ေထရ၀ါဒ စံေပတံျဖင့္ တိုင္းတာ၍

(၁)

ဓမၼစြမ္းရည္ အ႐ွင္သု၀ဏၰႏွင့္ ေတြ႕ဆံုျခင္း

ကၽြန္ေတာ္သည္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ မဟာစည္သာသနာ့ရိပ္သာႀကီးတြင္ ႏွစ္လခန္႕တရားအားထုတ္ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ တရား အားထုတ္ၿပီးေသာအခါ သံုးရက္ခန္႕ရိပ္သာတြင္ ေလ့လာခြင့္ရပါသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ သာသနဓဇသီရိပ၀ရဓမၼာ စရိယ၊ ဒီဃနိကာယေကာ၀ိဒ ဥဘေတာ၀ိဘဂၤဓရ မင္းကြန္းတိပိဋကဓရ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ စာေပဆုရ၊ မႏၱေလးၿမိဳ႕၊ သာသနတကၠသိုလ္၊ သုတၱႏၱမဟာဌာန နာယက ပါေမာကၡေဟာင္း အဆင့္ျမင့္ ေလာကုတၱရာဆိုင္ရာ ဘြဲ႕ထူး ဂုဏ္ထူးမ်ားျဖင့္ စံုလင္သည့္ ကမၼာ႒ာနာစရိယ ဓမၼကထိက ဓမၼစြမ္းရည္ဆရာေတာ္ အ႐ွင္သု၀ဏၰအား ေတြ႕ဆံု ၾကည္ညိဳခြင့္ ရခဲ့ပါသည္။
သို႕ေတြ႕ဆံုစဥ္ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားအတြက္ အယူအျမင္ စင္ၾကယ္ေရး၊ ကိုးကြယ္မႈ စင္ၾကယ္ သန္႕႐ွင္းေရးမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဆရာေတာ္၏ ၾကည္ညိဳဖြယ္ရာ ရပ္တည္ေျဖဆိုခ်က္မ်ားအား ကၽြန္ေတာ္ေမးျမန္း ၾကားနာခဲ့ရသည္မ်ားကို ျပန္လည္း ဓမၼဒါန ျပဳလိုက္ပါသည္။

(၂)

သာသနပါပက အက်င့္မ်ား

“ဆရာေတာ္ဘုရား၊ ေရဆြမ္းကိုသာ ဘုဥ္ေပးတယ္၊ သဲဆြမ္းကိုသာ ဘုဥ္ေပးတယ္၊ ေလဆြမ္းကိုသာ ဘုဥ္းေပးတယ္ဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ထူးေတြအေၾကာင္း ၾကားေနသိေနရပါတယ္ ဘုရား။ အဲ့ဒီပုဂၢိဳလ္ေတြကို ေထရ၀ါဒ ႐ႈ႕ေထာင့္ကေနၾကည့္ရင္ ဆရာေတာ္ ဘယ္လိုျမင္ပါသလဲ ဘုရား။
“႐ွင္းပါတယ္ ဒကာရဲ႕။ ဘယ္လို႐ွင္းသလဲဆိုေတာ့ သုတၱန္ေဒသနာ မဟာသီဟနာဒသုတ္မွာ သာသန ပါပေတြရဲ႕ အက်င့္ေတြကို ေဟာၾကားထားခဲ့တာပဲ ”
“မွန္ပါ ဘုရား ”
“ဘယ္လိုေဟာၾကားခဲ့သလဲဆိုေတာ့ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ အ၀တ္အထည္ကို မ၀တ္ၾကဘူးတဲ့။ ေနာက္ သဒၶါမ်က္လံုး ကန္းေနၾကတဲ့ အႏၶပုထုဇဥ္ေတြကို အထူးအဆန္းထင္ၿပီး အ႐ူးအႏွမ္းကိုးကြယ္လာၾကေအာင္ သူတို႕ဟာ သစ္႐ြက္စိမ္းေတြကို စားျပၾကတယ္တဲ့။ ဆန္စိမ္းေတြကိုလည္း စားျပၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဆန္ကြဲ၊ ထမင္းဂ်ိဳးေတြကိုလဲ စားျပတယ္။ ႏွမ္းဖတ္၊ ျမက္၊ ေတာသစ္ျမစ္၊ သစ္သီးေတြခ်ည္းပဲလဲ စားျပတဲ့အျပင္ ေနာက္ဆံုး က်င္ႀကီးအထိ စားျပၿပီး ထူးဆန္းေအာင္ လုပ္ျပၾကပါတယ္တဲ့ ”
“ ေၾသာ္ တင္ပါ့ဘုရား ”
“ ဒီေတာ့ မဟာသီဟနာဒသုတ္နဲ႕ တိုင္းတာေျပာရရင္ သဲဆြမ္း၊ ေရဆြမ္း၊ ေလဆြမ္းကိုသာ ဘုဥ္းေပးတယ္၊ စာေသာက္တယ္ဆိုတဲ့ သူေတြဟာ အထူးအဆန္းျဖစ္ေအာင္၊ အ႐ူးအႏွမ္းကို ကိုးကြယ္တတ္ၾကတဲ့သူေတြ မ်ားျပားလာေအာင္ ဗန္းျပတဲ့ သာသနပါပ အက်င့္ေတြကို က်င့္ျပေနတာပဲ။ ဘုရားေျပာတဲ့ အက်င့္ျမတ္ အျပင္ဘက္ကဆိုတာ ထင္႐ွားေနတာပါပဲ”

