ခဲ့ရ၏ ။ အဖန္ဖန္ေသာ ပဋိသေႏၶေနရျခင္းကား ဆင္းရဲလွစြာ၏ ။ ခႏၶာအိမ္ကုိ ေဆာက္သူ သင့္ကုိ ငါေတြ႕ျမင္ၿပီ၊ ခႏၶာအိမ္ကို ေနာက္ထပ္ သင္ ေဆာက္လုပ္ရေတာ့မည္မဟုတ္။ သင္၏ အျခင္(အရိုး)တို႔ကို ငါ ခ်ဳိးဖက္ခဲ့ၿပီ။ အိမ္ေခါင္ထြတ္ (အ၀ိဇၨာ) ကုိ ငါဖ်က္ဆီးခဲ့ၿပီ။စိတ္သည္ ျပဳျပင္ျခင္း ကင္းရာသို႔ ေရာက္ၿပီ။ တဏွာကုန္ရာသို႔ ေရာက္ၿပီ” ဟူ၍ ျဖစ္ူပါသည္။ ယေန႔ေခတ္ ဘုရားဆင္းတုေတာ္ကို ျမတ္ေသာေနရာ၌ သီတင္းသံုးေစေတာ္မူၿပီး၊ သံဃာေတာ္မ်ားက ဘုရားကုိ အာရံုျပဳ၍ ဥဒါန္းက်ဴးရင့္ေသာဂါထာပါဠိေတာ္၊ ပဋိစၥသုမုပၸါဒ္ အနုလံု ပဋိလံု၊ ပ႒ာန္းနွစ္ဆယ့္ေလးပစၥည္း အတိုခ်ဴပ္ စသည္ျဖင့္ ရြြတ္္ဆိုပူေဇာ္ၾကျခင္းကုိ “ အေနကဇာတင္” သည္ဟု ေခၚဆိုၾကပါ သည္။ အမွန္မွာ ဘုရားကုိ အသက္သြင္းျခင္းမဟုတ္ပါ။ ဘုရားကုိ အသက္သြင္းၿပီးမွ ကုိးကြယ္ေကာင္းသည္ ဟူေသာ အယူအဆသည္ မွားေသာအယူအဆသာ ျဖစ္သည္။ ဆင္းတုေတာ္ကုိ အေနကဇာမတင္ဘဲနဲ႔လည္း ကုိးကြယ္ေကာင္းပါသည္၊“ပံုေတာ္ကုိဖူး ၊ ဂုဏ္ထူးကိုေမွ်ာ္၊ ဖူးေမွ်ာ္ေခၚရသည္” ဟူသည့္အတိုင္း ပံုေတာ္(ဆင္းတုေတာ္) ကို ဖူးျမင္ၿပီး ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ကုိ အာရံုျပဳ၍ ပူေဇာ္ၾကရမည္ ျဖစ္ပါသည္။ တစ္ခ်ဴိ႕က မည္သည့္အသားနဲ႔ထုထားေသာ ဆင္းတုေတာ္ကုိ ကိုးကြယလွ်င္ ခိုက္သည္ဟု ေျပာဆိုယူဆေနၾကသည္၊ အမွန္အတိုင္း ေျပာရလွ်င္ မခိုက္တတ္ပါ။ မခိုက္တတ္သည္သာမက ကုိယ္ကသာ ဘုရားဂုဏ္အာရံုျပဳၿပီး ကုိးကြယ္ပူေဇာ္မည္ဆိုပါက အဆင့္အတန္းျမင့္ေသာ ကုသိုလ္ေတြရနိုင္ ပါေသးသည္။
စာေရးသူက အေနကဇာတင္ျခင္း၏အေၾကာင္းကို အရိပ္အျမြက္မွ် ေျပာျပေသာအခါ ဒကာမႀကီးက “ အရွင္ဘုရား အခုလို ရွင္းျပ တဲ့အတြက္ တပည့္ေတာ္မ သေဘာေပါက္သြားပါၿပီဘုရား၊ေက်းဇူးလည္းအထူးတင္ရွိပါတယ္ဘုရား” ဟု ေျပာလာပါသည္။ အျမင္မွန္ရလာၿပီဆိုသျဖင့္ စာေရးသူ ေျပာျပရက်ဳိးနပ္၍ ရင္ထဲပီတိ ျဖစ္ရပါသည္။
သို႔ေသာ္ ထုိပီတိကားသိပ္ၾကာၾကာ ျဖစ္ခြင့္မရလိုက္ပါ။အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ေနကဇာတင္္သည္ဆိုေသာ ကြမ္ရင္မယ္ေတာ္ႀကီးကား ျမန္မာဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း၀င္းအတြင္းသို႔ visa (ဗီြဇာ) အျပည့္ႏွင့္ ၀င္ေရာက္လာသျဖင့္ ၊ အလူမီနီယံ အိမ္ႀကီးအတြင္း၌over stay ဟူသည္ မရွိဘဲ၊ ရာသက္ပန္ ေနထိုင္စံျမန္းေနၿပီဟု သိလိုက္ရေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ယခုအခါ ထို ကြမ္ယင္မယ္ေတာ္လို နိုင္္ငံျခားသားမ်ားသည္ ျမန္မာျပည္အတြင္း ဘုရားေစတီ၊ေက်ာင္းကန္ ေနရာအနံ႔အျပား၌ တရားမ၀င္ေနရာယူေနၾကသည္ကုိ စာဖတ္သူမ်ားပါ ေတြ႕ျမင္ၾကေပလိမ့္မည္။ ထိုအတိုင္းသာ တရားမ၀င္ေနရာယူၿပီး ကုိးကြယ္ခံအျဖစ္ျပဳလုပ္ထားၾကမည္ဆိုပါက၊ “ ငါတို႔လည္း ဒါေတြကုိ ကိုးကြယ္ေကာင္းတယ္” ဟု ေနာင္လာေနာင္သားမ်ား ထင္ေယာင္ထင္မွားျဖစ္ၿပီး ကုိးကြယ္မႈ၌ မွားသြားနိုင္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားရင္ျပင္ေတာ္၊ေက်ာင္းစသည့္ေနရာမ်ား၌ တရားမ၀င္ ေနထိုင္ၾကကုန္ေသာ ျပည္တြင္းျပည္ပ ေမွာင္ခိုရုပ္တုမ်ား ပေပ်ာက္ေစရန္ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား + ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား+ အာဏာပါ၀ါရွိသူမ်ား၌ တာ၀န္ရွိပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဆရာ/ဒကာမ်ား အေနျဖင့္ တာ၀န္သိသိ သစၥာရွိရွိ သာသနာျပဳရန္ အထူးလိုအပ္ေနျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
“ စာေရးစားပြဲေပၚ၌ ရွိေသာ မင္တံတစ္ေခ်ာင္းသည္ က်က္္သေရရွိလွပါသည္။ ထိုမင္တံကုိ အိမ္ေနာက္ေဖး ထမင္းခ်က္သည့္ေနရာ၌ သြားထားမည္ဆိုလွ်င္ မင္တံႏွင့္ ထမင္းခ်က္သည့္ေနရာ လားလားမွ မအပ္စပ္သည့္အတြက္ ထမင္းခ်က္ေနရာ၌ ထိုမင္တံသည္ အမိႈက္ျဖစ္သြားရပါသည္။” ဟု ဓမၼကထိကဆရာေတာ္တစ္ပါး ေျပာသည္ကုိ သတိရမိပါသည္။
၄င္းတို႔ႏွင့္ ပတ္သက္ရာေက်ာင္း၌ စံျမန္းေနေသာ ထိုမယ္ေတာ္သည္ က်က္သေရ ရွိသည္ဟု ဆိုနိုင္ပါေသာ္လည္း ျမန္မာဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း၌ စံျမန္းေနျခင္းမွာမူ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းႏွင့္ကြမ္ရင္မယ္ေတာ္သည္္ လားလားမွ မအပ္စပ္သည့္အတြက္ အမိႈက္ရႈပ္ျဖစ္ပါသည္။
ယေန႔ေခတ္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမ်ားသာမက ဘုရားရင္ျပင္ေတာ္ အေတာ္မ်ားမ်ားမွာလည္း မယ္ေတာ္ႀကီးသည္ တရား၀င္ေနထိုင္ခြင့္ permanent residence ရသည့္ပမာ ေနရာယူေနသည္ကိုလည္း စိတ္မေကာင္းစြာ ေတြ႕ျမင္ေနရပါသည္ ။ ထိုကဲ့သို႔ ဘုရားေစတီရင္ျပင္ေတာ္ အေတာ္ခပ္္မ်ားမ်ားတြင္ ကြမ္ရင္မယ္ေတာ္သာမက သာသနာေတာ္ႏွင့္မသင့္ေလ်ာ္ မအပ္စပ္သည့္ ဘုိးဘိုးေအာင္၊ ဘိုးမင္းေခါင္ ၊ သူရႆတီ ၊ အမ္းကုန္း၊ စေသာ နိုင္ငံျခားသားမ်ားသည္ ျပည္၀င္ခြင့္ visa (ဗီဇာ)အျပည့္ႏွင့္ေရာက္ရွိလာကာ ေနထိုင္ခြင့္ permanent residence အျပည့္ျဖင့္ ေနရာယူေနၾကေပသည္။ အစဥ္ထာ၀ရ ေနထိုင္သြားဟန္ ရွိပါသည္။ နိုင္ငံျခားသား လူေတြေသာ္မွ ေနထိုင္ခြင့္ သက္တမ္းကုန္လွ်င္ ေနထိုင္ခြင့္ သက္တမ္းတိုးရန္အတြက္ျပန္လည္ေလွ်ာက္္တင္ရပါသည္။ ထုိတရားမ၀င္ ေမွာင္ခိုကုန္သည္ႀကီးမ်ားဟုဆိုအပ္ေသာ ထိုရုပ္တုမ်ားအဖို႔မွာမူ over stay ဆိုတာ လံုး၀မရွိ၊ သက္တမ္း တိုးစရာမလို ျဖစ္ေနပါသည္။
ဒီကေန႔ေခတ္ သာသနာႏွင့္မသင့္ေလ်ာ္၊ ကုိးကြယ္မႈမွားနို္င္ေသာ ထိုထိုရုပ္တုမ်ားသည္ တိုင္းႏွင့္ျပည္နယ္ အသီးသီးရွိ ဘုရားေစတီရင္ျပင္ေတာ္မ်ား၌ ေနရာယူေနၾကကုန္ပါၿပီ္။ ထိုမွ်သာမက ျမန္မာျပည္၏ အဓိကရ ေနရာျဖစ္ေသာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ ၊ ဆူးေလေစတီေတာ္ တို႔၌လည္း ပိုင္စိုးပိုင္နင္းျဖင့္ ေနရာ၀င္ယူေနၾကပါၿပီ။ ႀကက္ငွက္တုတ္ေကြးေရာဂါကဲ့သို႔ ေနရာအနွံံ႔ ကူးစက္လို႔ေနပါၿပီ။ ထိုသုိ႔ုျဖစ္ရျခင္း တရားခံမွာ ထိုရုပ္္တုုမ်ားကို လက္ခံထားေသာ ေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းႀကီးမ်ားႏွင့္ ဘုရားေဂါပကလူႀကီးမ်ားပင္ျဖစ္ပါသည္။
ရွင္းလင္းအံ့။
ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္မ်ား၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ေၾကာင့္သာ သာသနာႏွင့္မသင့္ေလ်ာ္္သည့္ ထိုရုပ္တုမ်ား ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းသို႔ ေရာက္ရွိေနၾကျခင္းျဖစ္သကဲ့သုိ႔ ဘုရားေစတီ၏ တာ၀န္ရွိသူ ဘုရားလူႀကီးမ်ား၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ေၾကာင့္သာ ဘုရားရင္ျပင္ေတာ္ေပၚသို႔ ထိုရုပ္တုမ်ား ေရာက္ရွိေနသည္မွာ လြဲမွားနုိင္စရာမရွိပါ။ ထိုကိစၥမ်ဳိးကုိ ေခ်ဖ်က္ၿပီး ေနာင္မျဖစ္ေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ရန္မွာ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္မ်ား၊ ဘုရားလူႀကီးမ်ား၊အာဏာပါ၀ါရွိေသာပုဂိၢဳလ္မ်ား၌ တာ၀န္ရွိပါသည္။ ဆရာ/ဒကာ ညီညြတ္စြာျဖင့္ ထိထိေရာက္ေရာက္ သာသနာျပဳၾကမည္ဆိုပါက ထိုျဖစ္ရပ္မ်ား ပေပ်ာက္ၿပီး သာသနာထြန္းေျပာင္လာနိုင္ပါသည္။
သို႔ေသာ္ထိုျဖစ္ရပ္မ်ားေၾကာင့္ သာသနာေတာ္အတြက္ ရင္ေလးစရာေကာင္းသည္ မွန္ေသာ္လည္း၊ ယေန႔အခ်ိန္၌ သာသနာအတြက္အားတက္ဖြယ္ရာ ျမင္ကြင္းေလးတစ္ခုကုိ ျမန္မာျပည္အလယ္ပိုင္းတစ္ေနရာ၌ လြန္ခဲ့ေသာ ဆယ္ႏွစ္ခန္႔က စာေရးသူ ေတြ႕ျမင္ခဲ့ရပါသည္။ ထိုေနရာကား မေကြးၿမိဳ႕ဧရာ၀တီျမစ္ကမ္းနဖူးတြင္ တည္ထားေသာ မေကြး ျမသလြန္ေစတီေတာ္ႀကီးပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုေစတီေတာ္ႀကီး၏ မုခ္္ဦးေစာင္းတန္းအ၀င္ ဆိုင္းဘုတ္ႀကီးတြင္ -
“ဘုရားရင္ျပင္ေတာ္ ေပၚ၌ ရတနာသံုးပါး ပူေဇာ္ျခင္းကုိသာ ခြင့္ျပဳသည္ ၊ ပံု - ေဂါပက” ဟူ၍ ေရးထားပါသည္။ ေရးထားသည့္အတိုင္းလည္း ေဂါပကအဖြဲ႕၀င္မ်ားက လိုက္နာက်င့္သံုးၾကသည္။ ဘုုရားရင္ျပင္ေတာ္၌ ၿဂိဳလ္အိမ္ၿဂိဳလ္ခြင္ေတြလည္း လံုး၀မရွိရံုသာမက မည္သည့္နတ္ကြန္းကုိမွလည္းမေတြ႕ရပါ။ ျမသလြန္ေစတီေတာ္ႀကီးႏွင့္တစ္ျခား အရံေစတီငယ္မ်ားကုိသာ ဖူးျမင္ရပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း စိတ္ထဲ၌ လြန္စြာၾကည္နူးခဲ့ရပါေတာ့သည္။ ဤေနရာတြင္ သာသနာေရးစိတ္ဓါတ္္ရွိၾကေသာ မေကြးျမသလြန္ဘုရား ေဂါပကအဖြဲ႕ကုိ ေက်းဇူးအထူး တင္ရွိပါေၾကာင္း ေျပာၾကားလိုပါသည္။ (ထိုိုေဂါပက အဖြဲ႕မ်ားလို ျမန္မာျပည္အႏွံံ႕ရွိ ေဂါပကအဖြဲ႕မ်ား၊ေက်ာင္းထုိင္ဘုန္းႀကီးမ်ား လိုက္နာက်င့္သံုးၾကမည္ဆိုလွ်င္ေကာင္းေလစြ ဟု ေတြးမိပါသည္)။
ထိုစဥ္က သတိထားမိသည္မွာ ျပည္ပမွ တရားမ၀င္ ခုိး၀င္လာေသာ အမ္းကုန္း၊ ကြမ္ရင္၊သူရႆတီ ျပည္တြင္းမွ ဘိုးဘိုးေအာင္ ၊ ဘိုးမင္းေခါင္(ေအာင္မင္းေခါင္)စေသာ ေမွာင္ခိုကုန္သည္ႀကီးမ်ားသည္ ေစတီရင္ျပင္၌ ေနထိုင္ဖို႕ရာ ခြင့္ျပဳခ်က္မရေသာေၾကာင့္ မေကြးျမသလြန္ဘုရားတည္ရွိရာ နဂုတၱမေတာင္ႀကီး၏ ေအာက္နားေလးတြင္ ေနရာယူေနၾကသည္ကုိလည္း တစ္ေစ့တစ္ေစာင္း ျမင္ခဲ့ရပါသည္။ ဘုရားရင္ျပင္ေတာ္၌သာ မပူေဇာ္ရဟု အမိန္႔ထုတ္ထားေသာေၾကာင့္ ေတာင္ခါးပမ္း၌ သူတို႔ေနရာ ရသြားျခင္းမွာ အဆန္းမဟုတ္ပါ။ ဒါေပမယ့္ ယေန႔အခ်ိန္၌ စာေရးသူ၏တပည့္ မေကြးသူ တကၠသုိလ္ဆရာမတစ္ဦး ကုိ အကူအညီေတာင္း၍ ျမသလြန္ဘုရားမွ ဆိုင္းဘုတ္ကုိ ဓါတ္ပံုရိုက္ယူခိုင္းခဲ့ရာ ဆိုင္းဘုတ္အေျခအေနေျပာင္းလဲေနသည္ကို ေတြ႕ျမင္ရပါသည္။
ေရးထားသည္မွာ “ ျမသလြန္ေစတီေတာ္၏ နဂုတၱမေတာင္ေတာ္တြင္ ဘုရား တရား သံဃာ ရတနာသံုးပါး ပူေဇာ္ျခင္းကုိသာ ခြင့္ျပဳသည္” ဟူ၍ျဖစ္သည္။ ယခင္က ရင္ျပင္ေတာ္၌သာ ေနထိုင္ခြင့္ကုိ တားျမစ္ထားပါေသာ္လည္း၊ ယခုအခါ စာပါသည့္အတိုင္း ေတာင္ေတာ္တစ္ခုလံုး၌ သူတို႔ေနရာမရေအာင္ တားျမစ္ထားေလသေလာဟု ေတြးေတာစရာျဖစ္ေနပါသည္။ မည္သုိ႔ပင္ျဖစ္ေစကာမူ မေကြး ျမသလြန္ဘုရားေစတီေတာ္ႀကီးသည္ သန႔္ရွင္းၿပီး ေထရ၀ါဒဆန္ေသာ ျမန္မာျပည္၏ တစ္ဆူတည္းေသာဘုရား ျဖစ္မည္ထင္ပါသည္။ (ေထရ၀ါဒဆန္ေသာ ဘုရားေစတီေတာ္မ်ဳိး တစ္ျခား၌ ရွိေသးသည္္ဆိုလွ်င္္ ေဖၚျပေပးၾကပါရန္)၊
စာေရးသူတို႔၏ ျမန္မာဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမ်ားႏွင့္ တည္ၿပီး တည္ဆဲ တည္လတံ့ေသာ ဘုရားမ်ား၌ တရားမ၀င္ ၀င္ေရာက္လာေသာ ျပည္တြင္းျပည္ပ ေမွာင္ခိုကုန္သည္ႀကီးမ်ား ပေပ်ာက္၍ ၊သန္႔ရွင္းၿပီး ေထရ၀ါဒဆန္ေသာဘုရားမ်ား ျဖစ္္နုိင္ရန္အတြက္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား၌ ေထရ၀ါဒအသိရွိဖို႔ အေရးႀကီးပါသည္။ ထိုသို႔ ဘာသာေရးအသိမ်ား သိရွိၿပီး ကုိးကြယ္မႈမွန္ကန္ရန္အတြက္ ေထရ၀ါဒစစ္စစ္ျဖစ္ေသာ ဘာသာေရးစာေပမ်ားကုိ မ်ားမ်ားေလ့လာဖတ္ရႈသင့္ေၾကာင္း တိုက္တြန္းလိုက္ရပါေတာ့သတည္း။ ။
အျမင္မွန္ၾကပါေစ

