သာသနာေတာ္သည္ အရြတ္သာသနာမဟုတ္ပါ

ျမတ္ဗုဒၶ ဆံုးမေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ေသာ တရားေတာ္မ်ား မူရင္းအတိုင္း မကြယ္ေပ်ာက္ေစရန္ ပထမသဂၤါယနာမွသည္ ဆ႒သဂၤါယနာအထိ ေထရ္အရွင္တို႔ အသက္ေပး၍ လက္ဆင့္ကမ္းထိန္းသိမ္းေတာ္မူခဲ့ၾကေသာ သုတ္,၀ိနည္း, အဘိဓမၼာ တရားေတာ္ဆိုင္ရာမ်ားကို ေထရ၀ါဒ သာသနာ ဟု ေခၚဆိုၾကပါသည္။

ေထရ၀ါဒ သာသနာေတာ္ႀကီးသည္ ယခုအခါ ေန၊လကဲ့သုိ႔ ထြန္းေျပာင္ေနပါလွ်က္ ေထရ၀ါဒသာသနာကုိ ကာကြယ္ရန္ဟု အသံေကာင္းဟစ္ကာ ဥံဳ၊ေၾသာင္းစသည့္အမန္းအမႈတ္၊အရြတ္အဖတ္၊ ဓါတ္ရိုက္ဓါတ္ဆင္၊ေဗဒင္၊ယၾတာ၊ဓါတ္က်သည္ဆိုကာ ဘုရားတည္ျခင္း္စသည့္ သာသနာႏွင့္မဆိုင္သည့္ လုပ္ရပ္မ်ားသည္ သာသနာတြင္းသုိ႔ ၀င္ေရာက္ပူးသတ္လွ်က္ရွိပါသည္။ ထိုကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ အြန္လိုင္းေပၚတြင္ G-talk ျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ G-mail ျဖင့္လည္းေကာင္း၊ massage ပို႔၍ ေမးျမန္းၾကပါသည္။ တစ္ခ်ဳိ႕ဆိုလွ်င္ ေထရ၀ါဒသာသနာကို ကာကြယ္ရန္ဟုဆိုကာ မမွန္ကန္ေသာနည္းတို႔ျဖင့္ မည္သို႔ျပဳလုပ္ရမည္၊ မည္သို႔ ရြတ္ဆိုရမည္ဟု တိုက္တြန္းထားသည့္ massages မ်ားလည္း စာေရးသူထံသုိ႔ ေရာက္ရွိလာတတ္ပါေသးသည္။

တစ္ေန႔ စာေရးသူ၏ E-mail ကုိ check လုပ္ၾကည့္ရာ E-mail, inbox တြင္ ေထရ၀ါဒသာသနာ တည္ရွိဖို႔ ဘာ့ေၾကာင့္ အေရးႀကီးသနည္း ဟူေသာ title ျဖင့္ ေမးလ္တစ္ေစာင္ ၀င္ေရာက္လာသည္ကို သိလိုက္ရပါသည္။ ထိုေမးလ္တြင္- အဆိုေတာ္နီနီ၀င္းေရႊ သီဆိုထားသည့္ ေၾသာင္း နေမာ ေတ ဗုဒၶါႏုဘာေ၀န စသည့္ စာေၾကာင္းကုို ည(၉)နာရီတြင္ ကုိးေခါက္ရြတ္ၿပီး၊ ေၾကးစည္(၉)ခ်က္တည္း၍ လည္းေကာင္း၊ ည(၁၁)နာရီတြင္ (၁၁)ေခါက္ရြတ္ၿပီး ေၾကးစည္(၁၁)ခ်က္တီးလွ်င္ သာသနာဖ်က္ေတြကို နတ္ နဂါး ဂဠဳန္ စသည္တို႔က တိုက္ဖ်က္လိမ့္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေရးသားထားပါသည္။ သူတို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္က “ေထရ၀ါဒသာသနာေတာ္ကုိ ကာကြယ္ရန္” ဟူ၍ ျဖစ္သည္။