အက်ိဳးမ႐ိွေသာ အက်င့္ဆန္းမ်ား
ဓမၼစြမ္းရည္ဆရာေတာ္ အ႐ွင္သု၀ဏၰ၏ ေျဖၾကားခ်က္မ်ားမွာ ႐ွင္းလင္းတိက်လွပါ၏။ သုတၱန္ေဒသနာလာ မဟာသီဟနာဒသုတၱန္ႏွင့္ ႏိႈင္းခ်င့္ၾကည့္ေလေသာ္ ထိုထို ေရဆြမ္း၊ သဲဆြမ္း၊ ေလဆြမ္းကို စားသည္ဆိုေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ား၏ အက်င့္မ်ားကား သာသနပါပမွ အက်င့္မ်ား ျဖစ္ေနေပသည္။ ထိုအက်င့္ဆန္းမ်ားကို ဘုရား႐ွင္သည္ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ေထာင့္ငါးရာေက်ာ္ကာလမွစ၍ အတၱကိလာမထာႏုေယာဂက်င့္စဥ္ဟု ပစ္ပယ္႐ႈတ္ခ်ခဲ့ၿပီး ျဖစ္ေလသည္။
အဘယ္ေၾကာင့္ ထိုအက်င့္မ်ားကို ဘုရား႐ွင္ ပစ္ပယ္ခဲ့ပါသနည္း။ ထိုအက်င့္မ်ားသည္ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ စသည့္ ကိေလသာအညစ္အေၾကးမ်ား ကင္းေ၀းသန္႕႐ွင္းစင္ၾကယ္ေစေၾကာင္း အက်င့္မ်ားမဟုတ္ေသာေၾကာင့္ ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ အစြန္းေရာက္က်င့္ႀကံျခင္းမ်ား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္လည္း ကိုယ္ႏႈတ္ႏွလံုးသံုးပါးကို ယဥ္ေက်း သိမ္ေမြ႕ေစႏိုင္ေသာ အက်င့္ျမတ္မ်ားလည္း မဟုတ္ၾကေပ။
ကုသလ အန၀ဇၨ အျပစ္မ႐ိွ ခ်မ္းသာရာရေၾကာင္း ကုသိုလ္လမ္းေၾကာင္းမ်ားလည္းမဟုတ္ပါေပ။ ထို႕ေၾကာင့္ ဘုရား႐ွင္က ပစ္ပယ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ေၾသာ္ ထိုထိုေသာ အက်င့္ထူးအက်င့္ဆန္းမ်ားကို ဘုရားအစ႐ိွသည့္ သူေတာ္ေကာင္းႀကီးမ်ား ပစ္ပယ္တားျမစ္ေတာ္မူထားပါလ်က္ ထပ္မံက်င့္ႀကံေနၾကျပန္သည္။ ထိုအက်င့္မ်ားကို လက္ခံၾကည္ညိဳေနၾကျပန္သည္ဆိုေတာ့ ယင္းပုဂၢိဳလ္မ်ားကား ေထရ၀ါဒ အ၀န္းအ၀ိုင္းမွ စာရင္း၀င္မ်ားကား မဟုတ္တန္ရာ၊ သာသနပါပ ပုဂၢိဳလ္မ်ားသာ ျဖစ္ေပမည္ဟု ကၽြန္ေတာ္တို႕ သိ႐ိွနားလည္ထားၾကရမည္သာ ျဖစ္ပါသည္။
ယခုကဲ့သို႕ သူတို႕အေၾကာင္း ေရးသားေဖာ္ျပေနရျခင္းမွာလည္း ထိုပုဂၢိဳလ္မ်ားက သာသနာအတြင္း အေယာင္ေဆာင္ လွည့္စားေနပါသျဖင့္ ေထရ၀ါဒ အ၀န္းအ၀ိုင္းႏွင့္ ျခားနားေစရန္ စည္းတားေပးျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။