ဦးေကာ၀ိဒ (ျမိတ္)

ဘာသာေရးနယ္ပယ္မွ ျပဳျပင္ဖြယ္ရာမ်ား

၀န္းသိုၿမိဳ႕သို႕ေရာက္ခိုက္ ရင္းႏွီးေသာ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္၏ ဖိတ္ၾကားခ်က္အရ ေရာက္႐ိွသြားသည္။ သူ႕အိမ္၌ ၀န္းသိုၿမိဳ႕ ေက်းဇူး႐ွင္ အဘိဓဇမဟာရ႒ဂု႐ု ခႏၱီးဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး(၁၂၅၆-၁၃၄၈)၏ ပံုေတာ္ကို ေတြ႕ရသည္။ အေၾကာင္းကို စံုစမ္းၾကည့္ရာ ေအာက္ပါအတိုင္း သိ႐ိွရသည္။
“ကၽြန္ေတာ့္အိမ္၀င္းထဲဂ်ီ(ေခ်)တစ္ေကာင္ေရာက္လာတယ္ဗ်။ကၽြန္ေတာ္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့တာ နယ္အႏွံ႕ပဲ။ တစ္ခါမွ မႀကံဳဖူးဘူး။ ေတာ္ေတာ္ေလး အံ့ၾသသြားတယ္။ ဒါနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္လည္း လူႀကီးေတြကို ေမးစမ္းၾကည့္ရတယ္။ လူႀကီးေတြက အိမ္ကလူေတြ ေသေၾကပ်က္စီးတတ္တယ္၊ ရပ္႐ြာ ၿမိဳ႕႐ြာ ပ်က္တတ္တယ္ စသည္ျဖင့္ ေပါ့ေလ။ ေျပာၾက၊ ဆိုၾကတာ စံုေနတာပဲ။ တစ္ေယာက္ တစ္မ်ိဳးဆိုပါေတာ့။ ကၽြန္ေတာ္လည္းဟုတ္ေသာ္႐ိွ၊ မဟုတ္ေသာ္႐ိွတစ္ႏိုင္ငံလံုးကၾကည္ညိဳကိုးကြယ္ေနၾကတဲ့ ခႏၱီးဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးကို ေမးေလွ်ာက္ရရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲလို႕ ေတြးမိလိုက္တယ္။ တုိတုိေျပာရရင္ ခႏၱီးဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးကို သြားပင့္တယ္ဗ်ာ။ ညေနပိုင္း ၾကြလာမယ့္အခ်ိန္ အမိန္႕႐ိွတယ္။ ၾကြလာေတာ့ ဆရာေတာ္ကို အေအးကပ္ၿပီး အက်ိဳးအေၾကာင္း ေလွ်ာက္လိုက္တယ္။ အဆိုးအေကာင္းလည္း အမိန္႕႐ိွပါဘုရား ဆိုၿပီးေတာ့ ဂ်ီ(ေခ်)၀င္တဲ့အေၾကာင္း ေလွ်ာက္ ရတာေပါ့။ ပရိတ္တရားေတာ္ကိုလည္း ခ်ီးျမႇင့္ေပးပါတယ္။”
“ဆရာေတာ္ကေတာ့ ေအးေအးပဲ။ ဘယ္လိုအမိန္႕႐ိွလဲဆိုေတာ့ “ထန္းသီးေၾကြခိုက္၊ က်ီးနင္းခိုက္ ျဖစ္တတ္တဲ့ သဘာ၀ေတြပါ”။ ေနာက္ၿပီး “ေ႐ွးလူႀကီးသူမေတြ ေျပာဆိုၾကတာလဲ ထံုးစံ႐ိွခဲ့လို႕ ေျပာၾကဆိုၾက မွတ္သားထား ၾကတာပါ။ မုခ်ျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႕ မဆိုပါဘူး” တဲ့ဗ်။
ေနာက္ၿပီးေတာ့-
“သာသနာနဲ႕ ႀကံဳႀကိဳက္ခိုက္မွာ ရတနာျမတ္သံုးပါးရဲ႕ ဂုဏ္ေတာ္ေတြကို မမွိတ္မသုန္ ယံုယံုၾကည္ၾကည္ ဆည္းကပ္ကိုးကြယ္ရင္ အႏၱရာယ္ကင္းမွာပါပဲ” တဲ့။ “သံသယ မကင္းဘူးထင္ရင္ ပရိတ္တရားနာ၊ ပရိတ္႐ြတ္ လုပ္ရင္လဲ ရပါတယ္” တဲ့ ။ ကၽြန္ေတာ့္နားထဲ စြဲသြားတဲ့စကားတစ္ခြန္းကေတာ့ ဂ်ီ(ေခ်)၀င္ရင္ လူေသ တတ္တယ္၊ ၿမိဳ႕႐ြာပ်က္စီးတတ္တယ္ ဆိုတာေတြဟာ ဘုရားေဟာ ေဒသနာမဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့ ၾသ၀ါဒပါ ပဲ။ ”