အမွန္စင္စစ္ ဥံဳ ေၾသာင္း ခံၿပီး ရြတ္ဆိုကာမွ်ျဖင့္ ေထရ၀ါဒသာသနာကို မကာကြယ္နိုင္ပါေခ်၊ အဘယ္ေၾကာင့္နည္းဟူမူ -

(၄၅)၀ါပတ္လံုး ျမတ္ဗုဒၶေဟာေတာ္မူခဲ့ေသာ ပိဋကတ္သံုးသြယ္၊နိကာယ္ငါးရပ္တြင္ ဥံဳ ၊ ေၾသာင္း ဆိုသည့္ စာလံုးမ်ားကုိ လံု႔၀ မေတြ႕ခဲ့ရပါ။ ထိုစကားလံုးတို႔သည္ ျဗဟၼဏ၀ါဒမွဆင္းသက္လာခဲ့သည့္အရာမ်ားျဖစ္ဟန္တူပါသည္။

ထိုတိုက္တြန္းစာပါသည့္ E-mailကို Forward လုပ္ကာ ပို႔ထားသည္ျဖစ္၍ စာေရးသူနည္းတူ လက္ခံရရွိေသာသူမ်ားလည္း အမ်ားအျပားရွိၾကေပမည္။ ထုိသုိ႔ရရွိထားပါက ဥာဏ္ျဖင့္ ခ်င့္၍ယံုၾကည္ၾကပါရန္ သတိေပးလိုက္ရပါသည္။ ထိုေမးလ္၌ ဆိုခဲ့ၿပီးသည္အတိုင္း ည(၉)နာရီတြင္ (၉)ေခါက္ရြတ္ၿပီး ေၾကးစည္(၉)ခ်က္တီး၊ ည(၁၁)နာရီတြင္ (၁၁)ေခါက္ရြတ္ၿပီး ေၾကးစည္(၁၁)ခ်က္တီးပါက ေထရ၀ါဒသာသနာကုိ ကာကြယ္နိုင္မည္ ဟူသတတ္။ အမွန္စင္စစ္္ ေထရ၀ါဒသာသနာကုိ လံုး၀ မကာကြယ္နိင္သည့္အျပင္ မည္သည့္အရာမွ်လည္း ျဖစ္လာလိမ့္မည္မဟုတ္ပါ။ အဘယ္ေၾကာင့္နည္းဟူမူ ဘုရားသာသနာေတာ္ႀကီးသည္ အရြတ္သာသနာမဟုတ္၊ အက်င့္ သာသနာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ေထရ၀ါဒစကားလံုးကို တြင္တြင္ႀကီး သံုးစြဲကာ သာသနာျပဳဆိုသူမ်ားသည္ မျမင္ရေသာ အထက္ဆရာႀကီးဆိုသူမ်ား၏ အမိန္႔အာဏာ ဟုဆိုကာ အရြတ္အဖတ္တို႔ျဖင့္ လမ္းဆံုးေနၾကသည္မွာ စိတ္ပ်က္ဖြယ္ရာေကာင္းလွပါသည္္။ ေထရ၀ါဒ သာသနာေတာ္ႀကီးကို ကာကြယ္ေပးပါမည္ ဟု သူခုိးက လူလိုဟစ္ကာ သာသနာေတာ္ႀကီးကို ဖ်က္လိုဖ်က္ဆီးျပဳလုပ္ေနၾကပါသည္။