(၃)

ရာထူးစည္းစိမ္ဥစၥာမ်ား တိုးတက္ႀကီးပြားေစပါသလား

“အ႐ွင္ဘုရား ၊ သူတို႕က ဆိုၾကပါေသးတယ္။ ဘယ္ဂါထား႐ြတ္၊ ဘယ္အရာကို ပုတီးစိပ္ပါဆိုရင္ ရာထူးတိုးတက္ ေစရမယ္၊ ႀကီးပြားခ်မ္းသာလာေစရမယ္လို႕ အတိအလင္းေျပာဆိုေနၾကတဲ့ အခ်က္ကိုေကာ ဘုရား”
“အဘိဓမၼာမွာ စိတ္ဟာ လက္ေဖ်ာက္တစ္တြတ္္အခ်ိန္မွာ ကုေဋတစ္သိန္းေက်ာ့ျဖစ္တယ္လို႕ ဆိုတယ္။ ဒါကို ႐ွင္းေအာင္ မိလိႏၵပဥႇာနဲ႕ေျပာရရင္ေတာ့ လက္ေဖ်ာက္တစ္တြတ္စာမွာ စိတ္ဟာ စပါးတင္း႐ွစ္ဆယ္ဆံ့တဲ့ လွည္းအစီးတစ္ရာေလာက္ အစုလိုက္ အပံုလိုက္ ျဖစ္တယ္။ ဆိုလိုတာက လက္ေဖ်ာက္တစ္တြတ္စာမွာ စိတ္ေတြဟာ အနီးစပ္ဆံုး စပါးတင္းေပါင္း တစ္ေသာင္းပံုႀကီးေလာက္နီးနီး ျဖစ္တယ္ေပါ့။ အဲ့ဒီမွာ ရာထူးတိုးခ်င္၊ စီးပြားျဖစ္ခ်င္တဲ့ ေလာဘစိတ္နဲ႕ ဂါထာ႐ြတ္၊ ပုတီးစိပ္ေနတယ္ဆိုေတာ့ ေလာဘဆိုတဲ့ အကုသိုလ္ဦးစီးတဲ့ စိတ္တစ္ႀကိမ္ ျဖစ္တိုင္းျဖစ္တိုင္း စပါးတင္းတစ္ေသာင္းပံုေလာက္နီးနီး ျဖစ္ျဖစ္ေနတယ္ေပါ့။ ဒီေတာ့ ဂါထာ ႐ြတ္စဥ္ စိတ္အစဥ္အႀကိမ္ေတြမ်ားစြာ ျဖစ္ေနမယ္ဆိုေတာ့ စဥ္းစားသာ ၾကည့္ေပေတာ့ ။ ေလာဘ အကုသိုလ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ျဖစ္ေနမလဲဆိုတာ ဧရာမေလာဘအပံုႀကီး ျဖစ္ေနၿပီေပါ့။ ႐ြတ္တဲ့ဂါထာက ဘုရားေဟာပါလို႕ ပါ႐ိွခဲ့ရင္ ကုသိုလ္ကေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ပါမွာေပါ့။ သန္႕သန္႕႐ွင္း႐ွင္း ကုသိုလ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ တကယ္က ရာထူးတိုးခ်င္ ရာထူးတိုးတက္ေၾကာင္း၊စီးပြားတိုးတက္ခ်င္ရင္ စီးပြားတိုးတက္ေၾကာင္း အလုပ္ေတြကိုသာ ႀကိဳးႀကိဳးစားစားလုပ္ေပါ့။ ဒါမွ ရာထူးတို႕၊ စီးပြားတို႕ဆိုတာ တိုးတက္လာမွာေပါ့။ အင္း...ထိုင္ပုတီးစိပ္၊ ဂါထာ႐ြတ္ေန႐ံုနဲ႕ေတာ့ ဘယ္ရာထူး၊ ဘယ္စီးပြားမွ တက္မလာႏိုင္ပါဘူးေလ။ ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့ အလုပ္က လမ္းလြဲေနလို႕ပဲေလ။

အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးျဖစ္

မွန္ပါ၏။ ဆရာေတာ္ အမိန္႕႐ိွသကဲ့သို႕အလုပ္ဟူေသာအေၾကာင္းတရားကို မျပဳလုပ္ပါဘဲ အက်ိဳးဟူေသာ ေက်းဇူးခံစားရျခင္းမ်ားသည္ လံုး၀ျဖစ္ေပၚလာ၍ မလာႏိုင္ပါ။ အသီးကိုစားလိုလွ်င္ အပင္ကို စိုက္ပ်ိဳးရပါမည္။ အေၾကာင္းမျပဳလုပ္ပဲလ်က္ အက်ိဳးတရားဟူသည္ ျဖစ္ေပၚ၍ မလာႏိုင္ပါ။

(၄)

ေထရ၀ါဒ စံေပတံႏွင့္ တိုင္းတာ၍

ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေထရ၀ါဒဟူေသာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႕သည္ ဒီလိုၾကား၊ ဟိုလိုၾကား၊ ဒီလိုျမင္၊ ဟိုလိုျမင္တိုင္း မ်က္ကန္းသဒၶါျဖင့္ မယံုသင့္ၾကပါေခ်။ ေ၀ဖန္စီစစ္တတ္ေသာ ၀ိဘဇၨ၀ါဒီမ်ားပီပီ ေ၀ဖန္စိစစ္ပိုင္းျခား ၾကည့္ၾကရ ေပမည္။ သို႕ ေ၀ဖန္ပုိင္းျခားၾကည့္ရာတြင္ ဘုရားအစ႐ိွသည့္ အရိယာသူေတာ္ေကာင္းႀကီးတို႕၏ လမ္းေၾကာင္းႏွင့္ ညီမညီ၊ ဓမၼ၀ိနိယႏွင့္ ကိုက္မကိုက္၊ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာသို႕ ဆိုက္မဆို္က္ ေထရ၀ါဒ စံေပတံျဖင့္ ေထာက္ခ်င့္တိုင္းတာ ၾကည့္ၾကရေပမည္။
တိုင္းတာၾကည့္ရာတြင္ ရဟန္းပညာ႐ိွ၊ လူပညာ႐ိွမ်ား ေရးသားထားေသာ ပါဠိျမန္မာျပန္စာေပမ်ားစြာ အားထားရာ ႐ိွေနပါသည္။ ထိုစံမ်ားျဖင့္ တိုင္းတာၾကည့္ၿပီး ကုိက္ညီလွ်င္ ကိုးကြယ္ရာအျဖစ္ယူ၍ မကိုက္ညီပါက ပါပ၀ါဒမ်ားသာဟု မွတ္ယူကာ ေ႐ွာင္ၾကဥ္တားဆီးၾကရမည္သာ ျဖစ္ပါေတာ့သည္။

လင္းဦး ( စိတ္ပညာ )