ဤကား ကၽြန္ေတာ့္မိတ္ေဆြထံမွ ၾကားနာမွတ္သားရေသာ ျမတ္ႏိုးဖြယ္ရာစကားမ်ားျဖစ္ပါ၏။ ေတာ္ေပေသး၏။ အျခားသူတစ္ဦးဦးဆိုလွ်င္ ေဗဒင္ေမး၊ ယၾတာေခ် စသျဖင့္ အလုပ္႐ႈပ္သြားႏိုင္၏။ အသိဥာဏ္ပညာဦးစီၤးေသာ ဘာသာ သာသနာယံုၾကည္မႈေၾကာင့္ ၀ိပႆနာထိပ္ေခါင္တင္ ေက်းဇူး႐ွင္ ခႏၱီးဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးကိုလည္း ဖူးျမင္လိုက္ရ၏။ က်ိဳးေၾကာင္းဆက္ႏြယ္ေသာ တရားေကာင္းကိုလည္း နာၾကားခြင့္ ရလိုက္၏။ သံသယကင္းၿပီး က်န္းမာခ်မ္းသာျခင္းဂုဏ္ကိုလည္း ရ႐ိွလိုက္၏။ အဘယ္မွ် မြန္ျမတ္ပါသနည္း။
ေလာကီသားတို႕အတြက္ ေလာကီကိစၥမ်ားသည္လည္း မလြဲမေသြ ႀကံဳၾကရ၏။ နိဗၺာန္မေရာက္မခ်င္း ေလာကီ ကိစၥမ်ား ေဆာင္႐ြက္ေနၾကရဦးမည္သာ ျဖစ္၏။ သို႕ေသာ္ “တစ္ဆင့္စကား ေျပာသံၾကားကာမွ်ျဖင့္ မွန္ၿပီဟု မယူႏွင့္၊ ဘိုးေဘးစဥ္ဆက္ ဆိုထံုးစကားျဖင့္လည္း မွန္ၿပီဟု မယူႏွင့္၊ ဤသို႕ျဖစ္ဖူး၏ဟူေသာ ေ႐ွးစကားမွ်ျဖင့္လည္း မွန္ၿပီဟု မယူႏွင့္....” စေသာ (အံ၊-၁၊၁၈၉) ျမတ္ဗုဒၶ၏ ေဒသနာေတာ္ကို ေထာက္ခ်င့္၍ တစ္ဖက္သတ္ တစ္ယူတန္ အစြဲမျပင္းထန္ၾကဖို႕ လိုပါ၏။
စာေရးသူတို႕ငယ္ငယ္က မိဘဘိုးဘြားတို႕ ဆံုးမသည္ကို သတိျပဳမိပါ၏။ “ဟဲ့ ေကာင္ေလး၊ ညႀကီးမိုးခ်ဳပ္ ေလွ်ာက္မလည္နဲ႕၊ သရဲ ကုပ္ခ်ိဳးလိမ့္မယ္” စသျဖင့္ ဆံုးမသြန္သင္ခဲ့၏။ အမွန္မွာ ညဥ့္အခ်ိန္မေတာ္ သြားလာ သျဖင့္ အေပါင္းအသင္းမွားၿပီး ပ်က္စီးႏိုင္၏။ ညဥ့္မိုက္သျဖင့္ အဆိပ္႐ိွသတၱ၀ါမ်ား နင္းမိႏိုင္ျခင္း၊ တြင္းကၽြံႏိုင္ျခင္း စေသာ ဆိုးျပစ္မ်ားစြာ႐ိွ၏။ ထို႕ေၾကာင့္ စာေရးသူတို႕အား ဘိုးဘြားမိဘတို႕က သတိေပးၿပီး ၿခိမ္းေျခာက္ခဲ့၏။ ထိုေက်းဇူးေၾကာင့္ မေတြ႕ႀကံဳသင့္ေသာ အမွားမ်ား ေ႐ွာင္႐ွားႏိုင္ခဲ့၏။ ကုပ္ခ်ိဳးတတ္သည့္ သရဲကိုပင္ ေက်းဇူးတင္ရေတာ့မလိုလို ျဖစ္ရပါ၏။ ထိုနည္းတူ အျခားေသာ ေ႐ွး႐ိုးစဥ္လာ စကားမ်ားလည္း ႐ိွပါေသး၏။ ခ်င့္ခ်ိန္တတ္ဖို႕၊ စဥ္းစားတတ္ဖို႕ သတိေပး တင္ျပရျခင္း ျဖစ္ပါ၏။
စစ္ကိုင္းတိုင္း ေ႐ႊဟသၤာဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ပေဒသာဆံုးမစာမ်ား (စာ-၃၃)၌ ေရးဖြဲ႕ထားသည့္
* ဥာဏ္၀ီရိယ၊ ႐ိွတံုက၊ ကိစၥၿပီးသည္သာ။
* ဆႏၵ႐ိွက၊ မႈကိစၥ၊ ၿပီးတတ္ၾကသည္သာ။
* စိတ္ဓါတ္ေဆာင္က၊ မႈကိစၥ၊ ၿပီးတတ္ၾကသည္သာ။
ဟူသည့္အတိုင္း အရာရာ၌ ဥာဏ္ယွဥ္၍ ဆင္ျခင္တတ္ေသာ ပညာ႐ိွဖို႕ လို၏။ သို႕မွသာ အက်ိဳးမ႐ိွေသာ ယံုၾကည္စြဲလမ္းမႈမ်ား ေပ်ာက္ကြယ္ၿပီး ေလာကီ ေလာကုတၱရာ ႏွစ္ျဖာေသာ ေကာင္းက်ိဳးမ်ား ရ႐ိွႏိုင္မည္ ျဖစ္ပါသည္။

Lin Oo (psy)

တန္ခိုးျပျခင္းသည္ အဓိကမဟုတ္ပါ

မ်ားေသာအားျဖင့္ေနရာတုိုင္းလိုလို တန္ခိုးႀကီးဘုရားမ်ား (တန္ခိုးႀကီးဘုရားဆိုသည္မွာအမ်ား၏ သတ္မွတ္ခ်က္ ျဖစ္ပါသည္။)အေၾကာင္း စပ္မိစပ္ရာ ေျပာဆိုၾကလွ်င္ မည္သည့္ဘုရားမွာ မည္သို႕ ေရာင္ျခည္ေတာ္လႊတ္သည္၊ မည္သို႕ တန္ခိုးျပာဋိျပသည္ စသည္ျဖင့္ ကုိယ္ေတြ႕ မဟုတ္ဘဲ တစ္ဆင့္စကားျဖင့္ ေျပာဆိုေနၾကသည္ကို ၾကားဖူးၾကပါလိမ့္မည္။

အခ်ိဳ႕ဆိုလၽွ်င္ မည္သည့္ဘုရားက မ်က္ႏွာေတာ္ၿပံဳးေနသည္၊ မည္သည့္ဘုရားက မ်က္ႏွာေတာ္ညိႈးေနသည္ ေျပာၾကသည္လည္း ႐ိွၾကေသး၏။ ဘုရား႐ွင္တို႕မည္သည္ ၀မ္းသာျခင္း၊ ၀မ္းနည္းျခင္း မ႐ိွေတာ့သျဖင့္ ၿပံဳးျခင္း၊ မဲ့ျခင္းမ႐ိွႏိုင္ေတာ့ပါ။ဤသည္မွာသက္ေတာ္ထင္႐ွား ဘုရားကို ဆိုလိုပါသည္။ သက္မဲ့ျဖစ္ေသာ႐ုပ္ပြားေတာ္မ်ား အားကား မည္သည့္နည္းႏွင့္မွ် ၿပံဳးျခင္း၊ မဲ့ျခင္း မျဖစ္ႏိုင္ေပ။ ပန္းပု၊ပန္းရံဆရာ လုပ္ထားစဥ္ကအတိုင္းသာ တည္႐ိွ ေနေပလိမ့္မည္။

စင္စစ္ သက္႐ိွထင္႐ွား ျမတ္စြာဘုရား႐ွင္တို႕သည္ အေၾကာင္းမဲ့သက္သက္ ေရာင္ျခည္ေတာ္လႊတ္ျခင္း စေသာ တန္ခိုးျပာဋိဟာမ်ားကို ျပေတာ္မမူၾကပါ။ သတၱ၀ါေ၀ေနယ်မ်ား အက်ိဳး႐ိွမွသာ ျပေတာ္မူေတာ္မူၾကပါသည္။ တပည့္သံဃာေတာ္မ်ားကိုိလည္းလာဘ္ေပါရန္၊လူအမ်ားႀကီးညိဳေလးစားအထင္ႀကီးေစရန္စေသာအေၾကာင္းကို လိုလား၍ တန္ခိုးမျပရေၾကာင္းကို ၀ိနည္းစည္းကမ္းေဒသနာေတာ္ျဖင့္ ပညတ္တားျမစ္ခဲ့ပါသည္။