တစ္ခါက စာေရးသူတို႔ၿမိဳ႕တြင္ ေလာကီအစီအရင္ဘက္ ေဗဒင္၊ယၾတာေခ်ရာတြင္ နာမည္ႀကီးေသာ ဆရာေတာ္တစ္ပါး ေပၚေပါက္ခဲ့ဖူးသည္။ စီးပြားေရး၊ အိမ္ေထာင္ေရး၊ က်န္းမာေရး စသည္မ်ား တိုးတက္ေကာင္းမြန္ေစေရးအတြက္ ထိုဆရာေတာ္၏ လမ္းညြန္ခ်က္ျဖင့္ ျဖတ္လမ္းမွ ေျဖရွင္းလို္ၾကေသာသူမ်ားသည္ ျမတ္ဘုရား၏ တရားေတာ္မ်ားကို ခုတံုးလုပ္ကာ လြဲမွားေသာနည္းျဖင့္ အသံုးခ်ေနၾကသည္မွာ သာသနာေတာ္အတြက္ စိတ္ပ်က္ဖြယ္ရာေကာင္းလွပါသည္။ ဤ၌ သိသာရန္ တင္ျပလိုေပေသးသည္။

တစ္ေန႔သ၌ လူတစ္ေယာက္သည္ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ႀကီးထံသို႔ လာေရာက္ကာ သူတို႔အိမ္၌ အႏၲရာယ္ကင္း ပရိတ္တရားေတာ္နာ ျပဳလုပ္ခ်င္သည့္္အတြက္ သံဃာေတာ္ ငါးပါး ၾကြေရာက္ပါရန္ ေလွ်ာက္ထားပါသည္။ ထိုပင့္ေလွ်ာက္ခ်က္ကုိ ဆရာေတာ္ႀကီးက လက္ခံခဲ့သျဖင့္ လက္ေထာက္ဘုန္းႀကီးႏွင့္တကြ သံဃာေတာ္ (၅)ပါး ထိုအိမ္သို႔ သြားေရာက္ခဲ့ရသည္။ အိမ္သို႔ေရာက္ သည္ႏွင့္ ဘုရားေဆာင္အေရွ႕ထိုင္ၿပီး ဘုရားရွိခိုးရန္ဘုရားအေဆာင္ကုိ ဖူးေမွ်ာ္္ေသာအခါ သာသနာျပင္ပမွ ပုဂၢိဳလ္မ်ား၊ တစ္ျခားဘာသာမွ ပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ ဘုရားႏွင့္တန္းတူ ပိုင္စိုးပိုင္နင္း ေနရာ၀င္ယူထားသည္ကုိ ေတြ႕ခဲ့ရပါသည္။

ဘုရားအေဆာင္ေပၚတြင္ အန္းကုန္း ၊ကြမ္ရင္ ၊ ဒူးေထာင္ ေပါင္ကား ဘိုးမင္းေခါင္ ရုပ္ပြား၊ ဗိုက္ပူနံကားး ဖိုးတည္ဘြား၊ ဘိုးဘိုးေအာင္စသည့္ ရုပ္တုအမ်ဳိးစံုတို႔သည္ ဘုရားနွင့္ တန္းတူေနရာ၌ ေနရာယူထားၾကေသာေၾကာင့္ မည္သည့္ရုပ္တုကုိ ရွိခိုးရမွန္းမသိ ျဖစ္ေနပါသည္။ ထိုရုပ္တုမ်ားကုိ ဘုရားႏွင့္ တန္းတူ အခြင့္အေရးေပးထားသည့္အတြက္ အိမ္ရွင္မ်ား ဘာသာေရးတြင္ သေဘာေတာ္ေကာင္းလွသည္ဟု ခန္႔မွန္းရပါသည္။ ထို႔ျပင္္ ထိုအိ္မ္ရွင္၏ သဒၶါတရား မည္မွ်ရွိသည္ကုိ ေဖၚညြန္းထားသကဲ့သုိ႔ လည္း ျဖစ္ေနေပသည္။