ထိုကဲ့သို႕ သက္ေတာ္ထင္႐ွား ဘုရား႐ွင္သည္ပင္လွ်င္ အေၾကာင္းမဲ့ ေရာင္ျခည္ေတာ္လႊတ္ျခင္း၊ တန္ခိုးျပာဋိဟာ ျပျခင္းကို မလိုလားေသာ္ သက္မဲ့ျဖစ္ေသာ ေစတီဘုရားက (၀ါ) ဘုရားကိုယ္စား တည္ထားကိုးကြယ္ထားသည့္ ေစတီဘုရားက ေရာင္ျခည္ေတာ္လႊတ္ျခင္းစေသာတန္ခိုးျပာဋိဟာ အလုိလို ျပႏိုင္ပါမည္လား စဥ္းစားသင့္ ၾက၏။

အမွန္မွာ “စကား”ဆိုသည့္အတိုင္း စ,ကား လာကာ တစ္ဦးမွတစ္ဦးသို႕ နည္းနည္းမွ အမ်ားႀကီးကားထြက္သြား ျခင္းသာ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ ပုဂံေခတ္က စေကာခ်ပ္ေလလြင့္ပါသျဖင့္ “စေကာခ်ပ္ႀကီးပါၿပီ” ဆိုသည္ကို “စေကာ တပ္ႀကီး ခ်ီလာၿပီ”မ်ိဳး ျဖစ္သည္က မ်ားပါသည္။ ေစတီေတာ္မ်ား၌ တန္းခိုးျပျခင္းက နည္းပါလိမ့္မည္။

ထို႕ေၾကာင့္ မႏၱေလး ေနျပည္ေတာ္ႀကီး စတင္တည္ေထာင္ေတာ္မူသည့္ မင္းတုန္းမင္းႀကီးလက္ထက္က မဟာ ျမတ္မုနိဘုရား ေရာင္ျခည္ေတာ္လႊတ္သည္ဟု ေျပာၾကၿပီး ပ်ံ႕ႏွံ႕သြားကာ ဟိုကလာ၊ သည္ကလာႏွင့္ ဘုရားကို ဖူးေျမာ္ၾကည္ညိဳလိုျခင္းထက္ အထူးအဆန္းကို ၾကည့္လိုသူေတြက မ်ားေနၾကေလသည္။

ဤသို႕ဆိုလွ်င္ ေစတီေတာ္မ်ား တန္ခိုးျပာဋိဟာ မျပေတာ္မူၿပီေလာဟု ေမးစရာ႐ိွ၏။ ေစတီေတာ္တိုင္း တန္ခိုး မျပေတာ့ မဟုတ္ပါ။ အခ်ိဳ႕ေစတီမ်ား တန္ခိုးျပေၾကာင္းကို မိလိႏၵပဥႇာ၌ ဆိုထားပါသည္။ ထိုအေၾကာင္းႏွင့္ ပတ္သတ္၍ မိလိႏၵပဥႇာမင္းႀကီးက အ႐ွင္နာဂေသနအား ေမးေလွ်ာက္ခ်က္႐ိွပါသည္။ ယင္းကို ေအာက္ပါ အတိုင္း႐ႈ႕ပါ။

မိလိႏၵမင္းႀကီးက “အ႐ွင္ နာဂေသနဘုရား၊ အားလံုးေသာ ဘုရား႐ွင္တို႕၏ ေစတီေတာ္၌ တန္ခိုးျပာဋိဟာ ျပပါသလား ဘုရား” ဟု ေမးေလွ်ာက္၏။

အ႐ွင္ျမတ္က“ မင္းႀကီး၊ အခ်ိဳ႕ေစတီေတာ္၌ တန္ခိုးျပာဋိဟာျပ၍ အခ်ိဳ႕ေစတီေတာ္၌ တန္ခိုးျပာဋိဟာ မျပေပ” ဟု ေျဖေတာ္မူ၏။

မင္းႀကီးက“ ဘယ္လိုေစတီမ်ိဳး၌ တန္ခိုးျပာဋိဟာျပ၍ ဘယ္လိုေစတီမ်ိဳး၌ တန္ခိုးျပာဋိဟာ မျပပါသနည္း”ဟု ေမး ေလွ်ာက္ျပန္၏။

အ႐ွင္ျမတ္က“ မင္းႀကီး ရဟႏၱာတစ္ပါးပါးက လည္းေကာင္း၊ နတ္ေကာင္းနတ္ျမတ္မ်ားကေသာ္လည္းေကာင္း၊ သဒၶါထက္သန္သည့္ သီလ႐ွင္ လူပုဂၢိဳလ္ တစ္ဦးဦးကေသာ္လည္းေကာင္း အဓိဌာန္ျပဳလွ်င္ ဘုရား႐ွင္တို႕၏ ေစတီေတာ္၌ တန္ခိုးျပာဋိဟာျပသည္”ဟု ေျဖေတာ္မူ၏။
မင္းႀကီးက“ ဘယ္လိုအဓိ႒ာန္ျခင္းျပဳ၍ တန္ခိုးျပပါသနည္း” ဟု ေမးေလွ်ာက္၏။
အ႐ွင္ျမတ္က“ရဟႏၱာတစ္ပါးပါးသည္ လူနတ္တို႕ကို အစဥ္သနားေတာ္မူသျဖင့္ ရပ္တည္ေတာ္မူလ်က္ “ဤမည္ ေသာ တန္ခိုးျပာဋိဟာသည္ ဤေစတီ၌ ျပေစသတည္း”ဟု အဓိ႒ာန္ျပဳလွ်င္ျဖစ္ေစ၊နတ္ေကာင္းနတ္ျမတ္တို႕က လူအမ်ားကို အစဥ္သနားသျဖင့္ “ေစတီ၌ ဤတန္ခိုးျပာဋိဟာျဖင့္ သူေတာ္ေကာင္းတရားတည္းဟူေသာ သာသနာေတာ္သည္ အၿမဲခ်ီးေျမႇာက္အပ္သည္ ျဖစ္လိမ့္မည္။ လူအမ်ားၾကည္ညိဳသဒၵါႀကီးမား ကုသိုလ္တရား၊ တိုးပြားလိမ့္မည္”ဟု အဓိ႒ာန္ျပဳသည္ျဖစ္ေစ၊ ရတနာသံုးပါးကို ၾကည္ညိဳေသာ (အမ်ိဳးေကာင္းသား၊ အမ်ိဳးေကာင္းသမီး) ပညာ႐ိွသည္ ပန္းနံ႕သာ၊ အ၀တ္ပုဆိုးစေသာ လွဴဖြယ္၀တၳဳကို တင္ေျမႇာက္၍ “ဤေစတီမွ တန္ခိုးျပာဋိဟာ ျပပါေစသတည္း”ဟု အဓိ႒ာန္ျပဳလွ်င္ျဖစ္ေစ ဘုရား႐ွင္တို႕၏ ေစတီေတာ္၌ တန္ခိုးျပာဋိဟာ ျပ သည္။ ထိုသို႔ အဓိ႒ာန္မျပဳလွ်င္ တန္ခိုးမျပပါ။ ထို႕ျပင္ ရဟႏၱာတို႕၏ ေစတီ၌လည္း တန္ခိုးျပျခင္းမ႐ိွပါ” ဟု ေျဖေတာ္မူပါသည္။
မိလိႏၵပဥႇာအတိုင္း ရဟႏၱာေၾကာင့္ျဖစ္ေစ၊ နတ္ေၾကာင့္ျဖစ္ေစ၊ လူပုဂၢိဳလ္ေၾကာင့္ျဖစ္ေစ၊ ဘုရား႐ွင္၏ ေစတီေတာ္၌ တန္ခိုးျပခဲ့ေသာ္ ထိုေစတီေတာ္သို႕သြား၍ တန္ခုိုးႀကီးေသာဘုရား၊ ေရာင္ျခည္ေတာ္လႊတ္ေသာဘုရားဟု မိမိ၏ႀကီးပြားေရး၊ ရာထူးတက္ေရး၊ ေက်ာ္ေစာထင္႐ွားေရး စသည္ကို ရည္မွန္းၿပီး ႐ိွခိုးဖူးေျမာ္ျခင္း၊ လွဴဒါန္း ပူေဇာ္ျခင္း “တစ္ဘ၀”ေကာင္းစားေရးအတြက္မွ်ေလာက္ဆိုလွ်င္ အက်ိဳးမမ်ားလွေပ။ အေၾကာင္းမွာ မိမိ ကိုယ္က်ိဳး ေမွ်ာ္ကိုးလုပ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
ဤအတိုင္း မွန္မမွန္ ေလ့လာၾကည့္ပါ။ အခ်ိဳ႕သူမ်ားသည္ ေယဘူယ်အားျဖင့္ မည္သည့္ဘုရားက တန္ခိုးႀကီး သည္၊ မည္သည့္ဘုရားက ေရာင္ျခည္ေတာ္လႊတ္သည္၊ မည္သည့္ဘုရားက ဆုေတာင္းျပည့္သည္၊ မည္သည့္ ဘုရားသြားဖူးလွ်င္ မည္သည့္အလိုဆႏၵ ျပည့္၀သည္ စသျဖင့္ ယံုၾကည္မႈမ်ားေနၾကသည္ မဟုတ္ပါလား။ ယံုၾကည္သည့္အတိုင္းလည္း သြားေရာက္ဖူးေျမာ္ လွဴဒါန္းေနၾကသည္။ ဘုရား႐ွင္၏ ႐ုပ္ပံုေတာ္ထက္ ဂုဏ္ေတာ္ ကို အာ႐ံုျပဳရမည္ကို ေမ့ေလ်ာ့ေနၾကသည္။
ထို႕ေၾကာင့္လည္း ေ႐ွးပညာ႐ိွႀကီးမ်ားက ဘုရားအစစ္ကို ႐ုပ္တုမကြယ္ေစႏွင့္ဟု ဆံုးမၾသ၀ါဒစကား မွာၾကား ထားခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ အမွန္မွာ ဘုရား႐ွင္ကို တကယ္ၾကည္ညိဳသည္ဆိုလွ်င္လည္း တန္ခိုးႀကီးသည္ျဖစ္ေစ၊ မႀကီးသည္ျဖစ္ေစ၊ ေရာင္ျခည္ေတာ္ လႊတ္သည္ျဖစ္ေစ၊ မလႊတ္သည္ျဖစ္ေစ အဓိကမဟုတ္ပါ။
“တိ႒ေႏၱ နိဗၺဴေတစာပိ သေမစိေတၱ သမံဖလံ” (၀ိမာန၀တၳဳ)
ဆိုသည့္အတိုင္း သက္ေတာ္ထင္႐ွား ျမတ္ဘုရား၌ျဖစ္ေစ၊ ကိုယ္စားထားခဲ့သည့္ သက္မဲ့႐ုပ္တု စေသာ ေစတီ ဘုရား၌ျဖစ္ေစ ၊ စိတ္တူမွ်စြာ လွဴဒါန္းပူေဇာ္ျခင္းျပဳပါက အက်ိဳးတူေပးသည္ဟု ဆိုပါသည္။
ထို႕ေၾကာင့္ တန္ခိုးႀကီးဘုရား၊ ေရာင္ျခည္ေတာ္လႊတ္ေသာဘုရားဟု အဓိက မရည္႐ြယ္ဘဲ မိမိတို႕ကိုးကြယ္ ပူေဇာ္ထားသည့္ အိမ္ဦးခန္းက ဘုရားကိုလည္း သက္ေတာ္ထင္႐ွားဘုရားကဲ့သို႕ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ လွဴဒါန္း ပူေဇာ္လွ်င္လည္း အက်ိဳးႀကီးမားမည္သာ ျဖစ္ပါသည္။
ပံုေတာ္ကို ဂုဏ္ေတာ္လႊမ္း၍ ၾကည္ညိဳႏိုင္ၾကပါေစသတည္း။