ဤသို႔ျဖင့္ သီလယူအၿပီးတြင္ ပရိတ္တရားခ်ီးျမွင့္ရန္ စတင္ေသာအခါ အိမ္ရွင္က ရြတ္ရမည့္ မႏၲာန္မ်ားႏွင့္ အစဥ္အတိုင္းရြတ္ရမည့္ မႏၱာန္မ်ားကုိ သံဃာေတာ္မ်ားအား သင္ၾကားပါေလေတာ့သည္။ သံဃာေတာ္မ်ား ထိုကဲ့သုိ႔ ရြတ္ဆိုရမည္ကုိ မည္သူက လမ္းညြန္ထားပါသနည္းဟု စာေရးသူက ေမးလုိက္ေသာအခါ ( )ၿမိဳ႕က ဆရာေတာ္ႀကီးတစ္ပါး၏ လမ္းညြန္ခ်က္ ျဖစ္ပါသည္ဘုရား၊ သူလမ္းညြန္သည့္အတိုင္း ျပဳလုပ္လွ်င္ ေအာင္ျမင္သည္က မ်ားပါသည္ဘုရား ဟု ျပန္လည္ေလွ်ာက္ ထားလာပါသည္။ ေအာ္…….အံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းေလစြ၊ ေလးသေခၤ်ႏွင့္ကမၻတစ္သိန္း ပါရမီေတြျပဳေတာ္မူခဲ့သည့္ ျမတ္ဗုဒၶ၏ တရားေတာ္မ်ားကို ဤမွ်ျဖင့္ တန္ဖိုးျဖတ္လိုုက္သည္မွာ ၀မ္းနည္းဖြယ္ေကာင္းေလစြ။

ဤသို႔ျဖင့္ ထိုနာမည္ႀကီးဆရာေတာ္ႀကီး၏ လမ္းညြန္ခ်က္အတုိင္း--

ေရွးဦးစြာ ပရိတ္မရြတ္မီ လက္၌ စိပ္ပုတီးကုိင္ထားရပါသည္။ ပ႒ာန္း(၂၄)ပစၥည္း တစ္ေခါက္လွ်င္ ပုတီးတစ္လံုးခ်၊ ပုတီးက (၁၀၈)လံုးဆိုေတာ့ (၂၄)ပစၥည္း အႀကိမ္ေပါင္း (၁၀၈)ႀကိမ္ ရြတ္ဆိုေပးရပါမည္…..တဲ့ ။ ထိုမွ်ႏွင့္မၿပီးေသး….

သမၺဳေဒၶ (၂၄)ေခါက္ကုိ ပုတီးတစ္လံုးႏႈန္းႏွင့္ (၁၀၈) ႀကိမ္ရြတ္ဆိုရပါမည္ ၊ ထို႔ျပင္ ေမတၱာသုတ္ တစ္ေခါက္ရြတ္ဆိုၿပီးလွ်င္ ပုတီးတစ္လံုးခ် ၊ ေမတၱာသုတ္ေပါင္း( ၁၀၈)ႀကိမ္ ရြတ္ဆိုေပးရဦးပါမည္၊ မဂၤလာသုုတ္လည္း ထိုနည္းတူ ရြတ္ဆိုေပးရဦးပါမည္။ ထိုစဥ္က ပါးစပ္မွ အျမဳပ္္ထြက္မတတ္ ရြတ္ဆိုခဲ့ရသည္ကုိ ျမင္ေယာင္ မိပါသည္။ ထိုသုိ႔ ရြတ္ဆိုေနၾကစဥ္ အိမ္ရွင္မ်ားက သံဃာေတာ္မ်ား၏ မ်က္ေမွာက္၌ ေနရေကာင္းမွန္းမသိ ၊ သူတို႔ႏွင့္ မဆိုင္သလို အိမ္ေအာက္ထပ္သို႔ တစ္ေယာက္မက်န္ ဆင္းသြားၾကေလေတာ့သည္။