Lin Oo (psy)

ငါးပါးသီလ ကံေျမာက္ေၾကာင္း အခ်က္မ်ားနဲ႕ က်ဴးလြန္ ျခင္းေၾကာင့္ ရမည့္ အျပစ္မ်ား

ေခတၲ အေမရိကန္ ႏိုင္ငံတြင္ ေနထိုင္လ်က္ ရွိေသာ ဘေလာ့ဖတ္ ပရိသတ္ တစ္ဦး ျဖစ္သူ ေဒါက္တာ ေဇာ္မင္းက ငါးပါးသီလ ကို ေဖာက္ဖ်က္ က်ဴးလြန္ ရာတြင္ ကံေျမာက္ျခင္း အေၾကာင္းမ်ား၊ ေစာင့္ထိန္းရျခင္း နဲ႕ မေစာင့္ထိန္းရင္ က်ဴးလြန္သူ ခံစား ရမည့္ ကံမ်ားကို ရွင္းရွင္း လင္းလင္း တိတိက်က် သိလို သျဖင့္ ေရးသား ေဖာ္ျပရန္ ေတာင္းဆို ဖူးေသာေၾကာင့္ လည္းေကာင္း ဘေလာ့ဖတ္ ပရိသတ္လဲ မသိ ေသးရင္ သိရေအာင္ သိၿပီး ျဖစ္လွ်င္လည္း ထပ္မံ သတိရ သံေ၀ဂ ပြားမ်ား ႏိုင္ေအာင္ တင္ျပျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ပါဏာတိပါတ အဂၤါ ၅-ပါး။ -သတ္မႈကံေျမာက္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္အေၾကာင္းငါးပါး၊ ၎င္းအဂၤါ ၅-ပါးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုက ထိုသိကၡာပုဒ္ ပ်က္၏။
(၁) ပါဏ- သက္ရွိသတၱ၀ါျဖစ္ျခင္း၊
(၂) ပါဏသညိတ-သက္ရွိသတၱ၀ါဟု မွတ္သိျခင္း၊
(၃) ဃာတ စိတၱ- သတ္လိုေသာစိတ္ရွိျခင္း၊
(၄) ဥပကၠမ-လံု႔လၪပျခင္း၊
(၅) မရဏ-ထိုလံု႔လေၾကာင့္ ေသျခင္း။

ပါဏာတိပါတ၏ ပေယာဂမ်ိဳး ၈-ပါး။ ။ပါဏာတိပါတကံ ျဖစ္ႏိုင္ ျခင္း၏ အေၾကာင္း တရားမ်ိဳး ရွစ္ပါး၊ ပါရာဇိကဏ္ အ႒ကထာမွ။
(၁) ဥဒိႆ ပေယာဂ- သတၱ၀ါကိုရည္မွတ္၍ သတ္ျဖတ္ ထိုးခုတ္ျခင္း၊
(၂) အႏုဒၵိႆ ပေယာဂ-သတၱ၀ါတစံုတခုကို ရည္မွတ္ျခင္းမရွိဘဲ ဘာေကာင္ေသေသဟု ပစ္ခတ္ ထိုးခုတ္လိုက္ျခင္းမ်ိဳး၊
(၃) သာဟတၳိက ပေယာဂ-ကိုယ္တိုင္ သတ္ပုတ္ ထိုးခုတ္ျခင္း၊
(၄) အာဏတၱိက ပေယာဂ- သူတပါးကို ေစခိုင္းျခင္း၊
(၅) နိႆဂၢိယ ပေယာဂ-အေ၀း၌ေနေသာ သတၱ၀ါကို ျမႇား လွံ ေသနတ္ စသည္ျဖင့္ ပစ္ခတ္ျခင္း၊
(၆) ထာ၀ရ ပေယာဂ- အျမဲတည္ေန၍ ေသေစႏိုင္သည့္ တြင္းတူးထားျခင္းç ေဆး၀ါး အစီအရင္ ထားျခင္း စသည့္ အရာမ်ိဳး၊
(၇) ၀ိဇၨာမယ ပေယာဂ- ဓာတ္႐ိုက္ ဓာတ္ဆင္ ဂါထာမႏၲရား စေသာ အစီ အရင္တို႔ျဖင့္ ေသေအာင္လုပ္ျခင္း၊ (၈) ဣဒၶိမယ ပေယာဂ- မိမိ ကမၼဇိဒၶိ တန္ခိုးျဖင့္ သတၱ၀ါတို႔ကို ေသေစျခင္း။

ပါဏာတိပါတကံ၏ မေကာင္းက်ိဳး ၂၃-မ်ိဳး။ ။ပါဏာတိပါတ္ သူ႔သက္သတ္သူတို႔ ခံစားေတြ႔ၾကံဳ ရေသာ မေကာင္းက်ိဳးမ်ားသည္ ပိဋကပါဠိေတာ္တို႔၌ သခ်ၤာ အမ်ိဳးမ်ိဳး ျဖင့္ လာရွိ ေသာ္လည္း ဤ၌ အလံုးစံုပါ၀င္သည့္ ခုဒၵကပါဌ အ႒ ကထာ လာ သခ်ၤာ ၂၃-ပါးကို ဆိုေလသည္၊ သိလြယ္ႏိုင္ရန္ ျမန္မာ ဘာသာ သက္သက္ျဖင့္ ျပလိုက္၏။
(၁) ကိုယ္အဂၤါခ်ိဳ႔တဲ့ျခင္း၊
(၂) လံုးရပ္ေနထား အခ်ိဳးအစား မက်ျခင္း၊
(၃) ႏံုေႏွးေလးဖင့္ျခင္း၊
(၄) ေျခç လက္ç ဖ၀ါးçမညီျခင္း၊
(၅) မလွပ မတင့္တယ္ျခင္း၊
(၆) အေရ အဆင္း မေျပာင္၀င္းျခင္း၊
(၇) အသားအေရၾကမ္းတန္းျခင္း၊
(၈) ေၾကာက္ရြံ႕တတ္ျခင္း၊
(၉) ခြန္အားဗလ မရွိျခင္း၊
(၁၀) စကားေျပျပစ္စြာ မေျပာတတ္ျခင္း၊
(၁၁) ခ်စ္ခင္သူ မရွိျခင္း၊
(၁၂) မိမိပရိသတ္ အၾကိမ္ၾကိမ္ ပ်က္စီးျခင္း၊
(၁၃) ထိတ္လန္႔တတ္ျခင္း၊
(၁၄) လက္နက္ အဆိပ္ေဘး သင့္တတ္ျခင္း၊
(၁၅) သူမ်ား ပေယာဂေၾကာင့္ေသရျခင္း၊
(၁၆) ေတြေ၀မိုက္မဲျခင္း၊
(၁၇) ေျခြရံပရိသတ္ နည္းပါးျခင္း၊
(၁၈) ရြံ႕စရာေကာင္းေသာ႐ုပ္အဆင္းရွိျခင္း၊
(၁၉) ကုန္းေကာ့ေသာ ကိုယ္ရွိျခင္း၊
(၂၀) ေၾကာင့္ၾက စိုးရိမ္မႈမ်ားျခင္း၊
(၂၁) ေဘးရန္ မ်ားျခင္း၊
(၂၂) ခ်စ္ခင္ေသာ သားသမီးတို႔ႏွင့္ ေကြကြင္းရျခင္း၊
(၂၃) အသက္တိုျခင္း။

အဒိႏၷာဒါနာ အဂၤါ ၅-ပါး။ ။ ခိုးမႈကံေျမာက္အဂၤါ ၅-ပါး။
(၁) ပရသႏၲက - သူတစ္ပါးဥစၥာျဖစ္ျခင္း၊
(၂) တထာသညာ - သူတစ္ပါးဥစၥာဟုမွတ္ထင္ျခင္း၊
(၃) ေထယ်စိတၱ - ခိုးလိုေသာစိတ္ရွိျခင္း၊
(၄) ဥပကၠမ - ခိုးရန္လံု႔လျပဳျခင္း၊
(၅) ေတနဟာရ - ထိုလံု႔လျဖင့္ ခိုးျခင္း။

ခိုးျခင္း ၂၅-ပါး။ ။ ပါရာဇိကဏ္ ပါဠိေတာ္ ၆၅။ ႒။ ပ-အုပ္။ ၂၆၃- ၃၃၀- ၃၃၁- ၃၃၂ တို႔၌ အက်ယ္႐ႈ။ ရဟန္း ေတာ္မ်ား အတြက္ ပါရာဇိကဥပေဒပုဒ္မ ၂၊ အဒိႏၷာဒါန္ သိကၡာပုဒ္၏ အေသးစိတ္ ရွင္းလင္းခ်က္ ၂၅-ပါး။

(၁) နာနာဘ႑ ပဥၥကေခၚ ပိုင္ရွင္မေပးေသာ သက္ရွိသက္မဲ့ ပစၥည္းဘ႑ာ အမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔ကို ေအာက္ပါနည္း ငါးပါးျဖင့္ ခိုးယူျခင္းမ်ိဳး။
(က) အာဒိနယ- ေက်ာင္း အိမ္ ေျမ ျခံစသည္တို႔ကို လိမ္ညာေသာနည္းျဖင့္ တရားဆင္ကာ စြဲဆိုခိုးယူျခင္း မ်ိဳး၊ ပိုင္ရွင္က စိတ္ေလ်ာ့ ၀န္ခ် လိုက္လွ်င္ ပါရာဇိက၊
(ခ) ဟရဏ-သည္ပိုးထမ္းေဆာင္လာေသာ သူ႔ပစၥည္းကို ကိုယ့္ဥစၥာ ျဖစ္ေအာင္ ေျပာဆို စြပ္စြဲ၍ ထမ္းေဆာင္ လာေသာ သူ၏ ကိုယ္ေပၚမွ က်ေစလ်က္ ခိုးယူ ျခင္းမ်ိဳး၊ သူ႔ကိုယ္ ေပၚမွ ခ်လိုက္သည္ႏွင့္ ပါရာဇိက၊
(ဂ) အ၀ဟရဏ-သူတစ္ပါးေခတၱအပ္ႏွံထားေသာ သူပိုင္ဥစၥာဘ႑ာကို မအပ္ပါဟူ၍လည္းေကာင္း ငါ့ဥစၥာ ျဖစ္သည္ ငါ့ဟာ ျပန္မေပးႏိုင္ေတာ့ဘူးဟုလည္းေကာင္း၊ လိမ္ညာ ေျပာဆိုလ်က္ ခိုးယူျခင္းမ်ိဳး၊ ပိုင္ရွင္ စိတ္ေလွ်ာ့ ၀န္ခ်သည္ႏွင့္ ပါရာဇိက၊
(ဃ) ဣရိယာပထ၀ိေကာပန- ထမ္းပိုးေဆာင္ရြက္ လာ ေသာ သူတစ္ပါး ဥစၥာကို ထမ္းေဆာင္ လာသူ ႏွင့္တကြ ထမ္းလာသည့္ ဥစၥာ ကိုပါ ခိုးယူ အံ့ေသာ အႀကံျဖင့္ ပစၥည္းေရာ လူပါ ခုိးယူျခင္းမ်ိဳး၊ ပိုင္ရွင္ စိတ္ေလွ်ာ့ၿပီး ဒုတိယ ေျခလွမ္းၾကြ သည္ႏွင့္ ပါရာဇိက၊
(င) ဌာနာစ၀န- သူခ်ထားေသာ ပစၥည္းဥစၥာကို ခုိးယူ လိုစိတ္ျဖင့္ မူလေနရာမွ ေရြ႕ေအာင္ ၾကြေအာင္လုပ္ျခင္း မ်ိဳး၊ ေရြ႕သည္ ၾကြသည္ႏွင့္ ပါရာဇိက က်ေတာ့၏၊ နာနာဘ႑ပဥၥကၿပီး၏။