သံဃာေတာ္မ်ားသည္ သူတို႔ခိုင္းသည့္အတိုင္း ရြတ္ဖတ္ေပးေတာ္မူေနၾကလွ်င္္ သူတို႔၏ မဟာကိစၥႀကီး ေအာင္ျမင္နုိင္သည္ဟု ထင္ျမင္ယူဆထား၍လားမသိ၊ သံဃာေတာ္မ်ား ရြတ္ဆိုေနၾကသည္ကုိ လံုး၀နာယူျခင္းမရွိေပ။ အမွန္စင္စစ္ ထိုရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္မႈကို ေလးစားစြာနာယူမွသာလွ်င္ ကုသုိလ္ရနိုင္ပါသည္။ သံဃာေတာ္မ်ား ရြတ္ဖတ္ရံုမွ်ျဖင့္ သူတု႔ိတြင္ ကုသိုလ္မရနိုင္သည့္အျပင္ ေကာင္းေသာကံမ်ားလည္း ဖန္တီးေပးနိုင္မည္မဟုတ္ေခ်။

ထိုေန႔က သူတို႔ေျပာေသာ အစီအစဥ္အတိုင္း ရြတ္ဆိုၿပီးဆံုးေသာ္လည္း သံဃာေတာ္မ်ားထံသို႔ လာေရာက္ျခင္းမရွိၾကေတာ့ေပ။ ျပန္ခါနီးက်မွ လာေရာက္ႏႈတ္ဆက္ၾကေလေတာ့သည္။ ထိုသို႔ရြတ္ဆိုရသည္မွာ တစ္ရက္လည္းမဟုတ္ သံုးရက္တိုင္တိုင္ပင္ျဖစ္သည္။ နံနက္(၄)နာရီအခ်ိန္တြင္ ထိုအိမ္သိုု႔ သံဃာေတာ္မ်ား ၾကြၾကရသည္၊ အိမ္သို႔ေရာက္သည္နွင့္ သူတို႔၏လမ္းညြန္ခ်က္ မဟာဗ်ဴဟာအတိုင္း စတင္ကာ ရြတ္ဆိုရပါသည္။ အရုဏ္တက္လွ်င္ အာရံုဆြမ္း ဆက္ကပ္ပါသည္၊ ၿပီးလွ်င္ သူတို႔ခုိင္းသည့္အတိုင္းထပ္မံ၍ ရြတ္ၾကရေပဦးမည္။ ယင္းသို႔ျဖစ္ရျခင္းသည္ မည္သည့္အေၾကာင္းေၾကာင့္ပါနည္း။ စံုစမ္းေသာ အခါ အဆိုပါနာမည္ႀကီး ဆရာေတာ္ႀကီး၏ လမ္းညြန္ခ်က္ျဖင့္ ထိုဆရာေတာ္ေျပာသည့္အတိုင္း ျပဳလုပ္ေပးလွ်င္ ဆံုးရႈံးေတာ့မည့္ (၃၀၀)ေက်ာ္တန္ တိုက္ခန္းလည္း ျပန္လည္ရရွိမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္တည္း။ ရံႈးဆံုးေတာ့မည့္ တိုက္ခန္းကုိ ျပန္လည္ရလိုမႈေၾကာင့္ သံဃာေတာ္မ်ားကို သူတို႔ မညွာမတာ ခိုင္းစားေနၾကသည္ ၊ ဟု ေျပာလွ်င္ ထိုသူမ်ား ေက်နပ္နိုင္မည္ မဟုတ္ေခ်။ အမွန္စင္စစ္ သူတို႔သည္ ရတနာသံုးပါးကုိ ၾကည္ညိဳသေယာင္ေယာင္ႏွင့္ သံဃာေတာ္မ်ားကို ခိုင္းစားေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ မိမိရလိုမႈတစ္ခုတည္းကိုသာေရွးရႈၿပီး ဘုရားမ်က္ႏွာကိုမွ်ွမေထာက္ အရွက္မရွိ သာသနာကို ခုတံုးလုပ္ေနၾကျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ေနာက္စံုစမ္းၾကည့္ေသာအခါ ထိုကဲ့သုိ႔ေသာ ျဖစ္ရပ္မ်ဳိးသည္ ထိုၿမိဳ႕တြင္္ အလြန္ေပါမ်ားစြာရွိေနသည္ ဟု သိရပါသည္။ သီလရွင္မ်ားကိုပင္လွ်င္ အလြတ္မေပးၾက ဟု သိရပါသည္။ အေၾကာင္းသိေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ား ၊ သီလရွင္မ်ားသည္ ထိုကဲ့သို႔ ပင့္ေလွ်ာက္လာလွ်င္ ေနာက္ေနာင္ လံုး၀ မလိုက္ၾကေတာ့ေခ်။ စာေရးသူတို႔အဖြဲ႕သည္ ေက်ာင္းမွဆရာေတာ္ႀကီးအား မလြန္ဆန္နိင္သည့္အျပင္ ထိုကိစၥမ်ုဳိးကုိ လံုး၀မသိေသာေၾကာင့္ တစ္ႀကိမ္တည္းသာ လုိက္သြားရပါသည္။ ယခုအခါ ထိုဆရာေတာ္ႀကီးသည္ ပ်ံလြန္ေတာ္မူၿပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ရဟန္းေတာ္မ်ား/သီလရွင္မ်ား ထိုအရြတ္ အဖတ္ဒုကၡမွ ကင္းေ၀းခဲ့ၾကရသည္မွာ ၀မ္းေျမာက္ဖြယ္ ေကာင္းေလစြ။

ဤေနရာတြင္ ျမတ္ဘုရားသာသနာေတာ္ကို အရြတ္သာသနာဟု မွတ္ထင္ေန၍ေလာမသိေပ၊ အမွန္စင္စစ္ ျမတ္ဘုရားသာသနာေတာ္သည္ အရြတ္သာသနာခ်ည္း မဟုတ္သည့္အျပင္ သိရွိရံုမွ်ျဖင့္လည္း ပန္းတိုင္သို႔ မေရာက္နိင္ေပ၊ ယေန႔ တစ္ခ်ဳိ႕ေနရာမ်ားတြင္ သိရံုမွ်ျဖင့္ တရားရနိုင္သည္ဟု ေျပာဆို၀ါဒျဖန္႔ေနၾကသည္ကုိ သတိထားၾကေစလိုပါသည္။ ပန္းတိုင္ေရာက္ရွိရန္ သီလ ၊ သမာဓိ ၊ ပညာ ၊ မဂၢင္ (၈)ပါးအက်င့္လိုအပ္ပါသည္။ သိရံုမွ်ႏွင့္ရနိုင္မည္ဆိုလွ်င္ သီလ၊သမာဓိ၊ပညာ အက်င့္တရားမ်ားကုိ ျမတ္ဘုရား ေဟာခဲ့မည္မဟုတ္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ျမတ္စြာဘုရားပြင့္ေတာ္မူလာျခင္းသည္ အရြတ္ခ်ည္းအတြက္ မဟုတ္တန္ရာ၊ မဂၢင္(၈)တန္ အက်င့္လမ္းမွန္ကုိ ညြန္ျပေတာ္မူရန္အတြက္သာ ပြင့္ေတာ္မူလာရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္နည္းဟူမူ၊ ျမတ္ဘုရားမပြင့္ေသာ သာသနာပအခ်ိန္တြင္ ဒါန ၊ သီလ၊ သမထ ဘာ၀နာမ်ား ရွိခဲ့ပါေသာ္လည္း ျမတ္ဘုရားပြင့္ေတာ္မူေသာအခါတြင္ သတိပ႒ာန္ ၀ိပႆနာအက်င့္တရား ေပၚေပါက္လာရေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။