(၂) ဧကဘ႑ ပဥၥက- ဤ၌ သက္ရွိ သ၀ိညာဏကျဖစ္ေသာ ဘ႑ာကိုသာ ယူရသည္၊ ခိုးယူျခင္းနည္း ငါးပါးမွာ နာနာဘ႑ပဥၥကအတိုင္း အာဒိနယ ဟရဏ အ၀ဟရဏ ဣရိယာပထ ၀ိေကာပန ဌာနာစ၀န နည္းတို႔ျဖင့္ အတူတူပင္မွတ္ေလ၊ ဧကဘ႑ ပဥၥကၿပီး၏။

(၃) သာဟတၳိက ပဥၥက- ဤ၌ သက္မဲ့ျဖစ္ေသာ အ၀ိညာဏကပစၥည္းကို ပိုင္ရွင္မေပးပဲ ေအာက္ပါငါးနည္း ျဖင့္ ခိုးယူျခင္းမ်ိဳး။
(က) သာဟတၳိက မိမိကိုယ္တိုင္ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ခုိးယူျခင္းမ်ိဳး။
(ခ) အာဏတၳိက-ဤသူ၏ဘ႑ာကို သြားခိုးေခ်ဟုေစခိုင္းျခင္းမ်ိဳး၊
(ဂ) နိႆဂၢိယ- ကင္းခြန္ အေကာက္ေတာ္စသည္ မေပးရေအာင္ ဤဖက္နယ္ျခားမွ ထိုဖက္နယ္ေျမသို႔ က်ေအာင္ ပစၥည္းဥစၥာကို ပစ္သြင္း၍ သို႔မဟုတ္ တစ္နည္း နည္းျဖင့္ ႀကံဆ၍ ခိုးယူသြားျခင္းမ်ိဳး၊
(ဃ) အတၳ သာဓက- ထိုသူ၏ဘ႑ာကို အခြင့္သာတဲ့အခါ စြမ္းႏိုင္တဲ့ အခါကို ေစာင့္ၿပီး ခိုးယူ လိုက္ရ မည္ဟု ေစခုိင္း ထားလ်က္ ခိုးယူ ေစျခင္းမ်ိဳး၊
(င) ဓုရ နိေကၡပတရား၌စြဲ၍ယူျခင္း လိမ္ညာလွည့္ပတ္၍ယူျခင္း၌ ဥစၥာပိုင္ရွင္က ငါေတာ့႐ႈံးပါၿပီ၊ ငါ့ဥစၥာေတာ့မရေတာ့ ပါဘူးဟု ၀န္ခ်လိုက္ျခင္းမ်ိဳး၊ သာဟတၳိက ပဥၥက ၿပီး၏။

(၄) ပုဗၺ ပေယာဂ ပဥၥက- အရွင္မေပးေသာ ပစၥည္းဘ႑ာကို ေအာက္ပါနည္း ငါးမ်ိဳးျဖင့္ ခိုးယူျခင္း။
(က) ပုဗၺ ပေယာဂ- ၎င္းခိုးနည္းကား အာဏတၳိကႏွင့္ သေဘာတူျဖစ္၏၊
(ခ) သဟပေယာဂ-လယ္ေျမ ျခံေျမစသည္ကို နယ္ျခား မွတ္တိုင္ငုတ္ စသည္ကို ႏုတ္၍ ေရႊ႕ေျပာင္း စိုက္ႏွက္ ခိုးယူျခင္း၊
(ဂ) သံ၀ိဓါ ၀ဟာရ- အခ်င္းခ်င္း စုေပါင္းတိုင္ပင္၍ ခိုးယူျခင္းမ်ိဳး၊ တိုင္ပင္စဥ္ အခါက သေဘာတူ ပါသူသည္ ခုိးရာ၌ ပါပါ မပါပါ ပါရာဇိက၊
(ဃ) သေကၤတ ကမၼ- အခ်ိန္ကာလ နာရီအပိုင္းအျခား မွတ္သား ခ်ိန္းခ်က္ လ်က္ ဤမည္ေသာ ဘ႑ာကို ခိုးယူေတာ့ဟု ခိုးခိုင္း ျခင္းမ်ိဳး၊ သူေပးေသာ အခ်ိန္ႏွင့္ ပစၥည္း အတိုင္း ခိုးယူေသာ္ ပါရာဇိက၊
(င) နိမိတၱကမၼ- မ်က္စိမွိတ္ျခင္း၊ လက္ေျမႇာက္ျခင္းစေသာ အမွတ္ နိမိတ္ သညာ တစ္ခုခု ထား၍ ခိုးခိုင္းျခင္း မ်ိဳး၊ နိမိတ္ ျပဳလိုက္ သည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ ခိုးျငားအံ့ နိမိတ္ ျပသူ ပါရာဇိက၊ ပုဗၺပေယာဂပဥၥက ၿပီး၏။

(၅) ေထယ်ာ ၀ဟာရ ပဥၥက- ပိုင္ရွင္မေပးေသာ ပစၥည္းဘ႑ာကို ေအာက္ပါ နည္း ငါးမ်ိဳးျဖင့္ ခိုးယူ ျခင္းမ်ိဳး။ (က) ေထယ်ာ ၀ဟာရ- နံရံစသည္ ေဖါက္ထြင္း ဖြင့္ျဖဲ၍ ခိုးျခင္း၊ ေတာင္းတင္း ခိ်န္ အေလးစသည္တို႔ကို စဥ္းလဲ ေကာက္က်စ္၍ ခိုးယူ ျခင္းမ်ိဳး၊
(ခ) ပသယွာ၀ဟာရ- ႏိုင္ထက္ စီးနင္း ျပဳ၍ ယူျခင္း၊ ဓါးျပတိုက္ ယူျခင္း၊ ပုန္ကန္ ထၾကြ၍ ယူျခင္း၊ မင္းစိုးရာဇာ တို႔သည္ ရသင့္ေသာ အခြင့္ထက္ အာဏာ ျပ၍ ပိုမို ေကာက္ခံ ျခင္းမ်ိဳး၊
(ဂ) ပရိကပၸါ၀ဟာရ- ဤ၌
၁- ဘ႑ာပရိကပၸေခၚ အထည္အလိပ္ကိုသာ ယူအံ့ဟူႀကံစည္လ်က္ အခန္း တြင္းသို႔ ၀င္သြားၿပီး ေမွာင္ထဲ၌ အထုပ္ႀကီးကိုထမ္းယူလာလ်က္ ၾကည့္ေသာ အခါ အထည္ မဟုတ္ဘဲ ခ်ည္ခင္ ေတြျဖစ္ ေနပါအံ့ ပါရာဇိက မက်၊ အထည္လိပ္ ျဖစ္ေန ပါက ပါရာဇိကက်၏။
၂- ၾသကာသပရိကပၸေခၚအရပ္ျဖင့္ ပိုင္းျခား ႀကံစည္၍ ခိုးျခင္းကား ဤျခံ၀င္း အတြင္း၌ ငါ့ကို ေတြ႕ျမင္ ပါမူ ဤပစၥည္း ဥစၥာကို ဤျခံ၀င္း အတြင္း၌ လွည့္လည္ရင္း ၾကည့္႐ႈရန္ ကိုင္လာ သေယာင္ ေဆာင္၍ ျပန္ေပး လိုက္အံ့၊
အကယ္၍ တစ္စံုတစ္ေယာက္ ႏွင့္မွ မေတြ႕ရပါမူ ခိုးယူ သြားအံ့ ဟူေသာ အႀကံျဖင့္ ခုိးယူျခင္းမ်ိဳး၊ အပိုင္းအျခား လြန္သည္ႏွင့္ ပါရာဇိက၊
(ဃ) ပဋိ စၦႏၷာ၀ဟာရ- ပန္းျခံ ေရခ်ိဳးဆိပ္စသည္တို႔၌ သူတစ္ပါး ခြၽတ္ခ် ထားေသာ ဘ႑ာကို ခိုးလိုစိတ္ႏွင့္ ေနာက္မွ ယူအံ့ဟု ႀကံလ်က္ ေျမမႈန္႔ ျမက္မႈိက္ စသည္တို႔ျဖင့္ ဖံုးအုပ္ထားၿပီး ခိုးယူျခင္းမ်ိဳး၊
(င) ကုသာ ၀ဟာရ- မဲလိပ္ စာေရးတံစသည္တို႔ကို မိမိသို႔ အေကာင္း ရရန္ ႀကံစည္လ်က္ တစ္စံုတစ္ခုေသာ နည္းပရိယာယ္ျဖင့္ ခိုးယူျခင္းမ်ိဳး၊ ေထယ်ာ ၀ဟာရ ပဥၥကၿပီး၏။

ခိုးျခင္း ပေယာဂမ်ိဳး ၆-ပါး။ ။ (၁) သ ဟတၳိက- ကိုယ္တိုင္ခိုးျခင္း၊ (၂) အာဏတၱိက ေစခိုင္း၍ ခိုးျခင္း၊ (၃) နိသဂၢိက- ေနရာေရႊ႕ေျပာင္းပစ္လႊင့္ခိုးျခင္း၊ (၄) ထာ၀ရ- တင္းေတာင္း လိမ္ ခ်ိန္လိမ္စသည္ျပဳ၍ခိုးျခင္း၊ (၅) ၀ိဇၨာမယ- အေမ့ အဟန္႔စေသာ အတတ္ပညာျဖင့္ခိုးျခင္း၊ (၆) ဣဒၶိမယ- တန္ခိုးျဖင့္ ခိုးျခင္း။

ခိုးသူၾကီးတို႕ လိုက္နာ ေစာင့္ထိန္းအပ္ေသာ အဂၤါ ၈-ပါး။ ။ဤအဂၤါရွစ္ပါးကို ေစာင့္ထိန္းေသာ ခိုးသား ႀကီးမ်ားသည္ ရက္-လ-ႏွစ္ရွည္- တည္တံ့ႏိုင္သည္၊ ဤအဂၤါရွစ္ပါးႏွင့္ မျပည့္စံုေသာခိုးသား ဓားျပတို့ကား- ရက္-လရွည္မတည္၊ လ်င္ျမန္စြာ ပ်က္စီးတတ္သည္ဟု အဂၤုတၱရပါဠိေတာ္တတိယအုပ္- (၁၅၃)၌ ေဟာေတာ္မူသည္။
(၁) မိမိ၏ ရန္သူမဟုတ္သည့္ အသက္အရြယ္ႀကီးသူç ကေလးသူငယ္ç အက်င့္သီလဂုဏ္ ရွိသူçတို့ကိုရုိက္ႏွက္ ပုတ္ခတ္မႈ မျပျခင္း၊
(၂) ပစၥည္းဥစၥာကို အကုန္မယူျခင္း၊
(၃) မိန္းမကို မသတ္ျခင္း၊
(၄) အမ်ိဳးသမီးတို႔ကို မဖ်က္ဆီးျခင္း၊
(၅) ရွင္ ရဟန္းတို႕ကို မလုရက္ျခင္း၊
(၆) မင္းဘ႑ာတိုက္ကို မလုရက္ျခင္း၊
(၇) ရြာ-နိဂံုးမင္းေနျပည္အနီး၌ မလုရက္ မတိုက္ခိုက္ျခင္း။