အလ်င္းသင့္၍ ေဖၚျပလိုပါေသးသည္။ ျမတ္စြာဘုရား ပရိနိဗၺာန္စံခါနီးတြင္ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားသည္ ျမတ္ဘုရားအား ေနာက္ဆံုး အႏၲိမပူဇာသဘင္ က်င္းပနိုင္ရန္အတြက္ သံဃာေတာ္အားလံုးကို ပင့္ဖိတ္၍ အစည္းအေ၀းပြဲႀကီး က်င္းပၾကပါသည္။ ထိုသံဃာေတာ္မ်ားတြင္ ရဟန္းေတာ္(၃)ပါးသည္ အစည္းအေ၀းေခၚရာသို႔ ၾကြေတာ္မမူၾကေခ်၊ သံဃာေတာ္မ်ားသည္ ထိုအေၾကာင္းကုိ ျမတ္ဘုရားအား သြားေရာက္ေလွ်ာက္ထားၾကေသာအခါ သိေတာ္မူလွ်က္ ရဟန္းေတာ္မ်ားအားလံုးကို သိေစခ်င္ေသာေၾကာင့္ ထိုရဟန္းေတာ္ ၃ ပါးကုိ ေခၚေတာ္မူၿပီး ‘ ခ်စ္သားတို႔…ရဟန္းေတာ္မ်ား ေျပာတာမွန္ရဲ႕လား….’ ဟုျမတ္ဘုရားက ေမးေတာ္မူရာ ‘ မွန္ပါတယ္ဘုရား….တပည့္ေတာ္မ်ား အစည္းအေ၀းမလာၾကရျခင္းအေၾကာင္းက ပရိနိဗၺာန္မျပဳမီ ျမတ္ဘုရားအား မဂ္ဖိုလ္ျဖင့္ အျမတ္ဆံုးပူေဇာ္ၾကမယ္လို႔ တိုင္ပင္ၿပီး ေတာထဲမွာ မဂ္ဖိုလ္အတြက္ ႀကိဳးစားတရားအားထုတ္ေနၾကပါတယ္ဘုရား’ ဟု ရဟန္းေတာ္သံုးပါးက ျပန္လည္ ေလွ်ာက္ထားၾကပါသည္။ ထိုအခါ ျမတ္ဘုရားက ‘ သာဓု……သာဓု……သာဓု’ ဟု တရားအားထုတ္ေနေသာ ရဟန္း ၃ ပါးအား ခ်ီးမြမ္းေတာ္မူေလသည္။ ထိုျဖစ္ရပ္ျဖင့္ အက်င့္လမ္းစဥ္မွန္ကန္စြာ က်င့္သံုးနုိင္ေရးသည္ ျမတ္ဘုရား၏ အလိုေတာ္ျဖစ္သည္မွာ ထင္ရွားလွပါသည္။

အခ်ဴပ္ဆိုရေသာ္ အရြတ္အဖတ္စေသာ လိုရင္းမေရာက္သည့္ လုပ္ရပ္မ်ားကို ရပ္တန္းကရပ္ၾကၿပီး ေထရ၀ါဒႏွင့္ကိုက္ညီေသာ သာသနာျပဳလုပ္ငန္း္မ်ားကုိ နည္းလမ္းတက် ျပဳလုပ္ၾကျခင္းျဖင့္ ေထရ၀ါဒသာသနာေတာ္ႀကီးကုိ ကာကြယ္ၾကရန္သာျဖစ္ပါသည္။ ထိုေၾကာင့္ တန္ဖိုးမျဖတ္နိုင္ေသာ ေထရ၀ါဒသာသနာေတာ္ကုိ လြဲမွားေသာနည္းမ်ားျဖင့္ မဖ်က္ဆီးမိေစၾကေစရန္ တိုက္တြန္းေရးသားလိုက္ရပါေတာ့သတည္း

စိတ္ေနသန္႔ရွင္း ၊ ေဘးရန္ကင္း ၊ လြန္မင္းခ်မ္းသာၾကပါေစ

ဦးေကာ၀ိဒ(ၿမိတ္)

25.2.2008, 2:44PM