သူခိုး ဒါးျပ သူပုန္တို႕၏ မွီခိုအားထားရာၾကီး ၅-ပါး။ ။ လူသားတို႕ၿငိမ္းဧခ်မ္းသာမႈ အတြက္ တိုင္းျပည္ ၿမိဳ႕ရြာ နယ္ပယ္ အုပ္ခ်ဳပ္ ထိန္းသိမ္းၾကေသာ မင္းစိုးရာဇာတို႕ သိထားရန္။ အဂၤုတၱရ ။ပါ။ ဒု-အုပ္။ ၁၁၃-၌အက်ယ္ရႈပါ။
(၁) အသြားအလာ ခက္သည့္ ေရလယ္ကြၽန္း၊ ေတာင္ၾကားေခ်ာက္ၾကား၊ ရႈိ-ေျမာင္ မညီၫြတ္ေသာ ခရီးခက္အရပ္ကို မွီေနတတ္ၾကသည္၊
(၂) ထူထပ္သည့္ ကိုင္းေတာ က်ဴေတာ၊ ပင္ခ်င္း ယွက္သည့္ ေတာအုပ္ႀကီး စသည့္ အရပ္မ်ိဳး၊
(၃) တစံုတေယာက္က ေဖၚေျပာလွ်င္ မင္းအမတ္ မႈထမ္း ရာထမ္းတို႕က အျပစ္ကို ကာကြယ္ဖံုးအုပ္ ေပးရန္ ၎တို႕ႏွင့္ ႀကိဳတင္၍ အကြၽမ္းတ၀င္ အမွီတံကဲ ျပဳလုပ္ထားျခင္း၊
(၄) မိမိတို႕အျပစ္ကို ေဖၚေျပာထုတ္ဆိုမည့္သူမ်ားအား ႏႈတ္ပိတ္ခ ပစၥည္း ဥစၥာ ေပးကမ္းရန္၊
(၅) မိမိတို႕၏ လွ်ိဳ႕၀ွက္တိုင္ပင္မႈ မေပါက္ၾကား ေစရန္ အထူး လံုၿခံဳေသာ နည္းလမ္း ဥပါယ္တို႕ ျဖစ္၏။


အဒိႏၷဒါန္၊ ျပစ္မ်ိဳးကံ၊ ထည့္ျပန္ ၁၂-ပါး။ ။ သူ႔ဥစၥာကို ခိုး၀ွက္တိုက္ခုိက္သူတို႔ ရရွိခံစားမႈ အျပစ္မ်ိဳး ဆယ့္ႏွစ္ပါး။ (ခုဒၵကပါဌ အ႒ကထာမွ)
(၁) ျမတ္ေသာဥစၥာမ်ိဳး မရရွိျခင္း၊
(၂) ယုတ္ညံ့သည့္ဥစၥာမ်ိဳးကိုသာရရွိျခင္း၊
(၃) ပစၥည္းဥစၥာနည္းပါးျခင္း၊
(၄)အလြန္ဆင္းရဲမြဲေတျခင္း၊
(၅) မရေသးေသာဥစၥာကိုမရျခင္း၊
(၆) ရရွိၿပီးစည္းစိမ္မ်ား ဆုတ္ယုတ္ပ်က္စီးျခင္း၊
(၇) လိုရာဥစၥာကိုမရႏိုင္ျခင္း၊
(၈) ရန္သူမ်ိဳးငါးပါးႏွင့္သာ ဆက္ဆံေတြ႕ၾကံဳရျခင္း၊
(၉) သူတစ္ပါးႏွင့္ဆက္ဆံေသာဥစၥာမ်ိဳးကိုသာရျခင္း၊
(၁၀) မရွိစကားကိုသာၾကားရျခင္း၊
(၁၁) ခ်မ္းသာစြာမေနရျခင္း၊
(၁၂) ေလာကုတၱရာဥစၥာကိုမရႏိုင္ျခင္း။

ကာေမသုမိိစၦာစာရ အဂၤ ၄-ပါး။ ။ ကာမကိစၥ၌ ကံေျမာက္ႏိုင္သည့္အဂၤါေလးပါး။
(၁) အ ဂမနိယ ၀တၳဳ ၂၀-တို႔တြင္ပါ၀င္ျခင္း၊
(၂) က်င့္ျပဳ မွီ၀ဲလိုစိတ္ရွိျခင္း၊
(၃) ရႏိုင္ေသာနည္းျဖင့္ လ႔ံုလလည္းျပဳျခင္း၊
(၄) ျပဳက်င့္ျခင္းကိုလည္း သာယာျခင္း။

ကာေမသုကံံ၊ က်ိဳးျပစ္ဒ္ဒဏ္၊ ထိမိမွန္ ၁၅-ပါး။ ။ သူ႔သားမယား၌ သြားလာ လြန္က်ဴး သူတို႔ ရရွိေသာ မေကာင္းက်ိဳးအျပစ္ဆယ့္ငါးပါးဟူ၏။ ထိုထို က်မ္းစာ တို႔၌ အမ်ိဳးမ်ိဳး လာရွိသည္။
(၁) အပါယ္ ၄-ပါးသို႔လားရျခင္း၊
(၂) မိန္းမ ပ႑ဳက္ျဖစ္ရျခင္း၊
(၃) ရန္သူႏွင့္ေတြ႕ရျခင္း၊
(၄) လူအမ်ား မုန္းျခင္း၊
(၅) စား ၀တ္ အိပ္ယာရခဲျခင္း၊
(၆) ဆင္းဆင္းရဲရဲ အိပ္ရ ႏိုးရျခင္း၊
(၇) အမ်က္ေဒါသႀကီးျခင္း၊
(၈) ေလာကုတၱရာတရား မရရွိႏိုင္ျခင္း၊
(၉) စည္းစိမ္ဥစၥာ ပ်က္ျပဳန္းရျခင္း၊
(၁၀) ယံုၾကည္မႈ ကင္းမဲ့ခံရျခင္း၊
(၁၁) ေဘးေတြ႕ရျခင္း၊
(၁၂) ယံုမွားသံသယမ်ားျခင္း၊
(၁၃) ခ်စ္သူတို႔ႏွင့္ ခြဲေနရျခင္း၊
(၁၄) အသက္တိုျခင္း၊
(၁၅) ဆင္းရဲႀကီးစြာေတြ႕ရျခင္း။

အုပ္ထိန္းသူ ရွိေသာ မိန္းမ ၂၀။ ။ အုပ္ထိန္းျခင္းရွိသျဖင့္ ေယာက္်ားတို႔ မသြားလာ အပ္ေသာ မိန္းမ ၂၀-ဟူလို။
(၁) မာတု ရကၡိတ- အမိအုပ္ထိန္းေသာ မိန္းမ၊
(၂) ပိတု ရကိၡတ- အဘအုပ္ထိန္းေသာမိန္းမ၊
(၃) မာတာပိတု ရကိၡတ- မိဘ ၂-ပါးအုပ္ထိန္းေသာ မိန္းမ၊
(၄) ဘာတုရကိၡတ- ေမာင္ႀကီးေမာင္ငယ္ အုပ္ထိန္းေသာမိန္းမ၊
(၅) ဘဂိနိ ရကိၡတ- အစ္မႀကီး အစ္မငယ္အုပ္ထိန္းေသာမိန္းမ၊
(၆) Óတိ ရကိၡတ- ေဆြမ်ိဳးအုပ္ထိန္းေသာမိန္းမ၊
(၇) ေဂါတၱရကိၡတ- အႏြယ္တူ အုပ္ထိန္းေသာမိန္းမ၊
(၈) ဓမၼရကိၡတ- သီတင္းသံုးေဖၚေစာင့္ေရွာက္အုပ္ထိန္းေသမိန္းမ။

မွတ္ခ်က္။ ။ ၎ ၈-ေယာက္ေသာမိန္းမတို႔ကား သူတို႔မွာ ကံမထိုက္၊ သြားလာ လြန္က်ဴးသူ ေယာက္်ားမ်ား မွာသာ ကံထိုက္သည္ ဟူ၏။
(၉) သာရကၡာ- ထိမ္းျမားေၾကာင္းလမ္းၿပီးသူ ]လက္ထပ္ၿပီးသူ} လင္အုပ္ထိန္းေသာမိန္းမ၊
(၁၀) သ ပရိဒ႑ာ- မင္းတို႔ေကာက္ယူရန္သတ္မွတ္လ်က္ ဒဏ္ထားၿပီးလွ်င္ အုပ္ထိန္းေသာမိန္းမ၊
မယားေျမာက္ေၾကာင္း ဆယ္ပါး
(၁၁) ဓနကၠီတာ- ဥစၥာျဖင့္၀ယ္ယူလ်က္ မယားအျဖစ္ထားေသာမိန္းမ၊
(၁၂) ဆႏၵ ၀ါသိနီသေဘာတူအလိုတူ၍ ညားေနေသာမိန္းမ၊
(၁၃) ေဘာဂ ၀ါသိနီ- စည္းစိမ္ေပး၍ ေပါင္းေဖၚေသာမိန္းမ၊
(၁၄) ပဋ၀ါသိနီ- ပုဆိုးေပး၍ ပုဆိုး တန္းတင္ ျပဳ၍ ေနေသာ မိန္းမ၊
(၁၅) ၾသဒ ပတၱကိနီေရခြက္၌ လက္ဆံုခ်၍မိဘႏွစ္ပါး ထိန္းျမားေပးေသာမိန္းမ၊
(၁၆) ၾသဘဋ စုမၺဋာ- ေခါင္းခုကိုခ်၍ လင္မယားအျဖစ္ေနေသာ မိန္းမ၊
(၁၇) ဒါသီ စ ဘရိယာ စ- ကြၽန္လည္းျဖစ္ မယားလည္းျဖစ္ေသာမိန္းမ၊
(၁၈) ကမၼကာရီ စ ဘရိယာ စ- အမႈလုပ္လည္းျဖစ္ မယားလည္းျဖစ္ေသာ မိန္းမ၊
(၁၉) ဓဇာ ဟဋာ- စစ္ေျမျပင္မွ ေဆာင္ယူခဲ့ေသာမိန္းမ၊
(၂၀) မုဟုတၱိကာ- တစ္ခဏၰမွ် ေပါင္းေဖၚရန္ ငွားရမ္း ထားေသာ ေခတၱမယားျဖစ္သူမိန္းမ။
မွတ္ခ်က္။ ။ ၎င္း ၁၂-ေယာက္ေသာမိန္းမမ်ားကို သြားလာလြန္က်ဴးခဲ့မူ လင္ရွိ မယားျဖစ္၍ မိန္းမေရာ ေယာက်္ားပါ ႏွစ္ဦးစလံုး ကံထိုက္သည္ဟူ၏၊ အက်ယ္ကို လိုမူ ပါရာဇိကဏ္ ပါဠိေတာ္ အ႒ကထာ ဋီကာ။ အ႒သာလိနီ အ႒ကထာ မူလဋီကာမွာ ႐ႈပါေလ။

မယားခိုး အျပား ၇-ပါး။ ။မယားခိုးမႈ စီရင္ရာ၌ မႏုဓမၼသတ္အလို ေအာက္ပါ ခုႏွစ္ပါးကို ျပသည္။
(၁) ဟတၳဂၢါဟ-လက္စသည္ကိုင္တြယ္သံုးသပ္ျခင္း၊
(၂) ဃရ ပတၱလင္မရွိခိုက္ အိမ္သို႕ သြားေယာက္ျခင္း၊
(၃) ဂုယွ႒ာန-လံုျခဳံေသာအရပ္၌ ကာမႏွင့္စပ္ေသာစကားတို႔ကိုဆိုျခင္း၊
(၄) သလ’ာပ-ကာမဂုဏ္ျဖင့္ ေျဖာင္းျဖေျပာဆိုျခင္း၊
(၅) ေသနိ-တင္းတိမ္çျခင္ေထာင္တြင္းသို႔ ၀င္ေရာက္ျခင္း၊
(၆) ဒြါရ-တိုက္တံခါးအတြင္းသို႔ ၀င္ေရာက္ျခင္း၊
(၇) ေသယ်-အိပ္ရာခန္းသို႔၀င္ေရာက္ျခင္း။

ေမထုန္ ၂-ပါး၊ မ်ိဳးအျပား၊ ခြဲျခား မိန္႕ဆိုဘိ။ ။
(၁) ေမထုန္ႀကီး-မိန္းမ ေယာက်္ား ကာယကံေျမာက္ အဂၤါဇာတ္ အခ်င္းခ်င္း သြားလာမွီ၀ဲျခင္းမ်ိဳး၊
(၂) ေမထုန္ငယ္- မိန္းမ ေယာက်္ား ရေသ့ စိတ္ေျဖအားျဖင့္ ကိုယ္လက္သံုးသပ္ ျပဳမူသာယာမႈမ်ိဳး။

ေမထုန္ ငယ္ ၇-ပါး။ ။သတၱဂၤုတၱရ။ပါ။ ၄၃၈။႒။ ၁၆၇-၌ အက်ယ္ရႈ။ အျဗဟၼစရိယ သိကၡာပုဒ္ေတာ္၏ ၫႈိးႏြမ္း ေပါက္ၾကားမႈမ်ိဳး ၇-ပါး၊ မိန္းမ ေယာက်္ား ၂-ဦးလံုး အတြက္ အျပန္အလွန္ ယူရမည္။
(၁) မာတုဂါမ၏ ပြတ္တိုက္ဆုပ္နယ္ႏွိပ္ေပးမႈ၌ သာယာျခင္း၊
(၂) မာတုဂါမႏွင့္ ၿပံဳးကာ ရယ္ကာ တို႕ကာ ဆိတ္ကာ ေနရသည္ကို သာယာျခင္း၊
(၃) မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္၍ အားပါးတရ ၾကည့္ရႈေနရမႈကို သာယာျခင္း၊
(၄) မ်က္ကြယ္ရာ အနီးအနားက ၎င္းတို႕၏ ေျပာသံ ဆိုသံ ရယ္သံကိုၾကား၍ သာယာစြာ နားစိုက္ ေထာင္ျခင္း၊
(၅) ေရွးအခါက မာတုဂါမႏွင့္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး ျပဳမႈေနထိုင္ က်င့္ႀကံမႈ မ်ိဳးစံုကို ေတြးေတာ ေအာက္ေမ့ သာယာျခင္း၊
(၆) သူတပါးတို႕ ျပဳမူက်င့္ႀကံ ခံစားေနမႈကိုျမင္ရ၍ သာယာျခင္း၊
(၇) ယခု ဘ၀ ၪပစုအားထုတ္ရေသာ သီလကုသိုလ္ေၾကာင့္ ေနာက္ဘ၀၌ နတ္မင္းႀကီး ျဖစ္ၿပီး နတ္သမီး နတ္သားမ်ားစြာတို႕ႏွင့္ ေပ်ာ္ပါးရန္ ေျမႇာ္လင့္ လ်က္ သာယာေနျခင္း။

ေမထုန္ မမွီ၀ဲ အပ္ေသာ မိန္းမ ၁၄-ပါး။ ။ထို ဆယ့္ေလးေယာက္တို႕တြင္ အခ်ိဳ႕ ကား က်န္းမာေရးကို ထိခိုက္ေစ၍ အခ်ိဳ႕ကာ ဘာသာတရားႏွင့္ ေလာက၀တ္ ဥပေဒမ်ားက တားျမစ္၍ အျပစ္ ရွိသည္၊

အမရိတ ေဘသဇၨက်မ္းမွ၊ ဥတုလာေနသူ၊ အလိုမရွိသူ၊ ညစ္ႏြမ္း မသန္႕စင္သူ ၊ မခ်စ္ခင္သူ၊ ျပည့္တန္ဆာမ၊ အရြယ္ႀကီးရင့္သူ၊ ေရာဂါသည္မ၊ ကိုယ္အဂၤါ ခ်ိဳ႕တဲ့သူ၊ ကိုယ္၀န္ေဆာင္မ၊ ရန္သူမ၊ အဂၤါဇာတ္၌ အနာရွိသူ၊ လင္ရွိသူ ၊ မာတုရကၡိတ စသည္ရွိသူ၊ သီလရွင္မ။ (မိမိရဲ႕ ဇနီးသည္ပင္ ျဖစ္ေစကာမူ ထို ၁၄ေယာက္ စာရင္း ၀င္ေနလ်က္ ေမထုန္ မွီ၀ဲေသာ္ ကာေမသု မိစာ စာရကံ ထိုက္သည္ဟုလည္း မွတ္သား ဖူးပါသည္။

ေမထုန္ မွီ၀ဲလြန္မႈ အျပစ္ ၈-ပါး။ ။ကာမသွ်ၾတက်မး္ ။ (၁) ဘုန္းကံ ယုတ္ေလ်ာ့ျခင္း ၊ (၂) ဉာဏ္ပညာ ယုတ္ေလ်ာ့ျခင္း၊ (၃) ခြန္အားဗလ ယုတ္ေလ်ာ့ျခင္း၊ (၄) အသား၊ အေရ၊ ဦးေခါင္း ပူေလာင္ျခင္း၊ (၅) အေရာင္ အဆင္း ေဖ်ာ့ေတာ့ ပ်က္စီးျခင္း၊ (၆) ေခ်ာင္းဆိုး ေသြးပါ အဆုပ္နာ
ျမစ္ေခ်ာက္ ေရာဂါ စြဲကပ္ တတ္ျခင္း၊ (၇) အျပင္အပေရာဂါလြယ္ကူစြာ ကူးစက္ႏုိုင္ျခင္း၊ (၈) အသက္ တိုျခင္း။

မုသာ၀ါဒ အဂၤါ ၄-ပါး။ ။လူမ်ား မုသာ၀ါဒသိကၡာပုဒ္ ပ်က္စီးျခင္းအဂၤါ ၄-ပါး၊ ၎င္း အဂၤါ၄-ပါးႏွင့္ျပည့္စံုမွ သိကၡာပုဒ္ပ်က္သည္။
(၁) အတထ- မမွန္ေသာ ၀တၳဳ၊
(၂) ၀ိ သံ၀ါဒ စိတၱ- မွားယြင္းေစလိုေသာ စိတ္၊
(၃) တဇၨ ၀ါယမ ထိုစိတ္အားေလွ်ာ္ေသာ ကိုယ္ ႏႈတ္ လံု႕လၪပျခင္း၊
(၄) တဒတၳ ဇာနန- သူလိမ္တိုင္း သိရွိ ယံုၾကည္ျခင္း။

မုသာ၀ါဒကံရဲ႕ မေကာင္းက်ိဳး ၁၆-ပါး။ ။မဟုတ္မမွန္ လိမ္ညာ ေျပာသူတို႕ရရွိ ခံစားရေသာ အျပစ္မ်ိဳး ဆယ့္ငါးပါး ဟူ၏၊ ခုဒၵကပါဌ အ႒ကထာမွ။
(၁) မၾကည္ၫိုဖြယ္ရာ ရုပ္ဆင္းရွိျခင္း၊
(၂) သြား မညီမၫြတ္ ရွိျခင္း၊
(၃) နား မခ်မ္းသာေသာ အသံ ရွိျခင္း၊
(၄) ၀လြန္းဆူလြန္းျခင္း၊
(၅) ပိန္လြန္း ေသးလြန္းျခင္း၊
(၆) နိမ့္ ပုလြန္းျခင္း၊
(၇) ျမင့္ ရွည္လြန္းျခင္း၊
(၈) ၾကမ္းတမ္းေသာ အသားအေရ ရွိျခင္း၊
(၉) ခံတြင္းပါးစပ္ပုပ္ညႇီျခင္း၊
(၁၀) ဆြံ႕အ တုန္လႈပ္ျခင္း၊
(၁၁) သူတပါးတို႕မယံုၾကည္ျခင္း၊
(၁၂) တိုေသာ လွ်ာ စကားမၿပီ ရွိျခင္း၊
(၁၃) လွ်ပ္ေပၚတတ္ျခင္း၊
(၁၄) မိုက္မဲ ေတြေ၀ျခင္း၊
(၁၅) ဉာဏ္ ပညာ နည္းပါးျခင္း၊
(၁၆) ေၾကာက္ရြံ႕တတ္ျခင္း။

အရက္ေသာက္ျခင္းအျပစ္ ၆-ပါး။ ။ သုတ္ပါေထယ်။ ပါ။ ၁၄၈။ ႒။ ၁၂၇။ ဤ၌ မ်က္ေမွာက္ ေလာက ျပစ္ ၆-ပါးကို ေျဖဆိုလိုက္သည္၊ သံသရာ ျပစ္လည္း ႀကီးေလးလွ၏။

ဥစၥာယုတ္ျခင္း၊ ျငင္းခံုမ်ားစြာ၊ ေရာဂါထူေျပာ၊ ေက်ာေစာမဲ့တံု၊ မလံု အဂၤါ၊ ပညာ နည္းရွား၊ ဤ ၆- ပါးကား၊ ေသာက္စား ေသစာ အျပစ္တည္း။

အရက္မ်ိဳး ၅-ပါး။ ။ လူမျပဳေသာ္လည္း အလိုအေလ်ာက္ ျဖစ္ေန တတ္ေသာ ေမရယေခၚ အရက္မ်ိဳး ငါးပါး။ (၁) ပုပၹါသ၀- သစ္ပြင့္ရည္မွျဖစ္ေသာအရက္၊
(၂) ဖလာသ၀- သစ္သီးရည္မွျဖစ္ေသာ အရက္၊
(၃) မဓြာသ၀- မုဒရက္ရည္မွ ျဖစ္ေသာ အရက္၊
(၄) ဂုဠာသ၀- ၾကံရည္မွ ျဖစ္ေသာ အရက္၊
(၅) သမၻာရသံယုတၱ- အရက္ျဖစ္ေၾကာင္း ၀တၳဳေပါင္းတို႔ စုေပါင္း၍ ျဖစ္ေသာ အရက္။